Mariusz Siudek

Mariusz Siudek

Dorota i Mariusz Siudkowie na zawodach Skate America 2006
Reprezentacja	Polska
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1972 Oświęcim
Wzrost	187 cm
Konkurencja	Pary sportowe
Partner sportowy	Dorota Zagórska Marta Głuchowska Beata Zielińska Beata Szymłowska Anna Wikłacz
Trener	Richard Gauthier, Manon Peron, Edward Augustyński[1], Iwona Mydlarz-Chruścińska
Klub	Unia Dwory SSA Oświęcim
Zakończenie kariery	2007
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna 177,24 NHK Trophy 2004 Program krótki 61,84 NHK Trophy 2004 Program dowolny 115,40 NHK Trophy 2004
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata brąz Helsinki 1999 pary sportowe Mistrzostwa Europy srebro Wiedeń 2000 pary sportowe srebro Praga 1999 pary sportowe brąz Warszawa 2007 pary sportowe brąz Budapeszt 2004 pary sportowe Zimowa uniwersjada srebro Jaca 1995 pary sportowe

Mariusz Krzysztof Siudek (ur. 29 kwietnia 1972 w Oświęcimiu) – polski łyżwiarz figurowy, startujący w parach sportowych z żoną Dorotą Siudek (wcześniej Zagórską). Uczestnik igrzysk olimpijskich (1998^[2], 2002^[3], 2006^[4]), brązowy medalista mistrzostw świata (1999), dwukrotny wicemistrz (1999, 2000) i dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Europy (2004, 2007) oraz 12-krotny mistrz Polski (1992–2000, 2002–2004).

W 2002 roku był chorążym reprezentacji Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City.

Po zakończeniu kariery amatorskiej w 2007 roku wraz z żoną zostali trenerami łyżwiarstwa figurowego w Toruniu, zaś Siudek został międzynarodowym specjalistą technicznym (jazda indywidualna) i specjalistą technicznym ISU (pary sportowe).

Życiorys

Początki

Urodził się i wychował w Oświęcimiu, w rodzinie Marii Józefy (z domu Szewczyk) i Tadeusza Jana Siudków^[5]. Jego starsza siostra Anna uprawiała łyżwiarstwo figurowe i startowała w zawodach. Za jej namową, ich rodzice postanowili zapisać na treningi łyżwiarskie również 6-letniego wtedy Mariusza^[6]. W młodości był kibicem lokalnej drużyny hokejowej^[7]. W 1991 roku ukończył Technikum Chemiczne w Oświęcimiu, a później studiował na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie^[5].

Kariera sportowa

Siudek rozpoczynał karierę łyżwiarską jako solista w KS Unia Oświęcim, gdzie był wychowankiem Iwony Mydlarz-Chruścińskiej, która doprowadziła go do medali na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w kategorii juniorów młodszych. Siudek zdecydował się na zmianę konkurencji na pary sportowe, co spotkało się aprobatą jego trenerki ze względu na widoczne predyspozycje fizyczne pasujące do nowej konkurencji. Jego pierwszą partnerką była Anna Wikłacz, ale pomimo dobrze układającej się próby współpracy, Wikłacz postanowiła jeździć z innym, starszym partnerem^[6].

W 1987 roku drugą partnerką sportową Siudka została Beata Szymłowska^[8]. Szymłowska i Siudek dwukrotnie wystartowali na mistrzostwach świata juniorów zajmując 9. miejsce w 1989 roku^[9] i 10. miejsce w 1991 roku^[10]. Ich współpraca układała się dobrze, ale Szymłowska zaczęła mieć problemy zdrowotne. Okazało się, że jej nogi nie wytrzymują obciążeń, a lekarze orzekli, że musi porzucić uprawianą dyscyplinę, aby nie mieć w przyszłości problemów z chodzeniem^[6].

Od sezonu 1991/1992 jego trzecią partnerką sportową została Beata Zielińska. W 1992 roku para zdobyła wspólnie pierwsze mistrzostwo Polski^[11], a następnie zadebiutowała na arenie międzynarodowej zajmując 10. miejsce na mistrzostwach Europy^[12]. W kolejnym sezonie ponownie zdobyli mistrzostwo krajowe^[11] i poprawili swoje miejsce na mistrzostwach Europy 1993 o jedną lokatę względem poprzedniego sezonu^[12]. Podczas debiutu na mistrzostwach świata zajęli 17. lokatę^[13]. Siudek marzył również o debiucie olimpijskim w kolejnym sezonie, ale w październiku 1993 roku, na cztery miesiące przed rozpoczęciem zimowych igrzysk olimpijskich 1994 w Lillehammer, Zielińska postanowiła nagle porzucić karierę sportową^[6].

Pomimo rozpoczęcia sezonu 1993/1994 znaleziono dla Siudka czwartą partnerkę, tym razem pochodzącą z Warszawy. Była to Marta Głuchowska, z którą zdobył trzecie mistrzostwo Polski w karierze^[6]. W 1994 roku na mistrzostwach Europy zajęli 12. miejsce, zaś na mistrzostwach świata miejsce 22^[13]. Jednak partnerstwo z Głuchowską nie zapowiadało możliwości osiągania sukcesów na arenie międzynarodowej w przyszłości. Partnerka obawiała się trudniejszych dla niej skoków i wolała otrzymać niższe oceny, niż ryzykować wykonywanie takich elementów możliwym upadkiem^[6], a Siudek zastanawiał się nad porzuceniem łyżwiarstwa i zostaniem weterynarzem^[14].

Od lewej, Pang / Tong (CHN), Pietrowa / Tichonow (RUS), Zagórska / Siudek na podium zawodów NHK Trophy 2004

Od lewej, Zagórska / Siudek, Inoue / Baldwin, Nam / Leftheris na podium Skate America 2006

Podnoszenie łyżwiarskie z grupy 3 (ręka-biodro) z pozycją gwiazdy podczas pokazu mistrzów na Skate America 2006

Spirala śmierci podczas pokazu mistrzów na Skate America 2006

Dekoracja medalowa par sportowych na mistrzostwach Europy 2007 w Warszawie

Pomysł utworzenia nowej pary sportowej Siudka z Dorotą Zagórską zasugerowała sędzina Anna Sierocka podczas zawodów Grand Prix de St. Gervais 1994, gdzie startowały dwie pary reprezentujące Polskę – Głuchowska i Siudek oraz Zagórska i Komendera^[6]. Obie pary wypadły na francuskich zawodach bardzo słabo zajmując kolejno 10. i 12. miejsce^[15], a oba partnerstwa nie zwiastowały sukcesów w przyszłości^[5]. Zagórska pochodziła z Krakowa i pierwotnie to tam trenowała, ale po śmierci ojca w trakcie ich wspólnej podróży na trening zdecydowała się na przeniesienie do Oświęcimia. Przed podjęciem współpracy Zagórska i Siudek znali się tylko z widzenia, choć przez dwa lata trenowali na tym samym lodowisku^[14].

Zagórska i Siudek zaczęli wspólne 8-godzinne treningi w 1995 roku^[14]. Od kwietnia do lipca, z powodu braku dostępu do lodowisk w Polsce, para trenowała w Rosji i Czechach^[16]. Ich dysproporcje fizyczne (ona 154 cm wzrostu i 44 kg wagi, on 187 cm wzrostu i 84 kg wagi) w połączeniu z odpowiednią techniką umożliwiły im wykonywanie efektownych podnoszeń łyżwiarskich, które stały się ich znakiem rozpoznawczym. Pomimo tego, zdarzyły im się dwa poważne wypadki. Jeden z nich podczas zawodów, drugi zaś na treningu w Warszawie, podczas którego Mariusz upuścił Dorotę w trakcie podnoszenia, co skończyło się dla niej kilkoma szwami na głowie i kolanie^[14]. Ich słabszym elementem były skoki łyżwiarskie, pomimo tego, że w odróżnieniu od poprzedniej partnerki Siudka, Zagórska nie bała się ich wykonywać^[6]. Zagórska i Siudek byli niepokonani na arenie krajowej wygrywając mistrzostwa Polski za każdym razem, gdy brali w nich udział tj. w latach 1995–2000 i 2002–2004, łącznie zdobywając wspólnie 9 tytułów^[11][17].

W sezonie 1994/1995, obydwoje byli studentami, co umożliwiło im start w zimowej uniwersjadzie 1995 w Jacy, gdzie zdobyli srebrny medal. Był to ich pierwszy międzynarodowy sukces^[7]. Następnie zajęli 9. miejsce na mistrzostwach Europy^[12] i 16. lokatę na mistrzostwach świata^[18]. W kolejnych dwóch sezonach utrzymywali się w czołówce europejskiej. W 1995 roku zostali pierwszą polską parą sportową, która wystąpiła w zawodach z pierwszego cyklu Champions Series (później Grand Prix), Trophée de France 1995, gdzie zajęli 8. miejsce (wyprzedzili jedną parę)^[19]. W 1997 roku weszli do pierwszej dziesiątki na mistrzostwach świata, gdzie zajęli 8. lokatę^[18].

W sezonie olimpijskim 1997/1998 kontynuowali dobrą passę czego dowodem było czwarte miejsce na mistrzostwach Europy 1998 tuż przed rozpoczęciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1998 w Nagano^[12]. W debiucie olimpijskim zajęli 10. lokatę^[20]. Na kończących sezon mistrzostwach świata zajęli piąte miejsce^[18].

Kolejny sezon, 1998/1999 okazał się najlepszym w ich karierze. Podczas igrzysk dobrej woli zdobyli brązowy medal^[21]. Z kolei na mistrzostwach Europy 1999 w Pradze zdobyli srebro, które było czwartym medalem polskich łyżwiarzy na mistrzostwach Europy ogółem, a zarazem drugim medalem polskiej pary sportowej po brązowym medalu wywalczonym przez Zofię Bilorównę i Tadeusza Kowalskiego w 1934 roku, również w czeskiej Pradze^[22]. Z kolei największy sukces w karierze Zagórska i Siudek odnieśli na zawodach kończących sezon, czyli mistrzostwach świata 1999 w Helsinkach, podczas których zdobyli brązowy medal, ustępując jedynie parze rosyjskiej Jelena Bierieżna / Anton Sicharulidze oraz parze chińskiej Shen Xue / Zhao Hongbo (w obu przypadkach późniejszym mistrzom olimpijskim)^[23]. Był to pierwszy medal mistrzostw świata polskiej pary sportowej^[24], a drugi w historii^[25]. W głosowaniu na najlepszego sportowca Polski w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1999 zajęli 13. miejsce^[5].

W sezonie 1999/2000 Zagórska i Siudek, już jako pretendenci do podium w każdych zawodach, w których brali udział, po raz pierwszy zdobyli medale zawodów z cyklu Grand Prix. Dwukrotnie wywalczyli brąz, na NHK Trophy 1999 oraz Trophée Lalique 1999^[1]. Ponadto zwyciężyli w Memoriale Ondreja Nepeli^[1]. Następnie po raz drugi z rzędu wywalczyli wicemistrzostwo Europy, tym razem ustępując jedynie rosyjskiej parze Marija Pietrowa / Aleksiej Tichonow. Pierwotnie zajmowali trzecią lokatę^[26], ale srebro zostało im przyznane po dyskwalifikacji Jeleny Bierieżnej i Antona Sicharulidze, którzy zostali pozbawieni tytułu mistrzów Europy po wykryciu w organizmie Bierieżnej zakazanej pseudoefedryny^[27]. Na mistrzostwach świata zostali sklasyfikowani na 5. miejscu^[18]. Ponadto zajęli 18. miejsce w głosowaniu na najlepszego sportowca Polski w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 2000^[5].

W sezonie 2000/2001 zajęli czwartą lokatę na Skate Canada International 2000 i trzecie miejsce na Cup of Russia 2000 co pozwoliło im na awans do finału Grand Prix 2000 w Tokio, gdzie zajęli czwarte miejsce^[1][28]. Na mistrzostwach Europy 2001 byli zmuszeni do wycofania się z zawodów po programie krótkim, z powodu kontuzji kostki Zagórskiej. Wrócili do rywalizacji na mistrzostwach świata, gdzie zajęli 6. miejsce^[1].

Sezon olimpijski 2001/2002 rozpoczęli od czwartego miejsca na zawodach cyklu Grand Prix Cup of Russia 2001 i brązowego medalu na NHK Trophy 2001. Następnie wywalczyli srebrny medal igrzysk dobrej woli w Brisbane oraz zajęli czwarte miejsce na mistrzostwach Europy^[29]. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City Siudek był chorążym reprezentacji Polski podczas ceremonii otwarcia igrzysk^[7]. Zagórska i Siudek swój występ w zawodach olimpijskich rozpoczęli od nieudanego programu krótkiego, po którym zajmowali ósmą pozycję. Ostatecznie po programie dowolnym zakończyli zmagania na miejscu siódmym^[30]. Sezon zakończyli szóstym miejscem na mistrzostwach świata^[29].

Po występie na igrzyskach w Salt Lake City zdecydowali się na zmiany w sztabie trenerskim i nawiązanie współpracy z Richardem Gauthierem. W sezonie 2002/2003 wzięli udział w trzech zawodach z cyklu Grand Prix. Zajęli czwartą lokatę na Cup of Russia 2002 oraz zdobyli dwa medale: brąz na Bofrost Cup on Ice 2002 w Gelsenkirchen oraz srebro na NHK Trophy 2002 w Kioto. Co po raz drugi w karierze, dało im kwalifikację do finału Grand Prix w Petersburgu, gdzie ostatecznie zajęli piątą lokatę. Następnie na mistrzostwach Europy po raz drugi z rzędu zajęli czwarte miejsce, zaś mistrzostwa świata ukończyli na miejscu siódmym^[31].

Wiosną 2003 roku zdecydowali się na wyjazd do Kanady, gdzie pierwotnie planowali zostać na stałe^[14]. Od sezonu 2003/2004 zaczęli trenować w St. Leonard, ich głównym trenerem został Gauthier, zaś choreografię układała dla nich Julie Bault^[32]. Na zawodach Grand Prix po raz kolejny zdobywali brązowe medale: podczas Skate Canada International 2003 oraz NHK Trophy 2003, a także zajęli czwarte miejsce na Cup of China 2003 w Pekinie. Ich największym sukcesem tamtego sezonu był brązowy medal mistrzostwach Europy w Budapeszcie, podczas których ustąpili jedynie obrońcom tytułu, rosyjskiej parze Tatjana Tot´mianina / Maksim Marinin oraz ich rodakom, parze Marija Pietrowa / Aleksiej Tichonow^[33]. Sezon zakończyli udziałem w mistrzostwach świata, gdzie zajęli miejsce piąte^[32].

W sezonie 2004/2005 zdobyli dwa kolejne brązowe medale zawodów z cyklu Grand Prix: Skate Canada International 2004 w Halifax i NHK Trophy 2004 w Nagoi. Podczas ich trzeciego startu w zawodach cyklu Grand Prix, Cup of Russia, Dorota doznała kontuzji ramienia po upadku, co zmusiło ich do wycofania się nie tylko z tych zawodów, ale i z mistrzostw Europy^[34]. Do rywalizacji wrócili na ostatnie zawody w sezonie, mistrzostwa świata 2005, podczas których zajęli 7. pozycję^[34].

W sezonie olimpijskim 2005/2006 po raz kolejny zdobywali brązowe medale zawodów cyklu Grand Prix, na: Cup of China 2005 oraz Cup of Russia 2005. Następnie zajęli piąte miejsce na mistrzostwach Europy. Podczas trzeciego występu olimpijskiego w karierze, tym razem na zimowych igrzyskach olimpijskich 2006 w Turynie zajęli 9. miejsce^[34]. Sezon zakończyli udziałem w mistrzostwach świata, gdzie również zajęli miejsce dziewiąte^[35].

Pierwotnie Zagórska i Siudek planowali zakończenie kariery sportowej w 2006 roku po igrzyskach w Turynie, ale po przyznaniu Warszawie organizacji mistrzostw Europy 2007 zdecydowali na przedłużenie kariery o jeden sezon i występ przed własną publicznością^[6]. Ostatni sezon w karierze sportowej rozpoczęli od 5. miejsca na Cup of China 2006, następnie zajęli 4. miejsce na Cup of Russia 2006, a występy w zawodach z cyklu Grand Prix zakończyli srebrnym medalem na Skate America 2006 w Hartford^[35]. Zwieńczeniem sezonu, a zarazem ich kariery sportowej były mistrzostwach Europy 2007 rozgrywane po raz drugi w historii, ale po raz pierwszy od II wojny światowej w Warszawie^[36]. Po programie krótkim do piosenek z filmu Nigdy w życiu!^[35] zajmowali trzecią lokatę. Z kolei za program dowolny do utworów Fryderyka Chopina otrzymali 113,10 pkt^[37], co dało notę łączną 170,91 pkt^[38] i drugi brązowy medal mistrzostw Europy w karierze^[35][39]. Później okazało się, że był to ich ostatni występ w karierze, gdyż nie wystąpili na mistrzostwach świata 2007 z powodu kontuzji kręgosłupa Siudka (miał taką samą kontuzję podczas swojego debiutu). Mariusz Siudek chciał zaryzykować i pomimo bólu zakończyć karierę startem, ale żona i trener odwiedli go od tej decyzji^[6].

Kariera trenerska

Siudek (po lewej) jako trener południowokoreańskiej pary sportowej Kim Su-yeon i Kim Hyung-tae na mistrzostwach świata juniorów 2017

Tuż po zakończeniu kariery sportowej małżeństwo Siudków otrzymało propozycję pracy trenerskiej w prywatnym klubie MKS Axel Toruń^[6]. Ponieważ nie otrzymali żadnej propozycji współpracy ze strony Polskiego Związku Łyżwiarstwa Figurowego^[14], zdecydowali się wrócić do Kanady, aby podziękować Gauthierowi za współpracę i po powrocie do Polski, latem 2007 roku, rozpoczęli pracę w Toruniu^[6]. Obydwoje postanowili zdobyć odpowiednie wykształcenie trenerskie, dlatego obydwoje ukończyli Akademię Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku^[14].

W ostatnim sezonie ich kariery sportowej równolegle przygotowywali się do rozpoczęcia kariery trenerskiej prowadząc zajęcia w sztabie szkoleniowym ich trenera Richarda Gauthiera w Kanadzie i towarzyszyli mu podczas prowadzonych przez niego seminariów. Tuż po zakończeniu kariery sportowej, za poleceniem Gauthiera zostali trenerami estońskiej pary Maria Sergejeva / Ilja Glebov oraz z prośbą o przyjęcie do ich grupy szkoleniowej w Toruniu zwróciła się brytyjska para Stacey Kemp / David King. Dorota i Mariusz Siudkowie byli głównymi trenerami obu par podczas igrzysk olimpijskich 2010 w Vancouver^[40].

Ponadto Siudek został międzynarodowym specjalistą technicznym (jazda indywidualna) i specjalistą technicznym ISU (pary sportowe)^[41][42].

Życie prywatne

Dorota Zagórska i Mariusz Siudek zostali parą w życiu prywatnym po dwóch tygodniach od rozpoczęcia wspólnych treningów w 1994 roku. Zaręczyli się podczas bankietu po mistrzostwach świata 2000 w Nicei^[7]. Pobrali się 13 maja 2000 roku podczas ceremonii cywilnej w Oświęcimiu^[5]. Ich ślub kościelny i wesele odbyły się w Krakowie we wrześniu tego samego roku w Sukiennicach. Ślubu udzielił im Paweł Łukaszka, były bramkarz reprezentant Polski w hokeju na lodzie oraz „ówczesny duszpasterz sportowców”^[43][14]. 8 lipca 2009 roku na świat przyszedł ich syn Ryszard^[44], który zaraz po rozpoczęciu nauki chodzenia otrzymał swoje pierwsze łyżwy od byłego trenera rodziców, Richarda Gauthiera^[45]. Ich syn rozpoczął oficjalne treningi łyżwiarstwa figurowego w sezonie 2015/2016^[44][46], jego rodzice zaś zostali jego trenerami^[47].

Po zakończeniu kariery osiedlili się w Toruniu. Siudek zaczął amatorsko uprawiać hokej na lodzie^[7].

Osiągnięcia

Z Dorotą Zagórską

Z Martą Głuchowską

Z Beatą Zielińską

Z Beatą Szymłowską

Programy

Z Dorotą Zagórską

Przypisy

Bibliografia

• International Skating Union Biography – Dorota Zagórska / Mariusz Siudek (ang.). ISU. [dostęp 2020-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-18)].
• Sports Reference – Mariusz Siudek (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2020-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)].
• Olimpijczycy – Siudek Mariusz Krzysztof (ang.). olimpijski.pl. [dostęp 2020-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-05)].