Petre Dumitrescu

Petre Dumitrescu
Ilustracja
Petre Dumitrescu (1944)
generał
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1882
Dobridor, Rumunia

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1950
Bukareszt, Rumunia

Przebieg służby
Lata służby

1901–1945

Siły zbrojne

Kingdom of Romania - Big CoA.svg Armia Królestwa Rumunii

Stanowiska

dowódca rumuńskiej 3 Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa (front wschodni)

Odznaczenia
Order Michała Walecznego II klasy (Rumunia) Order Michała Walecznego III klasy (Rumunia) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (1932-1947) Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (wojenny 1938-1947) Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy

Petre Dumitrescu (ur. 18 lutego 1882, zm. 15 stycznia 1950) – rumuński generał podczas drugiej wojny światowej. Dowodził 3 Armią rumuńską walczącą na froncie wschodnim.

Młodość i kariera wojskowa

Petre Dumitrescu urodził się 18 lutego 1882 w Dobridorze. W latach 1901–1903 uczęszczał do szkoły oficerskiej dla artylerzystów i inżynierów. Ukończył ją z rangą podporucznika. W 1906 został awansowany na porucznika, a w 1911 na kapitana. W tym samym roku został przyjęty na Akademię Wojskową w Bukareszcie, którą ukończył w 1913. Podczas I wojny światowej został mianowany majorem. Po wojnie został awansowany kilkukrotnie: w 1920 został podpułkownikiem, w 1930 został generałem brygady, a w 1937 generałem dywizji. Od 1937 do początku wojny służył jako attaché wojskowy w Paryżu i Brukseli. Po powrocie do Rumunii przejął dowództwo nad 1 Armią.

II wojna światowa

25 marca 1941 Dumitrescu został dowódcą 3 Armii, którą dowodził do końca. 5 lipca 1941 3 Armia zajęła Bukowinę i Czerniowce odbijając je od Związku Radzieckiego, który je zajął 28 czerwca 1940. 3 Armia przekroczyła Prut i zajęła Besarabię. 11 Armia niemiecka zajęła prawy brzeg Dniestru. Wtedy armie zamieniły się zadaniami i 11 Armia wraz z Włochami szła dalej na wschód przechodząc przez Boh. 3 Armia pozostała w Rumunii i we wrześniu tego samego roku odparła radzieckie natarcie za Dniestrem gdy Sowieci chcieli zaatakować 11 Armię od tyłu.

Później Adolf Hitler nakazał pozostać w Rumunii Ionowi Antonescu, a 3 Armia wyruszyła na Krym, gdzie wzięła udział w bitwie o Morze Azowskie. Do 10 października 3 Armia przeszła 1700 km od granicy Rumunii biorąc udział w 4 dużych bitwach i 42 mniejszych walkach. Przez ten czas 3 Armia wzięła 15 565 jeńców wojennych, 149 czołgów, 128 sztuk broni artyleryjskiej i ponad 700 karabinów maszynowych przy stratach 10 541 (2555 zabitych, 6201 rannych i 1785 zaginionych w akcji).

Za efekty tej kampanii Dumitrescu, jako drugi Rumun po Ionie Antonescu, otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Później otrzymał także Liście Dębu. W październiku otrzymał order Michała Walecznego 3. klasy.

W 1942 został generałem i zastępcą Antonescu. Po awansie Dumitrescu zajął półwysep Tamański stanowiący most między Osią a głębią Związku Radzieckiego.

Od bitwy stalingradzkiej

Niemcy potrzebowały pomocy w bitwie stalingradzkiej dlatego niemieckie dowództwo zdecydowało o przeniesieniu części żołnierzy z 3 Armii do Stalingradu, co spowodowało, że 3 Armia miała znacznie mniej żołnierzy do obrony rozległego frontu. Dowództwo niemieckie nakazało przyłączyć wszystkich rumuńskich żołnierzy z południowego zachodu Związku Radzieckiego do 3 Armii. Dowództwo zignorowało raporty Dumitrescu o rozbudowie sił radzieckich na południowym zachodzie, a także sugestię ataku na miasto Kletskaja i utworzenie tam przedmościa.

W listopadzie 1942 Armia Czerwona rozpoczęła ofensywę na południowym zachodzie kraju zmuszając 3 Armię do odwrotu. W grudniu 1943 zapadła decyzja o dalszym wycofywaniu się na zachód. Po operacji jassko-kiszyniowskiej Dumitrescu chciał wycofać się do Bukaresztu, lecz po drodze napotkał Armię Czerwoną i wraz ze 130 tysiącami rumuńskich jeńców trafił do niewoli. Później walcząc po stronie Związku Radzieckiego wraz z resztą Rumunii jego armia schwytała 6 tysięcy niemieckich żołnierzy.

Po wojnie

Po wojnie Dumitrescu został postawiony przed sądem za zbrodnie wojenne, lecz został uniewinniony z powodu braku dowodów. Zmarł z przyczyn naturalnych w swoim domu w Bukareszcie w 1950.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

DEU EK 1 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
DEU EK 2 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
Kingdom of Romania - Big CoA.svg
(c) Răzvan Pala, CC BY 3.0
Big Coat of arms of Kingdom of Romania (between June 23, 1921 and December 30, 1947).
ROU Mihai Viteazul Order 2000 2Class BAR.svg
Baretka: Order Michała Walecznego (model 2000) – II Klasa – Rumunia.
ROU Mihai Viteazul Order 2000 3Class BAR.svg
Baretka: Order Michała Walecznego (model 2000) – III Klasa – Rumunia.
ROM Order of the Star of Romania 1932 GCross BAR.svg
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1932) – Krzyż Wielki – Królestwo Rumunii.
Generaal Petre Dumitrescu.jpg
General Petre Dumitrescu
ROM Order of the Crown of Romania 1938-war-ribbon GCross BAR.svg
Baretka: Order Korony Rumunii (model 1938, wstążka wojenna) – Krzyż Wielki – Królestwo Rumunii.
DEU EK Ritter oak BAR.svg
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (III Rzesza).