Piotr Amsterdamski

Piotr Amsterdamski
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1955
Łódź

Data i miejsce śmierci

12 lutego 2008
Mięguszowiecki Szczyt

doktor habilitowany nauk fizycznych
Specjalność: grawitacja kwantowa, kosmologia
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1990

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze
Uniwersytet Zielonogórski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Amsterdamski (ur. 10 listopada 1955 w Łodzi, zm. 12 lutego 2008 na Filarze Mięguszowieckiego Szczytu w Tatrach) – polski astronom, tłumacz i alpinista.

Był bratankiem prof. Stefana Amsterdamskiego[1].

Życiorys

W młodości współpracownik Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”, pracownik Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie, działacz „Solidarności”. Internowany w stanie wojennym.

Stopień magistra fizyki teoretycznej otrzymał na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Łódzkiego w 1979 r.[2]. Doktorat z fizyki uzyskał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara, pod kierunkiem Jamesa Hartle'a. Długoletni pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Astronomii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze, a następnie Uniwersytetu Zielonogórskiego. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim kosmologią, podstawami mechaniki kwantowej i astrofizyką wysokich energii. Uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych w zakresie fizyki, specjalność: fizyka teoretyczna (rozprawa Nadprzewodzące struny kosmiczne z 1990 r.), był profesorem Uniwersytetu Zielonogórskiego[3].

Po 1990 poświęcił się głównie tłumaczeniom z języka angielskiego; przełożył ponad 100 pozycji książkowych, w tym 77 naukowych i popularnonaukowych, m.in. „Krótką historię czasuStephena Hawkinga i monumentalną, blisko 800-stronicową historię powstania amerykańskiej bomby atomowej Richarda Rhodesa wydaną w 2000 roku (Jak powstała bomba atomowa)[4]. Tłumaczył także literaturę piękną, w tym popularną[5]. W 2003 r. dostał, jako pierwszy, nagrodę im. Jerzego Kuryłowicza dla najlepszego tłumacza książek naukowych za książki „Wszechświat w skorupce orzecha” Hawkinga oraz „Harry Potter – nauka i magia” Rogera Highfielda[6].

W wieku 45 lat zaczął się wyczynowo wspinać, m.in. w Tatrach, gdzie przeszedł kilka poważnych ścian, na niektórych był współautorem nowych dróg, we Francji i we Włoszech (gdzie m.in. przeszedł znaną wielką południową ścianę Marmolady).

Zginął 12 lutego 2008 podczas samotnej wspinaczki na Filarze Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego w Tatrach, a jego ciało zostało znalezione w tzw. Dolnym Kominie przez zespół ratowników TOPR, który wybierał się na tę samą drogę[7][8][9].

Pochowany został 22 lutego 2008 na Cmentarzu Komunalnym w Łodzi przy ulicy Smutnej (kwatera IVB, rząd 6, grób 22)[10].

Grób Piotra Amsterdamskiego na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi.

Pośmiertnie został (3 maja 2008) odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[11][12]

Niektóre przekłady

Zajmował się także tłumaczeniem przewodników turystycznych.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Jan Kiełkowski: Amsterdamski Piotr. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 19. ISBN 978-83-61050-89-6.

Media użyte na tej stronie

Grób Piotra Amsterdamskiego na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi..jpg
Autor: M.lodzermensch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Piotra Amsterdamskiego na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi.