Roman Gancarczyk

Roman Gancarczyk
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1964 Myślenice
Zawód	aktor
Współmałżonek	Anna Radwan
Lata aktywności	od 1987
Zespół artystyczny
Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Odznaczenia

Roman Gancarczyk (ur. 17 marca 1964 w Myślenicach) – polski aktor teatralny i filmowy oraz pedagog.

Życiorys

W 1988 ukończył studia na PWST w Krakowie.

Od 1993 jest aktorem krakowskiego Teatru Starego. Należy do zespołu stale współpracującego z Krystianem Lupą; w jego Lunatykach-Huguenau, czyli Rzeczywistości oraz Mistrzu i Małgorzacie stworzył swoje najbardziej znane i doceniane kreacje. Pracę w teatrze łączy z działalnością dydaktyczną w krakowskiej PWST.

W filmie pojawia się sporadycznie, zazwyczaj na drugim planie. W 2004 zagrał Mariana Włosińskiego, jedną z głównych ról w Moim Nikiforze Krzysztofa Krauzego.

Jest mężem aktorki Anny Radwan, z którą ma córkę Zofię.

Kariera teatralna

Na deskach Teatru Starego zadebiutował w 1987, jeszcze jako student. Zagrał wówczas Joe we Wracaj natychmiast Jimmy Dean, Jimmy Dean.

Po ukończeniu PWST był aktorem Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1988–1989) i krakowskiego Teatru Ludowego (1990–1993). Od 1993 jest członkiem zespołu Teatru Starego.

W 1995 brał udział (jako dyrektor Gerneth) w głośnym Lunatycy-Esch, czyli Anarchia Krystiana Lupy według Hermanna Brocha. Trzy lata później zagrał główną rolę Wilhelma Huguenau w Lunatykach-Huguenau, czyli Rzeczywistości. Z Lupą spotykał się zresztą wielokrotnie, w jego przedstawieniach stworzył swoje najwyżej oceniane kreacje, w tym najsłynniejszą – Wolanda w Mistrzu i Małgorzacie (2002). W 2004 wcielił się w postać Pijawki w Zaratustrze, opartym na tekście Fryderyka Nietzschego.

Ponadto wystąpił w rolach drugoplanowych w adaptacjach dramatów Williama Szekspira. W Jak wam się podoba (1995) był Jakiem de Bois, w Burzy (1997) Antoniem, w Makbecie (2004) w reżyserii Andrzeja Wajdy – Macduffem, a w Śnie nocy letniej (2006) Oberonem/Tezeuszem.

Regularnie pojawia się w przedstawieniach Teatru Telewizji.

Kariera filmowa

Jest aktorem skupionym przede wszystkim na pracy w teatrze i Teatrze Telewizji. W filmie grywa niewiele, zazwyczaj role epizodyczne lub drugoplanowe. Współpracował z m.in. Jerzym Stuhrem, Feliksem Falkiem, Małgorzatą Szumowską i Kazimierzem Kutzem, w którego paradokumentalnej Śmierci jak kromka chleba (1994) wcielił się w postać jednego ze strajkujących górników.

W głośno komentowanym serialu Izabelli Cywińskiej Boża podszewka (1997) był zbuntowanym Kostusiem Jurewiczem, bratem głównej bohaterki, granej przez Agnieszkę Krukównę.

Kojarzony jest jednak z wysoko ocenioną przez krytykę rolą Mariana Włosińskiego, który z wielkim oddaniem opiekował się Nikiforem Krynickim, płacąc za to rozpadem rodziny i rezygnacją z własnych ambicji artystycznych, w Moim Nikiforze (2004) Krzysztofa Krauzego.

Filmografia

• 1993: Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza jako dziennikarz radia „Podlesie”
• 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później jako poeta Rusłanek w areszcie (odc. 5)
• 1994: Śmierć jak kromka chleba jako górnik Jurek Putek
• 1994: Spis cudzołożnic jako Nikodem „Wymoczkowaty”, obecny partner Emilii
• 1994: Dama kameliowa jako mężczyzna obserwujący grę w karty
• 1995: Daleko od siebie jako Piotr, współpracownik Marcina
• 1996: Gdzie jesteś święty Mikołaju? jako Jurek, tata Ani
• 1997: Boża podszewka jako Kostuś Jurewicz (odc. 2, 3, 5, 8, 9 i 15)
• 2000: Twarze i maski jako kierownik literacki Teatru Miejskiego (odc. 2)
• 2000: Szczęśliwy człowiek jako Rudy, kolega Jana ze szkoły
• 2003: Pogoda na jutro jako brat Wojciech
• 2003: Koniec wakacji jako Cezary, brat Anny
• 2004: Ono jako mężczyzna na klatce schodowej
• 2004: Mój Nikifor jako Marian Włosiński
• 2004: Karol. Człowiek, który został papieżem jako redaktor Jerzy Turowicz
• 2005: Boża podszewka II jako Kostuś Jurewicz (odc. 3 i 8)
• 2007: A na koniec przyszli turyści jako Karol
• 2007: Odwróceni jako lekarz w Rabce (odc. 5)
• 2007: Twarzą w twarz jako komendant
• 2008: Pitbull jako Majewski (odc. 23)
• 2008: Na dobre i na złe jako Artur (odc. 329)
• 2008−2010, 2013: Czas honoru jako ordynator Janusz Baranowski
• 2008: 33 sceny z życia jako Krzysztof
• 2010: Usta usta jako terapeuta Tomasz Kawecki (odc. 23 i 24)
• 2010: Skrzydlate świnie jako ksiądz
• 2010: Nie ten człowiek jako właściciel sklepu akwarystycznego
• 2010: Mistyfikacja jako szef recepcji w hotelu „Giewont”
• 2011: Mój biegun jako lekarz w Gdańsku
• 2012: Wszystkie kobiety Mateusza jako Ferdynand Onyszko
• 2012: Miłość jako lekarz
• 2013: Pod mocnym aniołem jako ojciec królowej Kentu
• 2013: Ojciec Mateusz jako Jacek Waga (odc. 113)
• 2013: Lekarze jako Bogusław Fałek (odc. 26)
• 2013: Drogówka jako Grzegorczyk
• 2013−2014: Prawo Agaty jako prokurator Starzecki (odc. 54 i 60)
• 2014: Pani z przedszkola jako notariusz Skóra
• 2015: Body/Ciało
• 2018: Twarz jako ksiądz
• 2019: Stulecie Winnych jako Antoni
• 2020: Zenek jako ojciec Zenka

Nagrody i odznaczenia

• 2005 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Chicago:
  • Srebrny Hugo dla najlepszego aktora w roli pierwszoplanowej za rolę w filmie Mój Nikifor
• 2015 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[1]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Roman Gancarczyk w bazie IMDb (ang.)
• Roman Gancarczyk w bazie Filmweb
• Roman Gancarczyk w bazie filmpolski.pl
• Roman Gancarczyk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Roman Gancarczyk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”