Mariusz Walter

Mariusz Walter
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1937
Lwów[1]

Zawód

reżyser filmów dokumentalnych i programów telewizyjnych, dziennikarz, przedsiębiorca

Współmałżonek

Bożena Walter

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Mariusz Walter (ur. 4 stycznia 1937 we Lwowie) – polski reporter, reżyser, pracownik naukowy, menedżer, producent, współwłaściciel Grupy ITI, założyciel telewizji TVN, przedsiębiorca, od kilkunastu lat notowany na liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”. Od 1 stycznia 2013 do 2018 honorowy prezes Grupy ITI[2][3][4].

Życiorys

Syn Marii z domu Kozłowskiej i Karola Waltera (1891-1940), sędziego we Lwowie, ofiary zbrodni katyńskiej, zamordowanego na terenach ukraińskich[5][6][7]. Został absolwentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach, pracę w mediach zaczynał w studenckim radiowęźle. W latach 70. stał się jednym z najbardziej znanych dziennikarzy i producentów telewizyjnych.

Dziennikarz TVP w latach 1963–1982. W latach 1967–1983 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[8][9]. Wchodził w skład egzekutywy Oddziałowej Organizacji Partyjnej w Komitecie Zakładowym PZPR przy Komitecie do spraw Radia i Telewizji[10]. Redaktor naczelny Redakcji Widowisk Publicystycznych i Form Dokumentalnych Studia-2 TVP w latach 1978–1982. Współtworzył takie programy telewizyjne, jak: „Turniej Miast” czy „Studio 2”. W stanie wojennym zakończył współpracę z TVP[11]. W latach 1979–1984 wykładał na Uniwersytecie Śląskim[9].

W lutym 1983 Jerzy Urban zaproponował gen. Czesławowi Kiszczakowi utworzenie w ramach MSW PRL specjalnego zespołu propagandowego, który miał prowadzić czarną propagandę antysolidarnościową i kampanię na rzecz poprawy wizerunku służb podległych MSW w społeczeństwie; do takiego zespołu rekomendował Mariusza Waltera[12]. W swoim liście do Kiszczaka określił Waltera jako „najzdolniejszego redaktora telewizyjnego w Polsce, organizatora i koncepcjonistę”[9], „członka PZPR”, ale „raczej profesjonalistę niż polityka”[11]. Koncepcja utworzenia zespołu została odrzucona przez MSW[13]. Według „Newsweeka” sam Mariusz Walter nawet nie wiedział o planach powstania tego organu.

W 1984 założył z Janem Wejchertem holding ITI (International Trading and Investment). Przedsiębiorstwo otrzymało koncesję od władz PRL na sprowadzanie sprzętu elektronicznego z zagranicy i dystrybucję w Polsce filmów na kasetach wideo. W 1997 stanął na czele telewizji TVN, której kierownictwo w 2001 przekazał synowi Piotrowi.

Reżyser licznych filmów: Prawo Archimedesa (1977), Scena zbiorowa ze świętym (1974), 28 minut jazzu i Papa (1973), Gra o wszystko (1970).

Członek Kapituły nagrody Polskiej Rady Biznesu.

Miejsce na liście najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”

  • 2013 r. – miejsce 34. (850 mln zł)
  • 2012 r. – miejsce 33. (750 mln zł)
  • 2011 r. – miejsce 28. (850 mln zł)
  • 2009 r. – miejsce 44. (510 mln zł)
  • 2008 r. – miejsce 27. (1200 mln zł)
  • 2007 r. – miejsce 22. (1200 mln zł)
  • 2006 r. – miejsce 16. (1000 mln zł)
  • 2005 r. – miejsce 29. (500 mln zł)
  • 2004 r. – miejsce 34. (450 mln zł)

Źródło[14]:.

Nagrody

Jego film Pierwszy. Szósty zdobył nagrodę Miasta Wenecji w kategorii „Dokument” podczas Prix Italia 1971.

Laureat Nagrody Specjalnej Zarządu Konfederacji Lewiatan, przyznawanej osobom wybitnie zasłużonym na polu kultury, polityki, nauki, życia publicznego i gospodarki – 2012[15].

Odznaczenia

Postanowieniem Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 7 listopada 2001, „za wybitne zasługi w działalności telewizyjnej”, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[16].

Rodzina

Jest mężem znanej dziennikarki i długoletniej spikerki TVP w okresie PRL, Bożeny, ojcem prezenterki TVN Sandry Nowak oraz byłego prezesa TVN, a obecnie wiceprezesa i dyrektora generalnego TVN Piotra Waltera.

Przypisy

  1. Mariusz Walter Nota biograficzna.
  2. ITI ma nowego wiceprezesa. Walter zastąpił Waltera.
  3. Piotr Walter zastąpi Mariusza Waltera na stanowisku członka Zarządu Grupy ITI. iti.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-04)]..
  4. ITI CORPORATION | Rejestr.io, rejestr.io [dostęp 2021-01-15] (pol.).
  5. Stanisław Maliszewski. Powstańcze losy rodziny Walterów. „Almanach Muzealny”. 6, s. 231, 2010. 
  6. Rafał Kalukin, Radosław Omachel: Mariusz Walter: Koniec wyścigu. newsweek.pl, 2012-11-22. [dostęp 2015-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-22)].
  7. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 102. [dostęp 2015-09-19].
  8. Mariusz Walter w serwisie „Ludzie Wprost”.
  9. a b c Majchrzak 2006 ↓, s. 107.
  10. Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
  11. a b Majchrzak 2006 ↓, s. 108.
  12. Majchrzak 2006 ↓, s. 103.
  13. Majchrzak 2006 ↓, s. 109.
  14. 100 Najbogatszych Polaków 2017 – Rankingi Wprost, 100najbogatszych.wprost.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  15. Mariusz Walter uhonorowany „za biznesowy sukces”, „TVN24.pl” [dostęp 2017-07-25].
  16. M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 55 – pkt 3.

Bibliografia

Linki zewnętrzne