Paweł Graś

Paweł Graś

Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1964 Kęty
Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres	od 23 lutego 2009 do 7 stycznia 2014
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Agnieszka Liszka-Dobrowolska
Następca	Małgorzata Kidawa-Błońska
Sekretarz generalny Platformy Obywatelskiej
Okres	od 14 grudnia 2013 do 18 listopada 2014
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Andrzej Wyrobiec
Następca	Andrzej Biernat (p.o.)

Paweł Bolesław Graś (ur. 23 lutego 1964 w Kętach) – polski przedsiębiorca i polityk, poseł na Sejm III, IV, V, VI i VII kadencji (1998–2014), w latach 2007–2008 i 2009–2014 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2009–2014 rzecznik prasowy rządów Donalda Tuska, w latach 2013–2014 sekretarz generalny PO.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Syn Tadeusza i Haliny. Przez trzy lata studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie (na tej samej uczelni) dziennikarstwo w Instytucie Nauk Politycznych; studia ukończył w 1992. Od 1990 kierował polsko-niemiecką firmą informatyczną Pro-Holding.

Działalność polityczna

W czasach studiów zaangażował się w działalność opozycyjnego ruchu uczelnianego, pod koniec lat 80. był przewodniczącym Komisji Uczelnianej NZS na UJ.

Należał do Unii Polityki Realnej^[1]. W 1995 brał udział w zakładaniu Ruchu Stu, przewodniczył tej partii w regionie małopolskim, a następnie kierował radą polityczną. W wyborach parlamentarnych w 1997 kandydował z listy AWS do Sejmu III kadencji w okręgu krakowskim, jednak nie zdobył mandatu. Od kwietnia do grudnia 1998 był doradcą premiera Jerzego Buzka ds. obronności i bezpieczeństwa państwa. Objął mandat w Sejmie po rezygnacji z funkcji krakowskiego posła AWS Marka Nawary, składając ślubowanie poselskie 16 grudnia 1998. Jako reprezentant Ruchu Stu zasiadł wkrótce w Zespole Parlamentarnym PPChD^[2]. Później był członkiem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (do 2001).

W lutym 2001 został pełnomocnikiem Platformy Obywatelskiej w Małopolsce Południowo-Zachodniej. Pełnił funkcje sekretarza Komisji Rewizyjnej PO oraz zastępcy sekretarza generalnego. W wyborach w 2001 uzyskał mandat posła jako kandydat Platformy Obywatelskiej w okręgu chrzanowskim, ponownie został wybrany cztery lata później, także jako kandydat PO. Zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. W Sejmie IV kadencji był m.in. członkiem Komisji Nadzwyczajnej ds. rządowego projektu ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu. W Sejmie V kadencji przewodniczył Podkomisji stałej ds. Współpracy z Zagranicą i NATO. Od kwietnia do czerwca 2006 był wiceprzewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego (jednocześnie likwidujących Wojskowe Służby Informacyjne).

Od 26 czerwca 2007 był przewodniczącym Komisji ds. Służb Specjalnych. 22 i 24 sierpnia 2007 brał udział w wysłuchaniu informacji byłego ministra spraw wewnętrznych i administracji Janusza Kaczmarka ws. okoliczności śmierci Barbary Blidy oraz akcji Centralnego Biura Antykorupcyjnego w Ministerstwie Rolnictwa (tzw. afera gruntowa). Po wysłuchaniu ministra kierowana przez niego komisja wniosła o powołanie komisji śledczych do rozpatrzenia obu tych spraw.

W wyborach z 21 października 2007 po raz czwarty został wybrany do Sejmu, kandydując kolejny raz jako lider listy Platformy Obywatelskiej w okręgu chrzanowskim i otrzymując 35 779 głosów. 16 listopada 2007 objął stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jako pełnomocnik rządu ds. bezpieczeństwa. 11 stycznia 2008 została przyjęta jego dymisja z tej funkcji.

23 lutego 2009 został powołany na rzecznika prasowego Rządu Donalda Tuska i sekretarza stanu w KPRM. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na kolejną kadencję, dostał 36 992 głosy^[3].

14 grudnia 2013 wybrany na sekretarza generalnego PO. Zastąpił na tym stanowisku Andrzeja Wyrobca. 7 stycznia 2014 zakończył pełnienie funkcji rzecznika prasowego rządu, pozostając na stanowisku sekretarza stanu w KPRM. W związku z planami objęcia przez niego stanowiska w Brukseli (jako współpracownika przewodniczącego Rady Europejskiej Donalda Tuska) w listopadzie tego samego roku złożył mandat poselski oraz rezygnację ze stanowiska sekretarza stanu w KPRM, a także z funkcji sekretarza generalnego PO^[4].

Po objęciu 1 grudnia 2014 przez Donalda Tuska stanowiska przewodniczącego Rady Europejskiej został starszym doradcą ds. polityki i komunikacji odpowiedzialnym za kontakty z Parlamentem Europejskim, parlamentami narodowymi i partiami politycznymi^[5]. Pełnienie tej funkcji zakończył 30 listopada 2019. Następnie został szefem gabinetu przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej^[6].

Życie prywatne

Paweł Graś jest żonaty, ma syna Jakuba.

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2014-12-08].