Natalie Wood

Natalie Wood
Natalia Nikolaevna Zakharenko
Ilustracja
Imię i nazwiskoNatalia Nikolaevna Zakharenko
Data i miejsce urodzenia20 lipca 1938
San Francisco
Data i miejsce śmierci29 listopada 1981
Catalina Island
Zawódaktorka
Współmałżonek

Robert Wagner
(1957–1962; rozwód i 1972–1981; jej śmierć)
Richard Gregson
(1969–1972; rozwód)

Lata aktywności1943–1981
podpis

Natalie Wood, właśc. Natalia Nikolaevna Zakharenko (ros. Наталья Николаевна Захаренко; ur. 20 lipca 1938 w San Francisco, zm. 29 listopada 1981) – amerykańska aktorka pochodzenia ukraińsko-rosyjskiego.

Siostra aktorki amerykańskiej Lany Wood. Zagrała w ponad 50 filmach oraz zdobyła 3 nominacje do Oscara.

Życiorys

Jej rodzice, Nicholas i Maria, uciekli z rewolucyjnej Rosji. Matka była Rosjanką, ojciec pochodził z ukraińskiej rodziny wywodzącej się z Charkowa. Natalie miała dwie siostry, młodszą Lanę oraz starszą Olgę.

Kiedy skończyła 4 lata pojechała z matką na plan filmowy, gdzie poznała reżysera Irvinga Pichela, który zatrudnił ją do filmu. Dwa lata później wyjechała do Hollywood. William Getz wymyślił dla niej pseudonim artystyczny „Natalie Wood”. Wystąpiła w Tomorrow is Forever u boku Orsona Wellesa. Jej talent objawił się w filmie Cud na 34. ulicy, gdy miała 9 lat. W domu Natalie miała trudną sytuację: jej ojciec i matka nie pracowali, tylko ona zarabiała na życie. Jej sukces pozwalał przetrwać jej rodzinie.

W 1955 Natalie znalazła się na liście najpiękniejszych aktorek Hollywood, w magazynie „Life”.

W filmie Nicka Raya Buntownik bez powodu zagrała dziewczynę Jamesa Deana. Za ten film otrzymała pierwszą nominację do Oscara.

Wyszła za mąż za aktora Roberta Wagnera. Małżeństwo miało wiele problemów i w końcu rozpadło się. Natalie zagrała w międzyczasie w takich filmach jak: The Girl He Left Behind, Cash McCall, The Burning Hills czy Wiosenna bujność traw, za który otrzymała kolejną nominację do Nagrody Akademii Filmowej i który stał się klasyką filmów o miłości.

W ciągu następnych 10 lat Natalie zagrała między innymi w klasycznym romansie West Side Story, który nawiązywał do miłości rodem z Romea i Julii.

30 maja 1969 roku poślubiła Richarda Gregsona. Urodziła ich córkę Nataszę. Zrobiła sobie również przerwę w pracy, by całkowicie poświęcić się rodzinie. 1 sierpnia 1971 roku wzięła rozwód. 16 lipca zeszła się ze swoim dawnym mężem Robertem Wagnerem. Urodziła dziewczynkę, Courtney. Potem wróciła do filmu.

Zagrała w filmie Gypsy, który również został nominowany do Nagrody Akademii. Następnie pokazała się w obrazie Steve’a McQueena Love with the Proper Stranger. Zagrała również u boku Roberta Redforda w filmie Inside Daisy Clover. Natalie wystąpiła również w Wielkim wyścigu oraz w Bob and Carol and Ted and Alice, za który dostała 2 miliony dolarów.

Natalie Wood zginęła tragicznie 29 listopada 1981. Podczas weekendu wybrała się na wycieczkę jachtem wraz z Wagnerem i aktorem Christopherem Walkenem (z którym, jak głosi plotka, Wood miała romans na planie dreszczowca fantastycznonaukowego Douglasa Trumbulla Burza mózgów (Brainstorm, 1983)), relaksowali się w okolicach wyspy Catalina Island u wybrzeża Kalifornii na jachcie na Oceanie Spokojnym. Oprócz nich na pokładzie był jedynie szyper. Późnym wieczorem Wagner przybiegł do kapitana, informując, że jego małżonka „zniknęła”. Jej poszukiwania nie przyniosły rezultatu; na jachcie brakowało jednej z łodzi ratunkowych, uznano, że Wood spuściła ją na wodę, chcąc dopłynąć do brzegu. Następnego dnia znaleziono ciało aktorki, dryfujące w odległości ponad półtora kilometra od jachtu. Zmarła miała na sobie tylko szlafrok i skarpetki, a jej ciało nosiło ślady obrażeń. Według ustaleń śledztwa, będąca pod wpływem alkoholu Wood, w nocy wypadła za burtę i utonęła po 15 minutach wołania o pomoc. W 2001 ukazała się biografia autorstwa Suzanne Finstad Natasha[1], która wykazała, że śledztwo było farsą i po wypadku w 1981 nikomu nie zależało na dotarciu do prawdy. Finstad w swojej książce ujawniła relację młodszej siostry Natalie, Lany, że w czerwcu 1961 22-letnia wówczas Natalie nakryła męża na gorącym uczynku z jego angielskim lokajem Davidem Cavendishem[2], a wkrótce po tym Wood i Wagner ogłosili separację i kilka miesięcy później wzięli rozwód[3]. 10 lat po premierze książki i 30 latach od tragicznej śmierci Natalie Wood, władze zdecydowały się wznowić śledztwo, ponieważ „okoliczności wypadku gwiazdy są niejasne i wymagają doprecyzowania”. W 2011 Dennis Davern, kapitan jachtu, z którego wypadła Wood, oświadczył, że przed laty skłamał i zataił prawdę na prośbę ówczesnego męża Roberta Wagnera, a kłótnia Wood z mężem ostatecznie doprowadziła do jej śmierci[4]. Jak wynika ze słów Daverna, na krótko przed jej zniknięciem zazdrosny Wagner ostro pokłócił się najpierw z Walkenem, a potem z Wood. Z kolei w wersji Wagnera, którą on opowiedział w opublikowanej w 2008 autobiografii Pieces of My Heart: A Life[5], aktor przyznał, że posprzeczał się z Walkenem, ale zaprzeczył, jakoby kłócił się z żoną[6]. Sprawą zainteresowało się FBI, które w 2013 informowało o nowym wpisie do aktu zgonu. Zamiast „utonięcie” widnieje tam sformułowanie „utonięcie oraz inne nieokreślone czynniki”. Śledczy potwierdziły informacje z biografii, że na ciele aktorki były zadrapania i siniaki, mogące świadczyć o walce czy wręcz pobiciu[7].

W grudniu miała zadebiutować na scenie teatralnej w spektaklu Anastasia. Film Burza mózgów miał premierę niecałe 2 lata po jej śmierci i nie odniósł komercyjnego sukcesu.

Filmografia

  • 1943: Happy Land
  • 1946: Na zawsze (Tomorrow Is Forever)
  • 1946: The Bride Wore Boots
  • 1947: Cud na 34. ulicy (Miracle on 34th Street)
  • 1947: Driftwood
  • 1947: Duch i pani Muir
  • 1947: Driftwood
  • 1948: Scudda-Hoo! Scudda Hay!
  • 1949: Chicken Every Sunday
  • 1949: Zielona obietnica
  • 1949: Father Was Fullback
  • 1950: Our Very Own
  • 1950: The Jackpot
  • 1950: Never a Dull Moment
  • 1950: Nod Sad Songs for Me
  • 1951: Dear Brat
  • 1951: The Blue Veil
  • 1952: The Rose Bowl Story
  • 1952: Just for You
  • 1952–1956: Four Stay Plauhouse
  • 1952: The Star
  • 1953: The Pride of the Family
  • 1954: The Silver Chalice
  • 1955: One Desire
  • 1955: Buntownik bez powodu (Rebel Without a Cause) jako Judy
  • 1956: The Girl He Left Behind
  • 1956: Płonące wzgórza (The Burning Hills)
  • 1956: Poszukiwacze
  • 1956: A Cry In The Night
  • 1960: Młodzi i spragnieni (All the Fine Young Cannibals)
  • 1961: West Side Story
  • 1961: Wiosenna bujność traw (Splendor in the Grass)
  • 1964: Sex and the Single Girl
  • 1965: Wielki wyścig (The Great Race)
  • 1966: Przeznaczone do likwidacji (This Property Is Condemned)
  • 1966: Penelopa
  • 1972: Kandydat
  • 1975: Peeper
  • 1979: Meteor
  • 1983: Burza mózgów (Brainstorm)

Przypisy

  1. Suzanne Finstad: Natasha: The Biography of Natalie Wood. Three Rivers Press, 2001. ISBN 978-0609809570.
  2. Keith Griffith: Natalie Wood caught Robert Wagner cheating on her with a MAN, sister says (ang.). „Daily Mail”, 28 lipca 2018. [dostęp 2021-01-17].
  3. Suzanne Finstad: Exclusive: An Explosive New Biography Reveals the Secret that Almost Destroyed Natalie Wood (ang.). „Los Angeles Magazine”, 21 maja 2020. [dostęp 2021-08-12].
  4. Evan Real: Natalie Wood’s Yacht Captain Claims Robert Wagner Held Him “Hostage” (ang.). „The Hollywood Reporter”, 26 września 2018. [dostęp 2021-07-17].
  5. Robert J. Wagner, Scott Eyman: Pieces of My Heart: A Life. Harper Collins, 2008. ISBN 978-0-06-137331-2.
  6. Chris Spargo (2016-04-13): 'We were all shattered': Robert Wagner breaks silence about mysterious death of wife Natalie Wood while daughter Natasha reveals she learned her mom died from the radio (ang.). „Daily Mail”. [dostęp 2017-01-17].
  7. Tom Leonard: How Natalie Wood found her husband in flagrante with their English butler (ang.). „Daily Mail”, 22 marca 2020. [dostęp 2021-08-12].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Golden Globe icon.svg
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.
Natalie Wood 1966.jpg
Publicity photo of Natalie Wood in the film Penelope (1966).