Mieczysław Chmura

Mieczysław Chmura
Data urodzenia1 stycznia 1934
Data śmierci9 kwietnia 1980
ObywatelstwoPolska
Wzrost172 cm
Pozycjaobrońca

Mieczysław Chmura (ur. 1 stycznia 1934 w Nowym Targu, zm. 9 kwietnia 1980 w Sosnowcu) – polski hokeista, olimpijczyk, trener.

Kariera

Zawodnik występujący na pozycji obrońcy. Przez całą karierę zawodniczą związany z Podhalem Nowy Targ (z wyjątkiem 11-miesięcznej służby wojskowej odbywanej w CWKS Bydgoszcz). Z klubem tym, którego był kapitanem dwukrotnie (1963, 1964) sięgnął po wicemistrzostwo Polski.

W reprezentacji Polski w latach 1956-1959 zagrał 17 razy. Wystąpił w Igrzyskach Olimpijskich w Cortina d’Ampezzo w 1956 oraz w turnieju o mistrzostwo świata w 1959.

Trener najpierw w Podhalu, a następnie w Zagłębiu Sosnowiec. Wychowawca wielu reprezentantów Polski m.in.: Józefa Batkiewicza, Stefana Chowańca oraz Leszka i Wiesława Tokarzów. Trenował również hokeistów w Sanoku. Dzięki niemu w 1971 roku sanocki zespół odniósł swój pierwszy sukces - drużyna Stali Sanok pod jego wodzą Chmury (zwanego „ojcem sanockiego hokeja”) oraz Andrzeja Wołkowskiego awansowała do II ligi (ówczesna druga klasa rozgrywkowa)[1]. W latach 1970-1973 wraz z Anatolijem Jegorowem trener reprezentacji Polski, w tym podczas zimowych igrzysk olimpijskich 1972 w Sapporo[2].

Zmarł w wyniku zatoru[3], niecały miesiąc przed zdobyciem przez Zagłębie pierwszego mistrzostwa kraju. Został pochowany na nowotarskim cmentarzu.

Przypisy

  1. Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 927.
  2. Olimpijska reprezentacja hokeistów ustalona. „Nowiny”, s. 2, Nr 20 z 20 stycznia 1972. 
  3. Hokejowy krążek zamiast kieliszka, www.sport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).