Maronici

Maronici
Miejsce zamieszkania

Bliski Wschód

Język

arabski

Religia

katolicyzm

Maronici – chrześcijańska ludność z Bliskiego Wschodu zamieszkująca pierwotnie na terenie Syrii i Libanu. Maronici są w przeważającej mierze wschodnimi katolikami, członkami Kościoła maronickiego.

Swoją nazwę nacja maronitów wywodzi od św. Marona, pustelnika z gór Taurus, założyciela wspólnoty chrześcijańskiej w rzymskiej prowincji Syrii, która dała początek Kościołowi maronickiemu.

Do lat 70. XX wieku maronici mieszkali głównie na terenie Republiki Libanu i stanowili około 30% ludności tego kraju. Ich skupiska stanowiły północne i centralne regiony w paśmie górskim Libanu i we wschodniej części Bejrutu. Od 1926 r. maronicki naród odgrywa ważną rolę w życiu politycznym Republiki Libanu. Na mocy niepisanej umowy pomiędzy libańskimi grupami religijnymi z tej społeczności wybierany jest prezydent państwa.

Istnieje również liczna diaspora maronicka poza Libanem. Duże skupiska maronitów znajdują się na Cyprze (Maronici cypryjscy), w Izraelu, w Meksyku, w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Zobacz też

  • Fenicjanizm

Bibliografia

  • Danuta Madeyska, Liban, Warszawa: „Trio”, 2003, ISBN 83-88542-62-1, OCLC 749208220.