Ośmiotysięcznik
Ośmiotysięcznik – popularne wśród himalaistów, jak również miłośników gór i geografów, określenie szczytu, którego wierzchołek wznosi się na 8000 lub więcej metrów nad poziom morza. Ze względu na zastosowane kryterium minimalnej deniwelacji względnej wynoszące minimum 500 metrów[1] przyjmuje się, że na Ziemi znajduje się czternaście głównych ośmiotysięczników – 10 w Himalajach i 4 w Karakorum. Wśród nich wyróżnia się pięć tak zwanych wysokich ośmiotysięczników, czyli Mount Everest, K2, Kanczendzonga, Lhotse i Makalu, mających ponad lub prawie 8500 metrów. Niezwykłe znaczenie 8000 metrów występuje tylko w układzie metrycznym miar. W anglosaskim układzie miar wysokości szczytów podaje się w stopach i wtedy pojawiają się dwudziesto- i dwudziestopięciotysięczniki.
Czternastkę ośmiotysięczników nazywa się czasem niezbyt precyzyjnie Koroną Himalajów; prawidłowo jest to Korona Himalajów i Karakorum. Nie należy jej mylić z Koroną Ziemi, którą stanowią najwyższe szczyty górskie poszczególnych kontynentów.
Zdobywanie ośmiotysięczników jest trudne, ryzykowne i długotrwałe ze względu na panujące tam warunki i konieczność aklimatyzacji. Na wysokości 8000 metrów ciśnienie atmosferyczne, i tym samym ciśnienie cząstkowe tlenu, jest znacznie niższe niż na poziomie morza. Powoduje to zmniejszenie gradientu między tętnicami a komórkami mięśniowymi, a więc upośledza dostarczanie tlenu do intensywnie pracującego organizmu. Obszary leżące powyżej 8000 m n.p.m. nazywane są strefą śmierci, gdyż człowiek nie jest w stanie przeżyć na tej wysokości dłużej niż kilka dni. Nawet wyrównywanie niedoboru tlenu w organizmie przez korzystanie z butli tlenowej nie pozwala na dłuższe przebywanie w strefie śmierci. Bardzo niskie ciśnienie przyczynia się bowiem do zmniejszenia zdolności przyłączania tlenu do hemoglobiny, co z kolei powoduje obrzęk płuc, a nawet obrzęk mózgu. Inne objawy choroby wysokościowej mogą pojawić się już znacznie niżej. Dodatkowo powyżej 8000 metrów organizm nie potrafi przyswajać pożywienia i jego bilans energetyczny jest ujemny. To wszystko spowodowało, że pierwsze wejście człowieka na wierzchołek szczytu ośmiotysięcznego miało miejsce dopiero w 1950 roku (Annapurna). Wcześniej jednak osiągano i przekraczano granicę ośmiu tysięcy metrów, na przykład podczas prób zdobycia Everestu przez wyprawy brytyjskie w latach 20. XX wieku.
Pierwsze wejścia
Na jasnofioletowym tle oznaczono szczyty w Karakorum; pozostałe znajdują się w Himalajach.
Lp. | Nazwa | Wysokość m n.p.m. | Pierwsze wejście | Pierwsi zdobywcy | Pierwsze wejście zimowe | Pierwsi zdobywcy zimą |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mount Everest | 8848[2][3] | (dts) | 29 maja 1953 Edmund Hillary Tenzing Norgay | (dts) | 17 lutego 1980 Krzysztof Wielicki Leszek Cichy |
2 | K2 | 8611 | (dts) | 31 lipca 1954 Achille Compagnoni Lino Lacedelli | (dts) | 16 stycznia 2021 Nirmal Purja[4] Gelje Sherpa Mingma David Sherpa Mingma Tenzi Sherpa Dawa Tempa Sherpa Pem Chhiri Sherpa Mingma Gyalje Sherpa Kili Pemba Sherpa Dawa Tenjing Sherpa Sona Sherpa[5] |
3 | Kanczendzonga | 8586 | (dts) | 25 maja 1955 George Band Joe Brown | (dts) | 11 stycznia 1986 Jerzy Kukuczka Krzysztof Wielicki |
4 | Lhotse | 8516 | (dts) | 18 maja 1956 Fritz Luchsinger Ernst Reiss | (dts) | 31 grudnia 1988Krzysztof Wielicki |
5 | Makalu | 8463 | (dts) | 15 maja 1955 Lionel Terray Jean Couzy | (dts) | 9 lutego 2009 Denis Urubko Simone Moro |
6 | Czo Oju | 8201 | (dts) | 19 października 1954 Sepp Joechler Herbert Tichy Psan Dawa Lama | (dts) | 12 lutego 1985 Maciej Berbeka Maciej Pawlikowski |
7 | Dhaulagiri | 8167 | (dts) | 13 maja 1960 Kurt Diemberger Albin Schelbert Nawang Dorje Nima Dorje Peter Diener Ernst Forrer | (dts) | 21 stycznia 1985 Andrzej Czok Jerzy Kukuczka[6] |
8 | Manaslu | 8156 | (dts) | 9 maja 1956 Toshio Imanishi Gyalzen Norbu | (dts) | 12 stycznia 1984 Maciej Berbeka Ryszard Gajewski |
9 | Nanga Parbat | 8126 | (dts) | 3 lipca 1953Hermann Buhl | (dts) | 26 lutego 2016 Muhammad Ali Alex Txikon Simone Moro[7] |
10 | Annapurna I | 8091 | (dts) | 3 czerwca 1950 Maurice Herzog Louis Lachenal | (dts) | 3 lutego 1987 Artur Hajzer Jerzy Kukuczka |
11 | Gaszerbrum I | 8068 | (dts) | 5 lipca 1958 Andrew Kauffman Pete Schoening | (dts) | 9 marca 2012 Adam Bielecki Janusz Gołąb |
12 | Broad Peak | 8047 | (dts) | 9 czerwca 1957 Hermann Buhl Kurt Diemberger Marcus Schmuck Fritz Wintersteller | (dts) | 5 marca 2013 Maciej Berbeka Adam Bielecki Tomasz Kowalski Artur Małek |
13 | Gaszerbrum II | 8035 | (dts) | 7 lipca 1956 Joseph Larch Fritz Moravec Hans Willenpart | (dts) | 2 lutego 2011 Denis Urubko Simone Moro Cory Richards |
14 | Sziszapangma | 8013 | (dts) | 2 maja 1964 Xu Jing Zhang Junyan Wang Fuzhou Wu Zongyue Chen Shan Sodnam Dorje Cheng Tianliang Migmar Zhaxi Dorje Yun Deng | (dts) | 14 stycznia 2005 Piotr Morawski Simone Moro |
Pierwsze wejścia kobiet
Lp. | Nazwa | Wysokość m n.p.m. | Pierwsze wejście | Pierwsze zdobywczynie | Pierwsze wejście zimowe | Pierwsze zdobywczynie zimą |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Mount Everest | 8848 | 16 maja 1975 | Junko Tabei | ||
2 | K2 | 8611 | 23 czerwca 1986 | Wanda Rutkiewicz Liliane Barrard[a] | ||
3 | Kanczendzonga | 8586 | 18 maja 1998 | Ginette Harrison | ||
4 | Lhotse | 8516 | 10 maja 1996 | Chantal Mauduit | ||
5 | Makalu | 8463 | 18 maja 1990 | Kitty Calhoun-Grissom | ||
6 | Czo Oju | 8201 | 13 maja 1984 | Věra Komárková Dina Stěrbova | 10 lutego 1993 | Marianne Chapuisat |
7 | Dhaulagiri | 8167 | 6 maja 1982 | Lutgaarde Vivijs | ||
8 | Manaslu | 8156 | 4 maja 1974 | Mieko Mori Naoko Nakaseko Masako Uchida | ||
9 | Nanga Parbat | 8126 | 27 czerwca 1984 | Liliane Barrard | 25 stycznia 2018 | Élisabeth Revol[8] |
10 | Annapurna I | 8091 | 15 października 1978 | Věra Komárková Irene Miller | ||
11 | Gaszerbrum I | 8068 | 27 lipca 1982 | Marie-José Valençot | ||
12 | Broad Peak | 8047 | 30 czerwca 1983 | Krystyna Palmowska | ||
13 | Gaszerbrum II | 8035 | 12 sierpnia 1975 | Halina Krüger-Syrokomska Anna Okopińska | ||
14 | Sziszapangma | 8013 | 30 kwietnia 1981 | Junko Tabei |
Zdobywcy wszystkich głównych ośmiotysięczników
Źródło: Zestawienie na 8000ers.com. [dostęp 2014-08-30].
Lp. | Imię i nazwisko | Okres | Kraj | Uwagi | |
---|---|---|---|---|---|
1 | Reinhold Messner | 1970–1986 | Włochy | 6 nowych dróg, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych, 2 samotnie | |
2 | Jerzy Kukuczka | 1979–1987 | Polska | 11 nowych dróg, 4 zimowe, 1 ze wspomaganiem tlenem z butli, 1 samotnie[9] | |
3 | Erhard Loretan | 1982–1995 | Szwajcaria | 2 nowe drogi, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
4 | Carlos Carsolio | 1985–1996 | Meksyk | 3 nowe drogi, 1 z tlenem | |
5 | Krzysztof Wielicki | 1980–1996 | Polska | 2 nowe drogi, 3 zimowe, 1 z tlenem, 6 samotnie | |
6 | Juanito Oiarzabal | 1985–1999 | Hiszpania | 1 nowa droga; za pierwszym razem Mount Everest zdobył z dodatkowym tlenem (1993), za drugim bez (2001) | |
7 | Sergio Martini | 1983–2000 | Włochy | 2 z tlenem | |
8 | Park Young-seok | 1993–2001 | Korea Południowa | 1 zimowe, 5 z tlenem | |
9 | Um Hong-gil | 1988–2001 | Korea Południowa | 3 z tlenem | |
10 | Alberto Iñurrategi | 1991–2002 | Hiszpania | 1 nowa droga, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
11 | Han Wang-yong | 1994–2003 | Korea Południowa | 3 z tlenem | |
12 | Ed Viesturs | 1989–2005 | Stany Zjednoczone | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
13 | Silvio Mondinelli | 1993–2007 | Włochy | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
14 | Iván Vallejo | 1997–2008 | Ekwador | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
15 | Denis Urubko | 2000–2009 | Kazachstan | 3 nowe drogi, 1 zimowe, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
16 | Ralf Dujmovits | 1990–2009 | Niemcy | 1 z tlenem | |
17 | Veikka Gustafsson | 1993–2009 | Finlandia | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
18 | Andrew Lock | 1993–2009 | Australia | 1 z tlenem | |
19 | João Garcia | 1993–2010 | Portugalia | 1 nowa droga, wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
20 | Piotr Pustelnik | 1990–2010 | Polska | 1 samotne[10], 1 nowa droga, 7 z tlenem[11] | |
21 | Edurne Pasaban | 2001–2010 | Hiszpania | pierwsza kobieta, 2 z tlenem | |
22 | Abele Blanc | 1992–2011 | Włochy | 1 z tlenem; za pierwszym razem Mount Everest zdobył z dodatkowym tlenem (1992), za drugim bez (2010) | |
23 | Mingma Sherpa | 2000–2011 | Nepal | 5 z tlenem | |
24 | Gerlinde Kaltenbrunner | 1998–2011 | Austria | druga kobieta, pierwsza kobieta bez użycia butli tlenowych | |
25 | Wasilij Piwcow | 2001–2011 | Kazachstan | 1 z tlenem; ostatni szczyt (K2) wspólnie z Żumajewem | |
25 | Maksut Żumajew | 2001–2011 | Kazachstan | bez użycia butli tlenowych; ostatni szczyt (K2) wspólnie z Piwcowem | |
27 | Kim Jae-soo | 1990–2011 | Korea Południowa | 5 z tlenem | |
28 | Mario Luciano Panzeri | 1988–2012 | Włochy | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
29 | Hirotaka Takeuchi | 1995–2012 | Japonia | 3 z tlenem | |
30 | Chhang Dawa | 2001–2013 | Nepal | ||
31 | Kim Chang-Ho | 2005–2013 | Korea Południowa | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
32 | Jorge Egocheaga | 2002–2014 | Hiszpania | ||
33 | Radek Jaroš | 1998–2014 | Czechy | ||
34-35 | Nives Meroi[12] | 1998–2017 | Włochy | wszystkie wejścia bez wspomagania tlenem z mężem Romano Benet | |
34-35 | Romano Benet[12] | 1998–2017 | Włochy | wszystkie wejścia bez wspomagania tlenem z żoną Nives Meroi | |
36 | Peter Hámor[13] | 1998–2017 | Słowacja | ||
37 | Azim Gheychisaz[14] | 2008–2017 | Iran | Kontrowersja – nie wszyscy uznają zdobycie przez niego Manaslu | |
38 | Ferran Latorre[15] | 1999–2017 | Hiszpania | ||
39 | Òscar Cadiach[16] | 1984–2017 | Hiszpania | wszystkie wejścia bez użycia butli tlenowych | |
40 | Kim Migon[17][18] | 2000–2018 | Korea Południowa | ||
41 | Sanu Sherpa[19] | 2006–2019 | Nepal | ||
42 | Nirmal Purja[20] | 2014–2019 | Wielka Brytania[4] | Pierwszy ośmiotysięcznik Dhaulagiri zdobył w 2014 roku[21]. W 2019 roku wszedł na szczyty wszystkich 14 ośmiotysięczników z użyciem butli tlenowych w rekordowym czasie 189 dni | |
43 | Mingma Gyabu Sherpa[22][23] | 2010–2019 | Nepal | ||
44 | Kim Hong-bin | 2006[24]–2021 | Korea Południowa | Jako pierwszy niepełnosprawny zdobył wszystkie 14 ośmiotysięczników. Zmarł podczas zejścia ze szczytu Broad Peak’u, który zdobył jako swój ostatni ośmiotysięcznik 18 lipca 2021 roku[25][26][27]. | |
45 | Nima Gyalzen Sherpa | 2004–2022[28] | Nepal |
W latach 1997–2010 Koreanka Oh Eun-sun zdobyła rzekomo wszystkie ośmiotysięczniki, jednak w grudniu 2010 roku wykazano, że wejście na Kanczendzongę w 2009 nie miało miejsca. Tym sposobem pierwszą kobietą (a 21. osobą) z Koroną Himalajów i Karakorum została Edurne Pasaban, zdobywając Sziszapangmę 17 maja 2010[29][30].
Polska Korona Himalajów i Karakorum kobiet
18 maja 2009, po wejściu Kingi Baranowskiej na Kanczendzongę, Polska została pierwszym krajem, którego przedstawicielki zdobyły wszystkie czternaście ośmiotysięczników[31].
Lp. | Nazwa | Imię i nazwisko | Data zdobycia[31] |
---|---|---|---|
1 | Gaszerbrum II | Halina Krüger-Syrokomska Anna Okopińska | 12.08.1975 |
2 | Mount Everest | Wanda Rutkiewicz | 16.10.1978 |
3 | Broad Peak | Krystyna Palmowska | 30.06.1983 |
4 | Nanga Parbat | Anna Czerwińska Krystyna Palmowska Wanda Rutkiewicz | 15.07.1985 |
5 | K2 | Wanda Rutkiewicz | 23.06.1986 |
6 | Sziszapangma | Wanda Rutkiewicz | 18.09.1987 |
7 | Gaszerbrum I | Ewa Panejko-Pankiewicz Wanda Rutkiewicz | 16.07.1990 |
8 | Czo Oju | Wanda Rutkiewicz | 26.09.1991 |
9 | Annapurna I | Wanda Rutkiewicz | 22.10.1991 |
10 | Lhotse | Anna Czerwińska | 21.05.2001 |
11 | Makalu | Anna Czerwińska | 25.05.2006 |
12 | Dhaulagiri I | Kinga Baranowska | 01.05.2008 |
13 | Manaslu | Kinga Baranowska | 05.10.2008 |
14 | Kanczendzonga | Kinga Baranowska | 18.05.2009 |
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Weszła na szczyt 30 minut później. Zginęła w drodze powrotnej.
Przypisy
- ↑ Sześć nowych ośmiotysięczników? Gazeta Wyborcza 22.08.2013.
- ↑ Mount Everest, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-10-03] (ang.).
- ↑ Obecnie podawane są trzy różne wysokości: 8844, 8848 i 8850 Ile ma naprawdę Mount Everest?. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-06)].
- ↑ a b Change of Particulars for Director. Companies House. [dostęp 2021-12-04]. (ang.).
- ↑ Climbers Make The First Winter Ascent of K2 and set World Record, skardu.pk, 16 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
- ↑ Xexplorers web: ExWeb series: The meaning of winter in 8000+ climbing. mounteverest.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)]..
- ↑ Stanęli na szczycie! Nanga Parbat zdobyta w zimie po raz pierwszy. national-geographic.pl. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Jaki dowód ma Eli Revol na zdobycie z Tomkiem Mackiewiczem Nanga Parbat? "Podstawą jest zaufanie". PolskieRadio.pl Sport, 30.01.2018 [dostęp 2018-03-01]
- ↑ Jerzy Kukuczka (1948–1989). pza.org.pl. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ Strona Piotra Pustelnika.
- ↑ Tlen a sprawa polska. [dostęp 2010-05-14].
- ↑ a b Vinicio Stefanello: Nives Meroi and Romano Benet summit Annapurna, their 14th 8000er. planetmountain.com, 11 maja 2017. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
- ↑ Peter Hámor zdobywcą Korony Himalajów i Karakorum. portalgorski.pl. [dostęp 2017-05-16].
- ↑ Korona Himalajów i Karakorum – Azim Gheychisaz. portalgorski.pl [dostęp: 2018-11-26]
- ↑ Korona Himalajów i Karakorum – Ferrán Latorre. portalgorski.pl [dostęp: 2018-11-26]
- ↑ Òscar Cadiach, desde el C1 tras bajar del Broad Peak: “Estuvimos 24 horas sin agua”. desnivel.com. [dostęp 2021-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-24)]. (hiszp.).
- ↑ South Korean Climbs Nanga Parbat, Completes 8,000ers. 2018-07-12. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- ↑ Sukces azjatyckiego zespołu na Nandze Parbat!. 2018-07-12. [dostęp 2021-02-27]. (pol.).
- ↑ Sanu Sherpa becomes third Nepali to complete 14 peaks as Sergi Mingote scales 7 mountains in 444 days. 2019-10-03. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- ↑ 14 ośmiotysięczników w 189 dni. Nirmal ‘Nims’ Purja zdobył Shisha Pangmę. [dostęp 2019-10-29]. (pol.).
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2014. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
- ↑ “Mission Achieved” on Shishapangma for Nims Purja. adventureblog.net, 2019-10-29. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- ↑ Youngest person to climb all 8,000-m mountains. [w:] Guinness World Records [on-line]. guinnessworldrecords.com, 2019-10-29. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
- ↑ Stefan Nestler: Kim Hong-bin: Without fingers on 13 eight-thousanders. [w:] Adventure Mountain [on-line]. 2019-07-10. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
- ↑ Kolejna tragedia na Broad Peak. Kim Hong-bin dokonał wyczynu i wpadł do szczeliny. [w:] Polskie Radio 24.pl [on-line]. 2021-07-20. [dostęp 2021-07-20].
- ↑ Munir Ahmed: South Korean missing after fall while scaling Pakistani peak. [w:] Times Union [on-line]. 2021-07-20. [dostęp 2021-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-20)]. (ang.).
- ↑ Fingerless Korean goes missing after achieving the feat of climbing all 14 Himalayan peaks. [w:] The Korea Times [on-line]. 2021-07-20. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
- ↑ Nima Gyalzen Sherpa becomes the 6th Nepali in the 14 Peaks club. everestchronicle.com, 2022-08-11. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ ExWeb Oh Eun-Sun report, final: Edurne Pasaban takes the throne (ang.).
- ↑ Oh-Eun Sun traci pierwszeństwo, Edurne Pasaban na tronie.
- ↑ a b Kinga Baranowka* is making History. [dostęp 2009-05-20]. (ang.). *) literówka w oryginale.
Linki zewnętrzne
- 8000ers.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flaga Finlandii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
The Himalayan mountain range with Mount Everest as seen from the International Space Station looking south-south-east over the Tibetan Plateau. Four of the world's fourteen eight-thousanders, mountains higher than 8000 metres, can be seen, Makalu (8462 m), Everest (8850 m), Lhotse (8516 m) and Cho Oyu (8201 m). The South Col Route is Mount Everest's most often used climbing route.
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
Autor:
- derivative work: Kauk0r (talk)
- Achttausender.png: http://www.maps-for-free.com/
Map showing where the eight-thousanders are situated. (Source for heights and writing is the German wikiproject in 2008 December. Names in clusters are assigned from left to right. Because Mount Everest and Lhotse are so close to each other, they are shown with the same symbol.)
Autor: Photo by Pavel Novak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Mount Everest from Kalapatthar.