Samon

Samon
Samo
Ilustracja
Wizerunek Samona w Rotundzie św. Katarzyny
władca „państwa Samona”
Okres

od około 623/626
do około 658

Poprzednik

—

Następca

—

Dane biograficzne
Miejsce urodzenia

Sens (?)

Data śmierci

ok. 658[1]

Żona

12 żon

Samon, także Samo (zm. ok. 658[1]) – władca pierwszego potwierdzonego przez źródła pisane bezsprzecznie słowiańskiego organizmu państwowego, zwanego państwem Samona.

Jedynym wartościowym źródłem wprost traktującym o dziejach Samona jest Kronika Fredegara. Większość informacji o władcy zostało wywnioskowanych na podstawie analizy tejże kroniki, ale przez znikomą ilość materiału porównawczego wiele z nich wciąż pozostaje w sferze hipotez.

Życiorys

Celtyckie imię Samo[2] (padające m.in. w Kronice Fredegara) wskazuje na celtyckie pochodzenie władcy, jednak był on prawdopodobnie Galloromaninem, tzn. zromanizowanym Celtem, pochodzącym z okolic miasta Sens[3]. Z dużym prawdopodobieństwem można wykluczyć frankijskie pochodzenie Samona[4]. Był on natomiast poddanym państwa frankijskiego (Chlotara II) – prawdopodobnie kupcem[3]. Najprawdopodobniej nie był chrześcijaninem, na co wskazuje jego przyszły, pogański, styl życia[5].

W połowie lat dwudziestych VII w. wybuchło ogólnosłowiańskie powstanie skierowane przeciwko Awarom[6]. Prawdopodobnie w 623 r. Samon, wraz z innymi kupcami frankijskimi, wyruszył na Słowiańszczyznę w celach handlowych. W toku walk kupcy okazali się znakomitymi wojownikami, a Samon – doborowym strategiem. Zasłużony w walkach, doszedł do wielkiego znaczenia wśród słowiańskich plemion, których wiec wybrał go następnie na swego władcę[5].

Popadł w konflikt z królestwem frankijskim i, w 631 r., zmuszony został odeprzeć najazd króla Dagoberta I. Zwyciężył w bitwie pod Wogastisburgiem, a podlegli mu Słowianie wykonali odwetowe rajdy na Turyngię[6]. Władca nie zadbał jednak o sprawy dotyczące dziedziczności tronu i po jego śmierci, ok. 658–661 roku słuch o państwie Samona zanika. Przypuszczalnie rozpadło się na kilka samodzielnych księstewek[7].

Według Kroniki Fredegara Samon miał być żonaty z dwunastoma słowiańskimi żonami, z którymi spłodził dwudziestu dwóch synów i piętnaście córek[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Samon, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-02-03].
  2. ↑ Labuda 2009 ↓, s. 86.
  3. ↑ a b Labuda 2009 ↓, s. 104.
  4. ↑ Labuda 2009 ↓, s. 100.
  5. ↑ a b Chrzanowski ↓, s. 38.
  6. ↑ a b Skowronek, Tanty i Wasilewski 2005 ↓, s. 18-19.
  7. ↑ Chrzanowski ↓, s. 44.
  8. ↑ Labuda 2009 ↓, s. 79.

Bibliografia

  • Gerard Labuda: Pierwsze państwo słowiańskie. Państwo Samona.. Wyd. 2. Wodzisław Śląski: Templum, 2009. ISBN 978-83-929218-0-6.
  • Witold Chrzanowski: Kronika Słowian. Wielkie Morawy, Kraj Wiślan i Czechy. 805-955. Kraków: Libron, 2006. ISBN 83-60547-05-X.
  • Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski: Słowianie południowi i zachodni VI–XX wiek. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13401-6. OCLC 838816716.

Media użyte na tej stronie

King Samo.jpg
Фрэска з выявай Само, караля славянаў, у Зноемскай ратондзе ў Маравіі (здымак у ультрафіялетавым святле зроблены F. Sysel і K. Dvořáková, 1999)