René Higuita
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | José René Higuita Zapata | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1966 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 175 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
José René Higuita Zapata (ur. 28 sierpnia 1966 w Medellin) – piłkarz kolumbijski grający na pozycji bramkarza. Nosi przydomek „El Loco” („Wariat”).
Życiorys
Higuita wychowywał się w biednej dzielnicy slumsów, Castilla w mieście Medellin. Formalnie powinien nazywać się René Zapata, jednak ojciec Jorge opuścił rodzinę po narodzinach René i syn został wychowany tylko przez matkę Marię, po której nosi nazwisko.
Kariera klubowa
Higuita jak nastolatek występował w drużynie U-16 regionu Antioquia. W 1981 roku trafił do Atletico Nacional Medellin, który za ten transfer zapłacił René 16 tysięcy peso (10 dolarów). W drużynie juniorów uczył się bramkarskiego fachu, a w 1985 roku został wypożyczony do Millonarios FC, w barwach którego w wieku 19 lat zadebiutował w lidze. Rok później wrócił do Atletico Nacional i spotkał tu po raz pierwszy trenera Maturanę. W końcu stał się pierwszym bramkarzem zespołu, a w 1989 roku miał duży udział w osiągnięciu największego sukcesu w historii klubu, zdobycia Copa Libertadores. Był jednym z bohaterów obu finałowych meczów z paragwajską Olimpią Asuncion, a zwłaszcza w rewanżu w Bogocie, gdy obronił strzały z rzutów karnych zawodników Olimpii. Z Nacionalem w 1991 roku Higuita wywalczył swoje pierwsze mistrzostwo Kolumbii, a w 1992 roku opuścił klub.
Higuita trafił do klubu hiszpańskiej Segunda División, Realu Valladolid. Tam rozegrał 15 meczów w lidze, jednak z czasem po paru błędach stracił miejsce w składzie Valladolidu i wrócił do ojczyzny.
Higuita po powrocie trafił jednak do więzienia, gdyż oskarżono go o udział w porwaniu zorganizowanym przez kartel narkotykowy. Działał wówczas w sprawie pomiędzy dwoma baronami Pablem Escobarem oraz Carlosem Moliną, gdy uczestniczył w uprowadzeniu córki tego drugiego. Za pomoc w dostarczeniu okupu René otrzymał 64 tysiące dolarów. Został skazany na 7 miesięcy pozbawienia wolności, przez co nie pojechał na Mistrzostwa Świata w USA.
René po powrocie do ojczyzny ponownie został graczem Atletico Nacional, z którym w sezonie 1994 został po raz drugi mistrzem kraju. W 1995 roku dotarł z tym klubem do finału Copa Libertadores i wystąpił w obu meczach z brazylijskim Grêmio Porto Alegre (1:3, 1:1). Wcześniej wsławił się swoją postawą w półfinale z River Plate, gdy w pierwszym meczu zdobył gola z rzutu wolnego, a w rewanżu w serii rzutów karnych obronił decydujący strzał jednego z piłkarzy River.
Na sezon 1997/1998 Higuita przeszedł do meksykańskiego CD Veracruz. W pierwszym sezonie gry w tym klubie zajął 13. miejsce w Primera División de México. Rok później zdobył 2 gole w lidze, jednak Veracruz spadło z ligi, a sam René wrócił do Medellin. W 1999 roku wspomógł Atletico Nacional w udanej walce o mistrzostwo kraju, a rok później zajął z tym klubem 5. miejsce w Apertura i 7. w Finalización. W 2001 roku przeszedł do Atletico Junior Barranquilla, jednak i z tym klubem nie odniósł znaczącego sukcesu w lidze, a do tego nie miał pewnego miejsca w składzie. W 2002 roku Higuita grał w Deportivo Pereira, potem przez rok pozostawał bez przynależności klubowej, a w 2004 roku wznowił karierę w ekwadorskim Aucas Quito, jednak 23 listopada został zdyskwalifikowany za zażywanie kokainy. W 2005 roku wrócił do futbolu i przez rok grał w klubie Bajo Cauca, a po sezonie zakończył karierę. Wznowił ją w roku 2007, podpisując kontrakt z wenezuelskim klubem Guaros de Lara.
Kariera reprezentacyjna
W 1985 roku Higuita był pierwszym bramkarzem młodzieżowej reprezentacji Kolumbii U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w ZSRR. Dotarł z Kolumbią do ćwierćfinału, jednak ulegli oni Brazylii aż 0:6.
W pierwszej reprezentacji Kolumbii Higuita zadebiutował 11 czerwca 1987 roku w wygranym 1:0 meczu z Ekwadorem. Zaraz potem został powołany przez Francisco Maturanę na turniej Copa América 1987, na którym zagrał w 4 meczach i zajął 3. miejsce. 19 maja 1988 roku zdobył swojego pierwszego gola w kadrze, a Kolumbia wygrała w sparingu 3:1 z Finlandią. W 1989 roku ponownie był w kadrze na Copa América, ale odpadł z Kolumbią już w fazie grupowej. W wygranym 4:2 grupowym meczu z Wenezuelą zdobył gola z rzutu wolnego.
W 1990 roku Higuita został pierwszym bramkarzem na Mistrzostwach Świata we Włoszech. Wystąpił w pierwszym składzie we wszystkich meczach: z ZEA (2:0), Jugosławią (0:1), RFN (1:1) oraz meczu 1/8 finału z Kamerunem (1:2 po dogrywce). Po tym ostatnim uznano go winnym porażki, gdy dryblując poza własnym polem karnym stracił piłkę na rzecz Rogera Milli, który zdobył gola strzałem do pustej bramki.
W 1991 oraz 1995 roku ponownie wystąpił w Copa América. Na pierwszym z nich zagrał w 7 meczach i zajął z Kolumbią 4. miejsce, a 4 lata później rozegrał 6 meczów, a z Kolumbią zajął 3. miejsce.
W dniu 6 września 1995 roku, Higuita zasłynął w towarzyskim meczu z Anglią (0:0), gdy strzał Jamie Redknappa zablokował tzw. kopnięciem skorpiona (Scorpion kick). Higuita odbił piłkę nogami znajdującymi się nad jego głową.
Karierę reprezentacyjną Kolumbijczyk zakończył w 1999 roku, podczas Copa América 1999. 7 lipca wystąpił w meczu z Ekwadorem, wygranym 2:1 (Kolumbia dotarła do ćwierćfinału). Ogółem w reprezentacji Kolumbii René Higuita wystąpił w 68 meczach i zdobył 3 bramki.
Pozostałe informacje
- Największym przyjacielem Higuity wśród piłkarzy był Diego Maradona.
- Higuita jest jednym z najskuteczniejszych bramkarzy świata po Rogerio Cenim, Jose Luisie Chilavercie oraz Dimityrze Iwankowie. W swojej karierze zdobył łączne 44 bramki[1].
- W 2005 roku Higuita wystąpił w reality show pt. La isla de los famosos: Una aventura pirata („Wyspa Sławy: Przygoda Piratów”), podobnym do innego show Survivor.
- Higuita opanował i upowszechnił nietypowe kopnięcie piłki zwane kopnięciem skorpiona.
Przypisy
- ↑ World Record of the national championships (1888/89-2012). iffhs.de. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Colombian goalkeeper René Higuita, kicking