Mark E. Kelly

Mark Edward Kelly
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1964
Orange, New Jersey

Senator Stanów Zjednoczonych
Okres

od 2 grudnia 2020

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Martha McSally

Faksymile

Mark Edward Kelly (ur. 21 lutego 1964 w Orange w stanie New Jersey) – senator Stanów Zjednoczonych, amerykański astronauta, pilot wojskowy, komandor United States Navy. Brat bliźniak astronauty – Scotta J. Kelly’ego oraz mąż byłej członkini Kongresu Stanów ZjednoczonychGabrielle Giffords.

Wykształcenie i służba wojskowa

  • 1982 – ukończył szkołę średnią (Mountain High School) w West Orange w stanie New Jersey.
Mark Edward Kelly
Mark Kelly
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1964
Orange, New Jersey

Narodowość

amerykańska

Funkcja

pilot wahadłowca, dowódca misji

Łączny czas misji kosmicznych

54 dni 2 godziny 3 minuty
i 58 sekund

Misje

STS-108, STS-121, STS-124, STS-134

Stopień wojskowy

komandor United States Navy

Odznaczenia
Naval Astronaut Badge Naval Aviator Badge
Bronze oakleaf-3d.svg
Legionista Legii Zasługi (USA) Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Stany Zjednoczone)
Award-star-gold-3d.png
Award-star-gold-3d.png
"V" device, brass.svg
Award-star-gold-3d.png
Medal Lotniczy z odznaką waleczności - czterokrotnie (Stany Zjednoczone)
Award-star-gold-3d.png
"V" device, brass.svg
National Defense Service Medal (dwukrotnie) Navy Expeditionary Medal Overseas Service Ribbon NASA Exceptional Service Medal
Award-star-gold-3d.png
Award-star-gold-3d.png
Award-star-gold-3d.png
Medal Za Lot Kosmiczny (czterokrotnie)
Medal Wyzwolenia Kuwejtu (Arabia Saudyjska) Kuwait Liberation Medal (Kuwejt)
  • 1986 – ukończył z wyróżnieniem Amerykańską Akademię Marynarki Handlowej (United States Merchant Marine Academy), uzyskując licencjat z zakresu inżynierii morskiej i transportu morskiego. Po studiach wstąpił do Marynarki Wojennej.
  • 1987 – po odbyciu szkolenia specjalistycznego otrzymał status pilota wojskowego lotnictwa morskiego (Naval Aviator). Został skierowany do służby w 128. eskadrze szturmowej (Attack Squadron 128), stacjonującej w bazie lotniczej marynarki Whidbey Island w stanie Waszyngton. Przeszedł tam szkolenie zasadnicze na samolocie A-6E Intruder. Później otrzymał przeniesienie do bazy w Atsugi w Japonii, z przydziałem do 115. eskadry szturmowej (Attack Squadron 115). Odbył dwie zmiany na lotniskowcu USS „Midway” operującym w rejonie Zatoki Perskiej. Uczestniczył w operacji „Pustynna Burza” (Desert Storm), wykonując 39 lotów bojowych. W czasie służby zdobył ponadto kwalifikacje oficera odpowiedzialnego za sprowadzanie samolotów na pokład lotniskowca (Landing Signals Officer).
  • 1991–1993 – studiował w Podyplomowej Szkole Marynarki Wojennej (Naval Postgraduate School) w Monterey w Kalifornii, uzyskując magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej.
  • Czerwiec 1994 – ukończył roczny kurs w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
  • 1994–1996 – służył jako pilot w doświadczalnej eskadrze samolotów szturmowych (Strike Aircraft Test Squadron), stacjonującej w bazie Patuxent River w stanie Maryland. Latał samolotami F/A-18 Hornet, A-6E Intruder i EA-6B Prowler. W 1996 – do momentu przyjęcia do korpusu astronautów NASA – był instruktorem w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej, szkolił pilotów na samolotach: F/A-18 Hornet, T-38 Talon i T-2 Buckeye.
  • 1 października 2011 – zakończył czynną służbę w US Navy. Swoją decyzję o przejściu w stan spoczynku uzasadnił koniecznością pomocy żonie w rehabilitacji po dokonanym zamachu na jej życie.

Jako pilot wylatał ponad 5000 godzin za sterami przeszło 50 typów samolotów.

Kariera astronauty

  • 1 maja 1996 – znalazł się w gronie siedemnastu kandydatów, których przyjęto podczas naboru do 16. grupy astronautów NASA. Został wybrany spośród blisko 2500 ochotników.
  • 1998 – zakończył dwuletnie szkolenie podstawowe, uzyskując kwalifikacje pilota wahadłowca. Następnie został skierowany do działu informatycznego (Computer Support Branch) w Biurze Astronautów NASA. Później pełnił obowiązki oficera ds. bezpieczeństwa lotów odrzutowców T-38 oraz współpracował z działem projektów zaawansowanych (Advanced Programs Branch).
  • Styczeń 2001 – został wyznaczony do udziału w misji STS-108 w charakterze pilota promu.
  • 5–17 grudnia 2001 – uczestniczył w locie STS-108, pilotując wahadłowiec Endeavour.
  • 2002 – pod koniec roku otrzymał przydział do załogi wyprawy STS-119, której start planowano na styczeń 2004. Po katastrofie wahadłowca Columbia plan lotów został gruntownie zmieniony i wspomnianą misję przeniesiono na późniejszy termin.
  • Listopad 2003 – został przeniesiony do załogi misji STS-121.
  • 4–17 lipca 2006 – uczestniczył w locie STS-121, pilotując wahadłowiec Discovery.
  • 2007 – wyznaczono go na dowódcę misji STS-124.
  • 31 maja – 14 czerwca 2008 – dowodził misją STS-124, realizowaną przez załogę promu Discovery.
  • 11 sierpnia 2009 – został wyznaczony na dowódcę misji STS-134[1].
  • 16 maja – 1 czerwca 2011 – dowodził misją STS-134, realizowaną przez załogę wahadłowca Endeavour.
  • 21 czerwca 2011 – przekazał oficjalny komunikat, w którym ogłosił, iż kończy karierę astronauty i z dniem 1 października 2011 odchodzi z NASA[2]. Decyzję uzasadnił w/w koniecznością opieki nad żoną.

Loty kosmiczne

STS-108 (Endeavour F-17)
Misja STS-108 – Dominic L. Gorie i Mark Kelly w kabinie wahadłowca Endeavour

5 grudnia 2001 wystartował w kosmos w ramach misji STS-108. Był pilotem wahadłowca Endeavour, którego załogę tworzyli ponadto: Dominic L. Gorie (dowódca misji), Linda M. Godwin (specjalista misji – MS-1) i Daniel M. Tani (MS-2). Na pokładzie promu znajdowała się także czwarta stała załoga Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS): Jurij I. Onufrijenko (MS-3), Carl E. Walz (MS-4) i Daniel W. Bursch (MS-5). Celem lotu było dostarczenie zaopatrzenia dla stacji, przewożonego w nowym module Raffaello. 7 grudnia wahadłowiec połączył się z ISS. Po ponad dwóch godzinach jego załoga przeszła na pokład stacji. 8 grudnia rano astronauci wymienili fotele indywidualne oraz skafandry w statku kosmicznym Sojuz TM-33. W godzinach popołudniowych zaś przy wykorzystaniu ramienia RMS przyłączono moduł Raffaello do modułu Unity. 10 grudnia Linda Godwin i Daniel Tani przez ponad cztery godziny pracowali na zewnątrz stacji przy serwisowaniu baterii słonecznych. 13 grudnia Jurij Onufrijenko, dowódca Ekspedycji 4, przejął komendę nad ISS. Podczas misji dwukrotnie zwiększano wysokość orbity kompleksu. 14 grudnia moduł Raffaello powrócił do ładowni wahadłowca. Dzień później prom odcumował od stacji, zabierając na pokład członków trzeciej stałej załogi ISS: Franka L. Culbertsona (MS-3), Władimira N. Dieżurowa (MS-4) oraz Michaiła W. Tiurina (MS-5). Wahadłowiec jeszcze przez dwa dni pozostawał na orbicie okołoziemskiej. W tym czasie astronauci umieścili w przestrzeni kosmicznej satelitę STARSHINE-2. 17 grudnia 2001 prom Endeavour wylądował na Przylądku Canaveral.

STS-121 (Discovery F-32)

4 lipca 2006 po raz drugi wystartował w kosmos, tym razem jako członek wyprawy STS-108 – pilot wahadłowca Discovery, którego załogę tworzyli ponadto: Steven Lindsey (dowódca misji), Michael Fossum (specjalista misji – MS-1), Lisa Nowak (MS-2), Stephanie Wilson (MS-3) i Piers Sellers (MS-4). Na pokładzie promu znajdował się również astronauta niemiecki Thomas Reiter (MS-5), który następnie został członkiem trzynastej stałej załogi ISS.

Głównym celem misji było dostarczenie zaopatrzenia na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Wahadłowiec połączył się z nią 6 lipca. Następnie astronauci przyłączyli do ISS moduł logistyczny Leonardo. Podczas pobytu na stacji przeprowadzono trzy wyjścia w otwartą przestrzeń kosmiczną, w czasie których symulowano testy naprawy poszycia orbitera, wymieniono kable sterujące i zasilające wózka MT, służącego do mocowania dźwigu potrzebnego do dalszej rozbudowy stacji. 15 lipca prom Discovery odłączył się od ISS i dwa dni później wylądował w Kennedy Space Center. Misja STS-121 była drugą wyprawą po katastrofie wahadłowca Columbia. Obie misje, traktowane jako testowe, określano jako „Return to Flight” („Powrót do lotów”).

Kariera polityczna

Zaprzysiężenie Kelly’ego na senatora Stanów Zjednoczonych

12 lutego 2019 Mark Kelly ogłosił swój start w wyborach do Senatu Stanów Zjednoczonych[3]. Zdobył 665 620 (99,93%) głosów w prawyborach Partii Demokratycznej[4]. Zwyciężył w przeprowadzonych 3 listopada wyborach – zdobył 1 716 467 (51,17%) głosów[5]. 2 grudnia 2020 został zaprzysiężony na senatora[6]

W wyborach do Senatu 8 listopada 2022 ponownie zwyciężył, uzyskując pierwszą pełną kadencję, pokonując republikanina Blake'a Mastersa[7].

Odznaczenia i nagrody

Wykaz lotów

Loty kosmiczne, w których uczestniczył Mark E. Kelly
NrData startuData lądowaniaStatek kosmicznyFunkcjaCzas trwania
1
5 grudnia 2001
17 grudnia 2001
Sts-108-patch.png
STS-108
Endeavour F-17
Pilot wahadłowca
11 dni 19 godzin 35 minut i 42 sekundy
2
4 lipca 2006
17 lipca 2006
STS-121 patch.svg
STS-121
Discovery F-32
Pilot wahadłowca
12 dni 18 godzin 36 minut i 48 sekund
3
31 maja 2008
14 czerwca 2008
STS-124 patch.svg
STS-124
Discovery F-35
Dowódca misji
13 dni 18 godzin 13 minut i 7 sekund
4
16 maja 2011
1 czerwca 2011
STS-134 Patch.svg
STS-134
Endeavour F-25
Dowódca misji
15 dni 17 godzin 38 minut i 23 sekundy
Łącznie
54 dni 2 godziny 3 minuty i 58 sekund

Zobacz też

Przypisy

  1. NASA: NASA Assigns Crew for STS-134 Shuttle Mission, Change to STS-132. [dostęp 2011-06-02]. (ang.).
  2. Astronaut Mark Kelly Announces Plans To Retire From NASA. NASA, 2011-06-21. [dostęp 2011-06-30]. (ang.).
  3. Veronica Stracqualursi, NASA astronaut Mark Kelly launches Senate campaign, edition.cnn.com, 12 lutego 2019 [dostęp 2021-01-13] (ang.).
  4. State of Arizona Official Canvass, azsos.gov, 17 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-13] (ang.).
  5. State of Arizona Official Canvass, 24 listopada 2020 [dostęp 2021-01-13] (ang.).
  6. Sunlen Serfaty, Clare Foran, Mark Kelly sworn in as US senator, flipping Arizona seat from red to blue, edition.cnn.com, 3 grudnia 2020 [dostęp 2021-01-13] (ang.).
  7. Arizona Election Results, „The New York Times”, 8 listopada 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-11-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Kuwait Liberation Medal (Saudi Arabia) ribbon.svg
Kuwaiti Liberation Medal, Saudi Arabian version.
Mark-Kelly-Official-Portrait-117th.jpg
US Senator Mark Kelly (D-AZ)
En-NavAstro.jpg
Naval Astronaut insignia, worn by pilots in the U.S. Navy that pass astronaut training. See U.S. Navy Uniform Regulations: 5201 - Breast Insignia.
Kuwait Liberation Medal (Kuwait) ribbon.svg
Kuwait Liberation Medal (Kuwait)
Southwest Asia Service Medal ribbon (1991-2016).svg
The original version of the Southwest Asia Service Medal ribbon used from 1991 to 2016. It was redesigned in April 2016.
Mark E. Kelly.jpg
Astronaut Mark E. Kelly
Swearing in of Mark Kelly.jpg
It’s time to restore science, data, and facts to Congress and be the independent senator Arizona deserves. Thank you for this honor, Arizona.
Valor device.svg
Bronze (or brass matte) valor device awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations for valor in combat. Bronzes denotes first awarding.
Award-star-gold-3d.png
Autor: Lestatdelc, Licencja: CC BY-SA 3.0
Illustration of a gold Award star ribbon device for military decorations
SpaceFltRib.svg
NASA Space Flight Ribbon
STS-121 patch.svg
The STS-121 patch depicts the Space Shuttle docked with the International Space Station (ISS) in the foreground, overlaying the astronaut symbol with three gold columns and a gold star. The ISS is shown in the configuration that it will be in during the STS-121 mission. The background shows the nighttime Earth with a dawn breaking over the horizon. STS-121, ISS mission ULF1.1, is the final Shuttle Return to Flight test mission. This utilization and logistics flight will bring a multipurpose logistics module (MPLM) to the ISS with several thousand pounds of new supplies and experiments. In addition, some new orbital replacement units (ORUs) will be delivered and stowed externally on ISS on a special pallet. These ORUs are spares for critical machinery located on the outside of the ISS. During this mission the crew will also carry out testing of Shuttle inspection and repair hardware, as well as evaluate operational techniques and concepts for conducting on-orbit inspection and repair.
Sts-108-patch.png
This is the mission patch of STS-108. Space Shuttle Endeavour is seen approaching the International Space Station. Two astronaut symbols represent the crew commanders of both ISS expeditions. The ascending one represents cosmonaut Yury Onufriyenko of Russia. (The ascending astronaut symbol shows a flag of Russia.) The descending astronaut symbol represents Frank Culbertson of the USA. This represents crew rotation, as three stars are depicted on the symbols. The space shuttle crew members are depicted along the border while the ISS crews are depicted along the chevron on the border of the patch.
This is the insignia for the STS-108 mission, which marks a major milestone in the assembly of the International Space Station (ISS) as the first designated Utilization Flight, UF-1. The crew of Endeavour will bring the Expedition Four crew to ISS and return the Expedition Three crew to Earth. Endeavour will also launch with a Multi-Purpose Logistics Module (MPLM) that will be berthed to ISS and unloaded. The MPLM will be returned to Endeavour for the trip home and used again on a later flight. The crew patch depicts Endeavour and the ISS in the configuration at the time of arrival and docking. The Station is shown viewed along the direction of flight as will be seen by the Shuttle crew during their final approach and docking along the X-axis. The three ribbons and stars on the left side of the patch signify the returning Expedition Three crew. The red, white and blue order of the ribbons represents the American commander for that mission. The three ribbons and stars on the right depict the arriving Expedition Four crew. The white, blue, red order of the Expedition Four ribbon matches the color of the Russian flag and signifies that the commander of Expedition Four is a Russian cosmonaut. Each white star in the center of the patch represents the four Endeavour crew members. The names of the four astronauts who will crew Endeavour are shown along the top border of the patch. The three astronauts and three cosmonauts of the two expedition crews are shown on the chevron at the bottom of the patch.
STS-124 patch.svg
Emblem of Nasa's STS-124 mission.
  • The STS-124/1J patch depicts the Space Shuttle Discovery docked with the International Space Station (ISS). STS-124/1J is dedicated to delivering and installing the Japanese Experiment Module (JEM) known as Kibo (Hope) to the ISS. The significance of the mission and the Japanese contribution to the ISS is recognized by the Japanese flag depicted on the JEM Pressurized Module (JPM) and the word Kibo written in Japanese at the bottom of the patch. The view of the sun shining down upon the Earth represents the increased "hope" that the entire world will benefit from the JEM's scientific discoveries. The JPM will be the largest habitable module on the ISS and is equipped with its own airlock and robotic arm for external experiments. In addition to delivering and installing the JPM, the STS-124 crew will relocate the JEM Logistics Pressurized (JLP) module to its permanent home on the zenith side of the JPM. During three planned space walks, the crew will perform external ISS maintenance and JPM outfitting, as well as extensive robotic operations by the ISS, space shuttle, and JEM robotic arms. It will be the first time that three different robotic arms will be operated during a single space flight mission.
Senator Mark Kelly Signature.png
Signature of Arizona Senator Mark Kelly (D)
Sts108-Kelly i Gorie.jpg
(5-17 December 2001) — Astronauts Dominic L. Gorie (left) and Mark E. Kelly, STS-108 mission commander and pilot, respectively, photographed with a Navy wings patch on the aft flight deck of the Space Shuttle Endeavour.
Bronze oakleaf-3d.svg
Vector illustration based on photo of a Bronze Oak leaf cluster awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations to denote more than one bestowal of the decoration.
STS-134 Patch.svg
The design of the STS-134 crew patch highlights research on the International Space Station (ISS) focusing on the fundamental physics of the universe. On this mission, the crew of Space Shuttle Endeavour will install the Alpha Magnetic Spectrometer (AMS) experiment - a cosmic particle detector that utilizes the first ever superconducting magnet to be flown in space. By studying sub-atomic particles in the background cosmic radiation, and searching for anti-matter and dark-matter, it will help scientists better understand the evolution and properties of our universe. The shape of the patch is inspired by the international atomic symbol, and represents the atom with orbiting electrons around the nucleus. The burst near the center refers to the big-bang theory and the origin of the universe. The Space Shuttle Endeavour and ISS fly together into the sunrise over the limb of Earth, representing the dawn of a new age, understanding the nature of the universe.