Natasha Saint-Pier

Natasha St-Pier

(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0 Natasha St-Pier (2012)
Imię i nazwisko	Natasha Saint-Pierre
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1981 Bathurst, Nowy Brunszwik, Kanada
Instrumenty	fortepian, instrumenty klawiszowe
Gatunki	pop, pop-rock, adult contemporary, dance
Zawód	piosenkarka, kompozytorka
Aktywność	od 1996 roku
Wydawnictwo	Sony BMG, Columbia Records, Twin Music, Guy Cloutier Communications
Powiązania	Garou, Pascal Obispo, Guy Cloutier, Céline Dion
Strona internetowa

Natasha Saint-Pierre (często zapisywane jako Natasha St-Pier; ur. 10 lutego 1981 roku w Bathurst w Nowym Brunszwiku) – kanadyjska piosenkarka popowa, rockowa i jazzowa pochodzenia akadiańskiego.

W maju 2001 roku reprezentowała Francję w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji z utworem „Je n’ai que mon âme”, z którym zajęła czwarte miejsce w finale.

Życiorys

Dzieciństwo, edukacja

Saint-Pierre urodziła się w Bathurst w kanadyjskiej prowincji Nowy Brunszwik jako najstarsze dziecko dyrektora więzienia Mario St-Pierre'a oraz pielęgniarki położnej Rose-Marie Bard. Razem z młodszym o cztery lata bratem Jonathanem została wychowana w Saint-Hilaire Baker-Brook. Uczęszczała do szkoły średniej o profilu biologicznym.

1981-1995: Początki kariery

Talent do śpiewania odkryła w sobie dość wcześnie. W wieku 8 lat zaczęła pobierać lekcje muzyki – śpiewu klasycznego i popularnego, baletu, jazzu oraz gry na fortepianie. Jakiś czas później została doceniona przez swojego nauczyciela muzyki, który zaangażował ją do przedstawienia musicalowego, gdzie wykonała utwór „Mon cadeau” z repertuaru Elsy. W 1992 roku została dostrzeżona przez Alaina Morisoda i zaproszona do udziału w programie dla młodych talentów Sweet People Show, realizowanego przez lokalną telewizję w Quebecu. W kolejnym roku, jako trzynastolatka została najmłodszą finalistką konkursu Le Pouvoir de la Chanson, po którego zakończeniu producenci Regean i Michela Lacroix postanowili nawiązać z nią współpracę, oferując jej podpisanie w 1995 roku pierwszego kontraktu płytowego z ich wytwórnią Mi Re La. W lipcu tego samego roku wokalistka nagrała piosenkę „Le Parcours du coeur”, napisaną z okazji piątej rocznicy założenia fundacji Maurice Tanguaya, zajmującej się upośledzonymi dziećmi.

1996-98: Emergence

Natasha Saint-Pier podczas koncertu w październiku 2006 roku

W sierpniu 1996 roku wydała swój debiutancki album studyjny zatytułowany Emergence, na którą materiał skomponował oraz zrealizował Steve Baracatt. Wydawnictwo, wyprodukowane przez Guya Cloutiera, promowały single „Il ne sait pas” i „Sans le savoir”^[1]. Niedługo po wydaniu płyty zerwała umowę ze swoimi agentami, a decyzję tłumaczyła rozbieżnościami w postrzeganiu dalszego rozwoju artystycznego. Po rozstaniu wokalistka przerwała karierę na niecałe trzy lata. Negocjacje między prawnikami obu stron dotyczące zerwanego kontraktu trwały przeszło dwa lata. Producent Guy Cloutier postanowił wówczas pomóc St-Pier i zaproponował jej współpracę, w którą zainwestował w dalszy rozwój jej kariery ok. miliona dolarów kanadyjskich.

1999-2001: Notre Dame de Paris i Konkurs Piosenki Eurowizji

W październiku 1999 roku sukces odniósł musical Notre Dame de Paris w reżyserii Luca Plamondona. Podczas trasy koncertowej w Quebecu St-Pier otrzymała propozycję zastąpienia w roli Fleur-de-lys aktorki Julie Zenatti, która musiała nagle wrócić do Paryża. Dzięki występowi w spektaklu została zaangażowana w produkcję brytyjskiej wersji musicalu, gdzie zagrała u boku Tiny Areny. W 2000 roku nagrała piosenkę „My Heart If You Will Swear”, która znalazła się na płycie zatytułowanej Notre Dame de Paris, zawierającej wszystkie utwory ze spektaklu^[2]. W kolejnym roku została wybrana wewnętrznie przez francuskiego nadawcę publicznego na reprezentantkę Francji podczas 46. Konkursu Piosenki Eurowizji^[3] z utworem „Je n’ai que mon âme”^[4]. 12 maja wystąpiła w finale widowiska i zajęła ostatecznie czwarte miejsce ze 142 punktami na koncie, w tym m.in. z maksymalnymi notami 12 punktów od Bośni i Hercegowiny, Rosji i Portugalii^[5]. W tym samym roku wydała swoją drugą płytę zatytułowaną À chacun son histoire^[6].

2002-03: De l'amour le mieux i L'instant d'apres

Natasha Saint-Pier podczas koncertu w styczniu 2009 roku

Po udziale w konkursie została laureatką wielu nagród przemysłu muzycznego w Kanadzie i Francji, odbyła kilka międzynarodowych tras koncertowych. Zaśpiewała także na jubileuszu 60-lecia urodzin Johnny'ego Hallydaya. W marcu 2002 roku ukazała się jej trzecia płyta długogrająca zatytułowana De l'amour le mieux^[7], która zadebiutowała na trzecim miejscu krajowej listy najczęściej kupowanych albumów^[8] i dotarła do trzeciej pozycji w Belgii^[9] i ósmego w Polsce^[10][11]. W tym samym roku została jedną z gwiazd koncertu Przeboje Jedynki organizowanego przez Telewizję Polską^[12]. Krążek promowały single „Nos rendez-vous”^[13][14] i „Tu trouveras”^[15][16], który dotarł do trzeciego miejsca listy przebojów we Francji^[17] i w Belgii^[18].

W lipcu 2003 roku St-Pier wydała swoją kolejną płytę zatytułowaną L'instant d'apres^[19], która zadebiutowała m.in. na trzecim miejscu krajowej listy bestsellerów^[20], na 11. w Belgii^[21] i na 17. w Polsce^[22]. Na albumie znalazło się trzynaście utworów, w tym single „Tant que c’est toi”^[23] i „Mourir demain”, nagrany przy gościnnym udziale Pascala Obispo^[24].

2004-08: Longueur d'ondes i Natasha St-Pier

Natasha Saint-Pier podczas koncertu w 2014 roku

Na przełomie 2003 i 2004 roku St-Pier wydała dwa dwupłytowe albumy kompilacyjne, na których umieszczone zostały jej najpopularniejsze piosenki^[25][26], a także debiutanckie wydawnictwo koncertowe zatytułowane Un instant avec Natasha St Pier^[27].

Na początku stycznia 2006 roku premierę miał jej kolejny krążek zatytułowany Longueur d'ondes^[28][29], który zadebiutował na szczycie krajowej listy najczęściej kupowanych płyt^[30] oraz dotarł m.in. do drugiego miejsca notowania w Belgii^[31]. We Francji album osiągnął wynik ponad 160 tys. sprzedanych egzemplarzy, dzięki czemu otrzymał certyfikat platynowej płyty^[32]. W tym samym roku piosenkarka przyleciała do Polski na zaproszenie polskiego tygodnika Gala i zagrała minikoncert podczas uroczystej ceremonii wręczenia statuetek Róże Gali.

Od 2009: 10 ans de succes

W listopadzie 2008 roku wydana została kolejna płyta w dorobku St-Pier, sygnowana jej imieniem i nazwiskiem^[33][34]. W kolejnym roku premierę miała jej trzecia płyta kompilacyjna zatytułowana 10 ans de succes, która została wydana z okazji 10-lecia działalności artystycznej wokalistki^[35].

31 marca 2015 roku wystąpiła jako jeden z gości muzycznych podczas specjalnego koncertu jubileuszowego Eurovision Song Contest’s Greatest Hits przygotowanego przez brytyjską telewizję BBC z okazji 60-lecia istnienia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie widowiska zaprezentowała utwór „Je n’ai que mon âme”^[36].

Życie prywatne

9 marca 2012 roku wyszła za mąż za swojego narzeczonego Grégory'ego Quillacqa, francuskiego sapera. Uroczystość odbyła się Lit-et-Mixe w gronie najbliższej rodziny^[37].

Dyskografia

Albumy

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona artystki