Robert Helenius
 | ||||||||||
| Pseudonim | The Nordic Nightmare | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1984 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost | 200 cm | |||||||||
| Styl walki | praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa | ||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
| Liczba walk | 35 | |||||||||
| Zwycięstwa | 31 | |||||||||
| Przez nokauty | 20 | |||||||||
| Porażki | 4 | |||||||||
| Remisy | 0 | |||||||||
| Nieodbyte | 0 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Robert Helenius (ur. 2 stycznia 1984 w Sztokholmie) – fiński bokser wagi ciężkiej, były mistrz Europy federacji EBU.
Kariera amatorska
Robert Helenius stoczył 144 amatorskie pojedynki, z których 105 wygrał, 38 przegrał i 1 zremisował. Był trzykrotnym mistrzem Finlandii w wadze superciężkiej (2003-2005). Największym jego sukcesem było zdobycie w 2006 roku w Płowdiwie wicemistrzostwa Europy w kategorii superciężkiej[1].
Kariera zawodowa
Po mistrzostwach Europy wyjechał do Niemiec, gdzie walczył w tamtejszej Bundeslidze. Nie zdołał się zakwalifikować na igrzyska olimpijskie w Pekinie, zakończył więc amatorską karierę i podpisał profesjonalny kontrakt z grupą promotorską Wilfrieda Sauerlanda. Jako zawodowiec zadebiutował 17 maja 2008 w Bayreuth, gdy w pierwszej rundzie pokonał Niemca Gene Pukalla przez techniczny nokaut.
7 listopada 2009 stoczył przeciwko Tarasowi Bidence swój dziesiąty zawodowy pojedynek. Walka została przerwana przez lekarza między trzecią a czwartą rundą z powodu rozcięcia nad okiem Ukraińca[2][3].
30 stycznia 2010 Helenius pokonał byłego mistrza świata federacji WBO Lamona Brewstera przez techniczny nokaut w ósmej rundzie[4][5].
21 sierpnia 2010, wygrywając w szóstej rundzie przez techniczny nokaut z Francuzem Gregorym Tonym, zdobył w Erfurcie mistrzostwo Unii Europejskiej federacji EBU w wadze ciężkiej[6][7]. 27 listopada 2010 obronił tytuł, zwyciężając przez techniczny nokaut w drugiej rundzie ze Szwedem Atillą Levinem. Ponadto zdobył interkontynentalne mistrzostwo WBO[8][9].
2 kwietnia 2011 pokonał w dziewiątej rundzie przez nokaut Samuela Petera, broniąc interkontynentalny pas WBO oraz zdobywając wakujący tytuł mistrza interkontynentalnego WBA[10][11].
27 sierpnia 2011 pokonał przez techniczny nokaut, w dziewiątej rundzie, byłego mistrza WBO Siarhieja Lachowicza[12].
3 grudnia 2011 pokonał po kontrowersyjnym werdykcie Derecka Chisorę, stawką pojedynku był wakujący pas EBU w wadze ciężkiej[13][14]. W połowie stycznia 2012 zrezygnował z tytułu i poddał się operacji kontuzjowanego barku, co wyłączyło go z treningów do połowy roku.
23 marca 2013 w Magdeburgu pokonał jednogłośnie na punkty Anglika Michaela Sprotta.
21 marca 2015 w Tallinnie pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Węgra Andrása Csomora (11-4-1, 9 KO) w sześciorundowym pojedynku[15]
2 kwietnia 2016 roku w Helsinkach przegrał swój pierwszy pojedynek w karierze, ulegając przed czasem w szóstej rundzie byłemu pretendentowi do tytułu mistrza świata Johannowi Duhaupasowi (33-3, 21 KO)[16].
28 października 2017 roku zmierzył się w Cardiff w walce o pas WBC Silver wagi ciężkiej z Dillianem Whyte’em (21-1, 16 KO). Przegrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty (109-119, 109-119, 110-118)[17].
7 marca 2020 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku nieoczekiwanie pokonał przez TKO w 4. rundzie faworyzowanego Adama Kownackiego (20-1, 15 KO)[18]. 10 października 2021 w rewanżu Helenius ponownie pokonał Adama Kownackiego[19].
Statystyki
| Nr | Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda, czas | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 35 | Porażka | 31-4 |  Deontay Wilder | KO | 1 (12) | 15 października 2022 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| 34 | Wygrana | 31-3 |  Adam Kownacki | TKO | 6 (12) 2:38 | 9 października 2021 | T-Mobile Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone | |
| 33 | Wygrana | 30–3 | Adam Kownacki | TKO | 4 (12), 1:08 | 7 marca 2020 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
| 32 | Wygrana | 29–3 |  Mateus Roberto Osorio | TKO | 2 (8), 2:02 | 30 listopada 2019 | Vaba Lava, Narwa, Estonia | |
| 31 | Porażka | 28–3 | Gerald Washington | KO | 8 (10), 2:32 | 13 lipca 2019 | Minneapolis Armory, Minneapolis, Stany Zjednoczone | |
| 30 | Wygrana | 28–2 |  Erkan Teper | KO | 8 (12), 3:00 | 29 października 2018 | Ritter-Sport-Stadion, Waldenbuch, Niemcy | |
| 29 | Wygrana | 27–2 |  Juryj Bychaucou | UD | 6 | 11 sierpnia 2018 | Olavinlinna, Savonlinna, Finlandia | |
| 28 | Wygrana | 26–2 | Juryj Bychauceu | SD | 8 | 17 marca 2018 | Rakvere Spordikeskus, Rakvere, Estonia | |
| 27 | Porażka | 25–2 |  Dillian Whyte | UD | 12 | 28 października 2017 | Principality Stadium, Cardiff, Walia, Wielka Brytania | |
| 26 | Wygrana | 25–1 |  Jewgienij Orłow | RTD | 6 (10), 3:00 | 17 czerwca 2017 | Kalev, Tallinn, Estonia | |
| 25 | Wygrana | 24–1 |  Gonzalo Basile | TKO | 1 (12), 0:48 | 17 grudnia 2016 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 24 | Wygrana | 23–1 | Konstantin Airich | KO | 1 (8), 0:49 | 10 września 2016 | Baltichallen, Maarianhamina, Finlandia | |
| 23 | Porażka | 22–1 |  Johann Duhaupas | KO | 6 (12), 3:08 | 2 kwietnia 2016 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 22 | Wygrana | 22–0 |  Franz Rill | UD | 12 | 19 grudnia 2015 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 21 | Wygrana | 21–0 |  Beka Lobjanidze | KO | 3 (8), 0:47 | 13 czerwca 2015 | Vaasa Arena, Vaasa, Finlandia | |
| 20 | Wygrana | 20–0 |  András Csomor | TKO | 1 (6), 1:02 | 21 marca 2015 | Tondiraba Ice Hall, Tallinn, Estonia | |
| 19 | Wygrana | 19–0 | Michael Sprott | UD | 10 | 23 marca 2013 | GETEC Arena, Magdeburg, Niemcy | |
| 18 | Wygrana | 18–0 |  Sherman Williams | UD | 10 | 10 listopada 2012 | Ice Hall, Helsinki, Finlandia | |
| 17 | Wygrana | 17–0 | Dereck Chisora | SD | 12 | 3 grudnia 2011 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 16 | Wygrana | 16–0 | Siarhiej Lachowicz | TKO | 9 (12), 0:19 | 27 sierpnia 2011 | Messehalle, Erfurt, Niemcy | |
| 15 | Wygrana | 15–0 |  Samuel Peter | KO | 9 (12), 1:50 | 2 kwietnia 2011 | Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy | |
| 14 | Wygrana | 14–0 |  Attila Levin | TKO | 2 (12), 1:20 | 27 listopada 2010 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 13 | Wygrana | 13–0 | Gregory Tony | TKO | 6 (12), 0:39 | 21 sierpnia 2010 | Messehalle, Erfurt, Niemcy | |
| 12 | Wygrana | 12–0 | Gbenga Oloukun | UD | 8 | 26 marca 2010 | Töölön Kisahalli, Helsinki, Finlandia | |
| 11 | Wygrana | 11–0 | Lamon Brewster | TKO | 8 (10), 2:31 | 30 stycznia 2010 | Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy | |
| 10 | Wygrana | 10–0 |  Taras Bidenko | RTD | 3 (8), 3:00 | 7 listopada 2009 | Arena Nürnberger Versicherung, Norymberga, Niemcy | |
| 9 | Wygrana | 9–0 |  Serdar Uysal | KO | 6 (8), 2:37 | 29 sierpnia 2009 | Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy | |
| 8 | Wygrana | 8–0 | Scott Gammer | KO | 6 (8), 1:52 | 30 maja 2009 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 7 | Wygrana | 7–0 | Özcan Çetinkaya | TKO | 2 (8), 1:36 | 9 maja 2009 | JAKO Arena, Bamberg, Niemcy | |
| 6 | Wygrana | 6–0 | Enrico Garmendia | TKO | 1 (6), 2:13 | 28 lutego 2009 | Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy | |
| 5 | Wygrana | 5–0 |  Remigijus Ziausys | UD | 6 | 28 listopada 2008 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
| 4 | Wygrana | 4–0 |  Nikola Vujasinovic | UD | 4 | 8 listopada 2008 | JAKO Arena, Bamberg, Niemcy | |
| 3 | Wygrana | 3–0 | Engin Solmaz | UD | 4 | 5 września 2008 | Nöjesfabriken, Karlstad, Szwecja | |
| 2 | Wygrana | 2–0 |  David Vicena | UD | 4 | 7 czerwca 2008 | Mellringehallen, Örebro, Szwecja | |
| 1 | Wygrana | 1–0 | Gene Pukall | TKO | 1 (4), 2:41 | 17 maja 2008 | Oberfrankenhalle, Bayreuth, Niemcy |
Przypisy
- ↑ www.boxrec.com: Robert Helenius. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Helenius vs. Bidenko. boxrec.com, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Koniec Bidenki. bokser.org, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Brewster. boxrec.com, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Helenius rozbił Brewstera. bokser.org, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius rozbił Tony’ego. bokser.org, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-21]. (pol.).
- ↑ Helenius nowym mistrzem Unii Europejskiej wagi ciężkiej. ringpolska.pl, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Levin. boxrec.com, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-28]. (ang.).
- ↑ Helenius zastopował Levina. bokser.org, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-27]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Peter. boxrec.com, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (ang.).
- ↑ Helenius ciężko nokautuje Petera. bokser.org, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (pol.).
- ↑ Helenius znokautował Liachowicza. ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Helenius pokonał Chisorę po kontrowersyjnym werdykcie. ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Helenius pokonał Chisorę po bardzo wyrównanej walce i wątpliwym werdykcie. bokser.org. [dostęp 2011-12-31]. (pol.).
- ↑ Szybka robota Heleniusa. Bokser.org, 2015-03-22. [dostęp 2015-03-22]. (pol.).
- ↑ Redakcja, DUHAUPAS ZNOKAUTOWAŁ HELENIUSA! (WIDEO), www.bokser.org [dostęp 2018-03-08].
- ↑ Redakcja, WHYTE WYPUNKTOWAŁ HELENIUSA, www.bokser.org [dostęp 2018-03-08].
- ↑ SZOK NA BROOKLYNIE: KOWNACKI PADŁ I PRZEGRAŁ W BOJU Z HELENIUSEM, www.bokser.org [dostęp 2020-03-08].
- ↑ Polsatsportpl, Adam Kownacki znów przegrał z Robertem Heleniusem. Sędzia przerwał walkę – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-10-10] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Roberta Heleniusa na BoxRec.com
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
.svg)
