SS Wilno
 | |
| Następne nazwy | Wieluń |
|---|---|
| Bandera | |
| Port macierzysty | Gdynia |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | 1926 |
| Data wycofania ze służby | 1958 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi | 28 |
| Długość całkowita (L) | 84,60 m |
| Szerokość (B) | 12,10 m |
| Zanurzenie (D) | 5.60 m |
| Pojemność | brutto: 2018 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | maszyna parowa |
| Moc silnika | 1200 KM |
| Prędkość maks. | 9 w. |
SS Wilno, później Wieluń – polski statek handlowy, jeden z serii tzw. „francuzów” (obok SS Kraków, SS Katowice, SS Poznań i SS Toruń) - pierwszych jednostek tworzonej Polskiej Marynarki Handlowej.
Pierwszym kapitanem statku był kapitan Mamert Stankiewicz, który przyprowadził "Wilno" z francuskiej stoczni Chantiers Navals Français w Blainville-sur-Orne. 4 stycznia 1927 roku nowy masowiec wszedł do wciąż będącego w budowie portu w Gdyni jako pierwszy polski statek w historii. Następnego dnia odbyła się uroczystość poświęcenia i podniesienia polskiej bandery, w czym uczestniczył ówczesny minister przemysłu i handlu, budowniczy Gdyni Eugeniusz Kwiatkowski[1].
W okresie międzywojennym statek pływał głównie w basenie Morza Bałtyckiego i Północnego wożąc polski węgiel do portów Szwecji i Wielkiej Brytanii. Od chwili pozyskania do roku 1951 właścicielem statku (jak i pozostałych francuzów) było przedsiębiorstwo armatorskie Żegluga Polska[1].
W czasie II wojny światowej wsławił się brawurową ucieczką z francuskiego portu Sfax w Tunezji. Potem przyszedł długi okres wojennych rejsów, a w 1946 roku powrót do kraju[1].
W roku 1949 statek został przejęty przez nowego państwowego armatora Polska Żegluga Morska z siedzibą w Szczecinie. Dotychczasowa nazwa "Wilno" została zmieniona na bardziej w tamtych czasach poprawną politycznie "Wieluń" i nazwę tę statek nosił do wycofania ze służby 7 października 1958 roku[2].
Wkrótce potem został pocięty na złom.
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Pertek: Druga mała flota. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983. ISBN 83-210-0371-0.
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 978-83-100-8902-1.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:Flag of Poland.svg i Image:Herb Polski.svg. Uwaga: godło użyte w tej grafice nie jest oficjalne. Oficjalna wersja godła nie jest jeszcze dostępna w formacie wektorowym, stąd zamieszczono poniżej dodatkową wersję tej grafiki w formacie PNG, w której użyto poprawnego wizerunku godła.
