Ricardo Bochini

Ricardo Bochini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia25 stycznia 1954
Zárate
Wzrost168 cm
Pozycjapomocnik
Kariera juniorska
LataKlub
1971–1972Independiente
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1972–1991Independiente653(105)
2007Sportivo Barracas1(0)
W sumie:654(105)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1973–1986 Argentyna28(0)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata w piłce nożnej
złotoMeksyk 1986

Ricardo Enrique Bochini (ur. 25 stycznia 1954 w Zárate) – były argentyński piłkarz grający jako ofensywny pomocnik.

Obdarzany przydomkiem El Bocha.

Kariera klubowa

Bochini jest jednym z symboli Indepediente. W klubie z Avellanedy grał w latach 1972-1991. W tym okresie rozegrał 653 ligowe mecze i strzelił 106 goli. Z Indepediente czterokrotnie był mistrzem Argentyny, czterokrotnie sięgał po Copa Libertadores (1973, 1974, 1975, 1984), a dwa razy wywalczył Puchar Interkontynentalny (1973, 1984).

Szesnaście lat po zakończeniu kariery, Sportivo Barracas grający ówcześnie w piątej lidze, zdecydował się zatrudnić Bochiniego, by rozegrał oficjalny mecz, który miał być ukoronowaniem jego kariery[1]. 27 lutego 2007, rozegrał kilka minut w meczu.

Kariera reprezentacyjna

Mimo niepodważalnej pozycji w Indepediente, w reprezentacji Argentyny pojawiał się epizodycznie. W kręgu zainteresowania kolejnych selekcjonerów znajdował się już od połowy lat 70., jednak w kadrze na mistrzostwa świata znalazł się dopiero w 1986. W turnieju w Meksyku zagrał 4 minuty w półfinałowym meczu z Belgią, co dało mu tytuł mistrza świata. Łącznie w kadrze rozegrał 28 spotkań (1973-1986).

Styl gry

Pomimo słabych warunków fizycznych, Bochini charakteryzował się wysokim wyskokiem. Chociaż nie był ponadprzeciętnym strzelcem, to jeśli już strzelał, zwykle miało to miejsce w ważnych spotkaniach. Był uważany za jednego z najlepszych rozgrywających lat 80., często pomagając kolegom z drużyny, ze względu na boiskową inteligencję, przegląd pola, wizję oraz dokładne podania. W Argentynie, używana się wyrażenia pase bochinesco[2], w odniesieniu do precyzyjnego, przecinającego linię obrony, podania do napastnika, w celu wyprowadzenia go jeden na jednego przeciwko bramkarzowi. Bochini stał się mistrzem gry na pozycji nr 10 – zawsze gotowy do podania, potrafił utrzymywać się przy piłce i opóźniać podanie na tak długo, dopóki zawodnik, którego chce obsłużyć podaniem, nie osiągnie idealnej pozycji do strzału[3]. Taki styl gry nazywa się la pausa[3].

Sukcesy

Klubowe

Independiente

Reprezentacyjne

Argentyna

Indywidualne

  • Piłkarz roku w Argentynie: 1983
  • Trzecie miejsce w plebiscycie na piłkarz roku w Ameryce Południowej: 1983
  • Drużyna roku Argentyny Południowej: 1989

Przypisy

  1. Funebrero, Ricardo Bochini en el Torneo Argentino C 2007, laquimerasantacrucenia.blogspot.com, 13 stycznia 2007 [dostęp 2021-05-17] (hiszp.).
  2. Ricardo Bochini, football-the-story.com [dostęp 2021-05-17] (fr.).
  3. a b Jonathan Wilson, Ricardo Bochini's long wait to become Argentina's legend of la pausa, theguardian.com, 23 stycznia 2014 [dostęp 2021-05-17] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Ricardo Bochini.jpg
Ricardo Bochini posing with small replicas of the trophies won by his club, C.A. Independiente.