Sara Errani
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 29 kwietnia 1987 |
Wzrost | 164 cm |
Gra | praworęczna |
Status profesjonalny | 2002 |
Zakończenie kariery | aktywna |
Trener | Pablo Lozano |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 9 WTA, 1 WTA 125, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu | 5 (20 maja 2013) |
Australian Open | QF (2012) |
Roland Garros | F (2012) |
Wimbledon | 3R (2010, 2012) |
US Open | SF (2012) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 27 WTA, 7 ITF |
Najwyżej w rankingu | 1 (10 września 2012) |
Australian Open | W (2013, 2014) |
Roland Garros | W (2012) |
Wimbledon | W (2014) |
US Open | W (2012) |
Sara Errani (ur. 29 kwietnia 1987 w Bolonii) – włoska tenisistka, występująca na światowych kortach od 2002 roku, finalistka French Open 2012 w grze pojedynczej, mistrzyni French Open 2012, US Open 2012, Australian Open 2013 i Australian Open 2014 oraz Wimbledonu 2014 w grze podwójnej, zdobywczyni Karierowego Wielkiego Szlema w tej konkurencji, uczestniczka Mistrzostw WTA w grze pojedynczej i podwójnej, klasyfikowana w rankingu WTA na 5. miejscu w grze pojedynczej (2013) i na 1. miejscu w grze podwójnej (2012), trzykrotna zdobywczyni Pucharu Federacji (2009, 2010 i 2013) wraz z drużyną Włoch, reprezentantka Włoch na letnich igrzyskach olimpijskich (2008, 2012). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.
Kariera tenisowa
Dotychczas wygrała osiem turniejów WTA i dwa turnieje ITF w grze pojedynczej. Jej pierwsze zwycięstwo miało miejsce w Palermo, kiedy to pokonała w finale Mariję Korytcewą 6:2, 6:3. Dwa tygodnie później ponownie wygrała, w Słowenii podczas Banka Koper Slovenia Open, pokonując w finale Hiszpankę Anabel Medinę Garrigues 6:3, 6:3. W grze podwójnej odniosła dwadzieścia sześć zwycięstw turniejowych.
2012
W czerwcu 2012 awansowała do finału wielkoszlemowego French Open zarówno w grze pojedynczej, jak i w podwójnej w parze z Robertą Vinci. Została drugą Włoszką w dziejach, która wystąpiła w finale turnieju tej kategorii w singlu (wcześniej w Paryżu dwukrotnie grała w decydującym meczu Francesca Schiavone). Jest to również pierwszy przypadek od Australian Open 2010, kiedy tenisistka dostała się do finału obydwu konkurencji w turnieju Wielkiego Szlema (poprzednio dokonała tego Serena Williams). W finale gry pojedynczej przegrała z Mariją Szarapową 6:3, 6:2. W grze podwójnej odniosła zwycięstwo, pokonując w finale Kirilenko i Pietrową 4:6, 6:4, 6:2. W lipcu odniosła zwycięstwo w Palermo. W finale pokonała Barborę Záhlavovą-Strýcovą 6:1, 6:3. Podczas US Open 2012 osiągnęła półfinał gry pojedynczej, w którym przegrała z Sereną Williams, a także zwyciężyła w rywalizacji deblowej. Podczas Mistrzostw WTA, rozstawiona z numerem szóstym w singlu i pierwszym w deblu, zanotowała odpowiednio trzecie miejsce w grupie i półfinał.
2013
W Australian Open 2013 odpadła już w pierwszej rundzie singla, przegrywając z Carlą Suárez Navarro 6:4, 6:4. W zawodach gry podwójnej odniosła trzecie wielkoszlemowe zwycięstwo. Razem z Vinci pokonały w finale Ashleigh Barty i Casey Dellacqua wynikiem 6:2, 3:6, 6:2. W Paryżu osiągnęła finał, w którym przegrała z Moną Barthel 5:7, 6:7(4). Zwyciężyła natomiast w zawodach gry podwójnej w parze z Vinci. W lutym razem z Vinci wygrała w Ad-Dausze, pokonując Pietrową i Srebotnik 2:6, 6:3, 10–6. W następnym tygodniu osiągnęła finał singla w Dubaju, w którym przegrała z Petrą Kvitovą 2:6, 6:1, 1:6. Zwyciężyła w rywalizacji singlowej podczas zawodów w Acapulco, gdzie w finale pokonała Carlę Suárez Navarro 6:0, 6:4. W Indian Wells i w Miami osiągnęła ćwierćfinały, w których ulegała Marii Szarapowej. Ponadto w pierwszym turnieju odpadła w drugiej rundzie, a w kolejnych zawodach w półfinale debla.
Następnie w Stuttgarcie przegrała w pierwszej rundzie. W Madrycie i Rzymie osiągała półfinały gry pojedynczej. W drugim z turniejów osiągnęła także finał debla. Na French Open przegrała w półfinale z najwyżej rozstawioną Sereną Williams. W grze podwójnej Włoszki nie obroniły tytułu, przegrywając w decydującym o triumfie meczu. Na Wimbledonie odpadła w pierwszej rundzie singla i trzeciej debla.
W finale w Palermo przegrała z Vinci. W Toronto Errani osiągnęła ćwierćfinały singla i debla, natomiast w Cincinnati zaszła w grze pojedynczej o jedną rundę bliżej. W New Haven przegrała w swoim debiutowym spotkaniu singla.
Włoszka na US Open osiągnęła drugą rundę rozgrywek gry pojedynczej i ćwierćfinał rozgrywek gry podwójnej. W Tokio przegrała w drugiej rundzie. W Pekinie zanotowała trzecią rundę singla i półfinał w deblu. Podczas WTA Tour Championships nie przeszła fazy grupowej w singlu i półfinału w deblu.
Sezon zakończyła jako liderka rankingu WTA Tour deblistek oraz w klasyfikacji par deblowych.
2014
Włoszka sezon 2014 rozpoczęła od udziału w zawodach w Shenzhen, gdzie dotarła do drugiej rundy. Ćwierćfinał singlowy i finał w deblu zanotowała w Sydney. Na Australian Open przegrała w pierwszym meczu gry pojedynczej. W grze podwójnej obroniła tytuł zdobyty rok wcześniej.
Po zawodach wielkoszlemowych Errani wzięła udział w turnieju w Paryżu, gdzie awansowała do finału singla i półfinału debla, którego Włoszki oddały walkowerem. 17 lutego utraciła pozycję liderki rankingu WTA, którą posiadała przez 42 tygodnie z rzędu[1]. W meczu mistrzowskim przegrała z Anastasiją Pawluczenkową w trzech setach. W Ad-Dausze odniosła porażki w ćwierćfinale singla i półfinale debla. W Dubaju wygrała jeden mecz w grze podwójnej.
Podczas zawodów w Indian Wells i Miami Sara Errani dochodziła do trzecich rund gry pojedynczej, a w grze podwójnej przegrywała już w pierwszym meczu. Ćwierćfinały gry singlowej osiągnęła w Charleston. W Stuttgarcie przeszła rundę dalej, a w grze podwójnej odniosła kolejne karierowe zwycięstwo. W Madrycie zanotowała trzecią rundę singla i triumf w deblu. W Rzymie osiągnęła finał w obu konkurencjach. Na French Open zanotowała ćwierćfinał singla, a w deblu para włoska awansowała do finału, w którym uległa Hsieh Su-wei i Peng Shuai 4:6, 1:6.
Zawody na kortach trawiastych w Eastbourne zakończyła na pierwszej rundzie gry pojedynczej i półfinale debla. Na Wimbledonie nie osiągnęła zwycięstwa w singlu, w grze podwójnej natomiast nikt nie zdołał z nią wygrać. W meczu mistrzowskim Włoszki pokonały Tímeę Babos i Kristinę Mladenovic 6:1, 6:3.
2015
Sezon Errani rozpoczęła od porażek w I rundzie z Danielą Hantuchovą w Auckland oraz Garbiñe Muguruzą w Sydney. W Australian Open pokonała dwie rywalki, by w trzeciej rundzie ulec Yaninie Wickmayer. W drugiej dekadzie lutego po niemalże dwóch latach przerwy wygrała turniej rangi WTA Tour, w Rio de Janeiro, pokonując w meczu mistrzowskim Annę Karolínę Schmiedlovą 7:6(2), 6:1. W następnym tygodniu szybko pożegnała się z rywalizacją w Acapulco z Mónicą Puig. W Monterrey dotarła do półfinału, przegrywając z późniejszą triumfatorką imprezy Timeą Bacsinszky.
W Indian Wells i Miami awansu do dalszych etapów rozgrywek uniemożliwiła jej Sabine Lisicki, z którą przegrywała kolejno w 3. i 4. rundzie. W kwietniu zagrała w Charleston, ale w drodze do finału przegrała z Lucie Hradecką, zaś w Stuttgarcie pokonała m.in. Agnieszkę Radwańską, lecz będąc w najlepszej czwórce uległa Simonie Halep. Miesiąc później wygrała po jednym meczu turniejów w Madrycie i Rzymie. Dwa tygodnie później, podczas French Open pokonywała kolejno Alison Riske, Carinę Witthöft, Andreę Petković, Julię Görges, by w ćwierćfinale nie sprostać Serenie Williams. Po miesiącu przerwy wróciła do gry na tydzień przed rozpoczęciem Wimbledonu, w Eastbourne, gdzie doszła do 3. rundy. W Wimbledonie pokonała jedynie rodaczkę Francescę Schiavone, by w kolejnej rundzie nie dać rady Aleksandrze Krunić. W kolejnym tygodniu w Bukareszcie w osiemnastym finale w karierze uległa Annie Karolínie Schmiedlovej.
2016
Włoszka rozpoczęła starty w tym sezonie od występu w Brisbane, przegrywając z Belindą Bencic 6:1, 6:2. W następnym tygodniu uczestniczyła w Apia International Sydney na twardych kortach NSW Tennis Centre, dochodząc do ćwierćfinału, pogromczynią Errani okazała się późniejsza zwyciężczyni turnieju, Swietłana Kuzniecowa. Na wielkoszlemowym Australian Open Włoszka uległa w 1. rundzie Margaricie Gasparian.
Na Dubai Duty Free Tennis Championships Errani odniosła dziesiąte zwycięstwo w karierze, a także pierwszą wygraną w turniejach WTA Premier Series (wcześniej odnotowywała tryumfy w najniżej kategorii WTA Tour, International), wygrywając w dwusetowym spotkaniu z Barborą Strýcová.
2017
7 sierpnia ogłoszono zawieszenie Sary Errani na dwa miesiące, do 3 października, z powodu pozytywnych wyników testów dopingowych[2]. Wykryto u niej substancję Letrozole, która jest wykorzystywana do leczenia hormonalnego raka piersi po przeprowadzonej operacji. Errani twierdziła, że substancję prawdopodobnie przyjęła, przypadkiem zażywając lekarstwo przeciwrakowe swojej matki podczas wizyty w domu rodzinnym[3].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | Q1 | 1R | 3R | 3R | 1R | QF | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | Q3 | A | Q1 | 3R | Q1 | 0 / 11 | 13 – 11 | |||
French Open | A | A | A | A | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 2R | F | SF | QF | QF | 1R | 2R | 1R | A | 2R | Q2 | Q2 | 0 / 12 | 22 – 12 | |||
Wimbledon | A | A | A | A | Q1 | A | 1R | 2R | 3R | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | A | A | NH | Q1 | Q1 | 0 / 10 | 8 – 10 | |||
US Open | A | A | A | A | Q1 | 2R | 2R | 3R | 3R | 1R | SF | 2R | QF | 3R | 1R | A | A | A | A | 1R | Q1 | 0 / 11 | 18 – 11 | |||
Ranking na koniec roku | 742 | 569 | 521 | 359 | 171 | 70 | 42 | 48 | 43 | 45 | 6 | 7 | 15 | 20 | 49 | 143 | 108 | 200 | 130 | 118 | 0 / 44 | 61 – 44 |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | F | W | W | 3R | 1R | 2R | A | A | A | A | A | 2 / 10 | 20 – 7 | ||||
French Open | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 2R | 3R | W | F | F | A | 1R | A | 2R | A | A | A | A | 1 / 9 | 22 – 8 | ||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 3R | 3R | QF | 3R | W | A | 1R | A | A | A | NH | A | A | 1 / 8 | 17 – 7 | ||||
US Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | QF | W | QF | 2R | SF | A | A | A | A | A | 1R | A | 1 / 9 | 17 – 8 | ||||
Ranking na koniec roku | 836 | 524 | 556 | 203 | 197 | 159 | 103 | 73 | 32 | 27 | 2 | 1 | 1 | 42 | 44 | 179 | 108 | 630 | 378 | 131 | 5 / 36 | 76 – 30 |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 2 – 1 | ||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||
0 / 3 | 2 – 2 |
Finały turniejów WTA
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 | |
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) | |
od 2021 | |
WTA 1000 (obowiązkowe) | |
WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
WTA 500 | |
WTA 250 | |
WTA 125 |
Gra pojedyncza 20 (9–10)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 13 lipca 2008 | Palermo | Ceglana | Marija Korytcewa | 6:2, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 27 lipca 2008 | Portorož | Twarda | Anabel Medina Garrigues | 6:3, 6:3 |
Finalistka | 1. | 19 lipca 2009 | Palermo | Ceglana | Flavia Pennetta | 1:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 26 lipca 2009 | Portorož | Ceglana | Dinara Safina | 7:6(5), 1:6, 5:7 |
Finalistka | 3. | 13 lutego 2011 | Pattaya | Twarda | Daniela Hantuchová | 0:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 4 marca 2012 | Acapulco | Ceglana | Flavia Pennetta | 5:7, 7:6(2), 6:0 |
Zwyciężczyni | 4. | 15 kwietnia 2012 | Barcelona | Ceglana | Dominika Cibulková | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 5. | 5 maja 2012 | Budapeszt | Ceglana | Jelena Wiesnina | 7:5, 6:4 |
Finalistka | 4. | 8 czerwca 2012 | French Open | Ceglana | Marija Szarapowa | 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 15 lipca 2012 | Palermo | Ceglana | Barbora Záhlavová-Strýcová | 6:1, 6:3 |
Finalistka | 5. | 3 lutego 2013 | Paryż | Twarda (hala) | Mona Barthel | 5:7, 6:7(4) |
Finalistka | 6. | 23 lutego 2013 | Dubaj | Twarda | Petra Kvitová | 2:6, 6:1, 1:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 2 marca 2013 | Acapulco | Ceglana | Carla Suárez Navarro | 6:0, 6:4 |
Finalistka | 7. | 14 lipca 2013 | Palermo | Ceglana | Roberta Vinci | 3:6, 6:3, 3:6 |
Finalistka | 8. | 2 lutego 2014 | Paryż | Twarda (hala) | Anastasija Pawluczenkowa | 6:3, 2:6, 3:6 |
Finalistka | 9. | 18 maja 2014 | Rzym | Ceglana | Serena Williams | 3:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 22 lutego 2015 | Rio de Janeiro | Ceglana | Anna Karolína Schmiedlová | 7:6(2), 6:1 |
Finalistka | 10. | 19 lipca 2015 | Bukareszt | Ceglana | Anna Karolína Schmiedlová | 6:7(3), 3:6 |
Zwyciężczyni | 9. | 20 lutego 2016 | Dubaj | Twarda | Barbora Strýcová | 6:0, 6:2 |
Gra podwójna 42 (27–15)
Finały turniejów WTA 125
Gra pojedyncza 3 (2–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 4 marca 2018 | Indian Wells | Twarda | Kateryna Bondarenko | 6:4, 6:2 |
Finalistka | 1. | 19 czerwca 2022 | Gaiba | Trawiasta | Alison Van Uytvanck | 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 10 lipca 2022 | Contrexéville | Ceglana | Dalma Gálfi | 6:4, 1:6, 7:6(4) |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2012 | Faza grupowa | Marija Szarapowa Samantha Stosur Agnieszka Radwańska | 3:6, 2:6 6:3, 2:6, 6:0 7:6(6), 5:7, 4:6 |
2013 | Faza grupowa | Wiktoryja Azaranka Li Na Jelena Janković | 6:7(4), 2:6 3:6, 6:7(5) 6:4, 6:4 |
W grze podwójnej
Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
2012 | Półfinał | Roberta Vinci | Marija Kirilenko Nadieżda Pietrowa | 6:1, 3:6, 4–10 |
2013 | Półfinał | Roberta Vinci | Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina | 6:4, 5:7, 3–10 |
2014 | Ćwierćfinał | Roberta Vinci | Květa Peschke Katarina Srebotnik | 1:2 krecz |
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 6 (4–2)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Zwyciężczyni | 1. | 27/02/2005 | Melilla | 10 000 | Twarda | Lucia Jimenez-Almendros | 6:1, 6:4 |
Zwyciężczyni | 2. | 03/06/2007 | Galatina | 25 000 | Ceglana | Tina Schiechtl | 6:1, 6:4 |
Finalistka | 1. | 08/07/2007 | Cuneo | 50 000+H | Ceglana | Maria-Emilia Salerni | 6:3, 1:6, 6:7(6) |
Zwyciężczyni | 3. | 22/10/2017 | Suzhou | 60 000 | Twarda | Guo Hanyu | 6:1, 6:0 |
Zwyciężczyni | 4. | 16/06/2019 | Rzym | 60 000+H | Ceglana | Barbara Haas | 6:1, 6:4 |
Finalistka | 2. | 03/11/2019 | Asunción | 60 000 | Ceglana | Elisabetta Cocciaretto | 1:6, 6:4, 0:6 |
Gra podwójna 11 (7–4)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
Finalistka | 1. | 10/05/2003 | Lecce | 10 000 | Ceglana | Nancy Rustignoli | Oana Elena Golimbioschi Lenka Šnajdrová | 3:6, krecz |
Finalistka | 2. | 02/10/2004 | Porto | 25 000 | Ceglana | Joana Pangaio Pereira | Julija Bejhelzimer Anousjka van Exel | 5:7, 0:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 27/02/2005 | Melilla | 10 000 | Twarda | María José Martínez Sánchez | Sun Sheng-Nan Yang Shu-Jing | 6:7(2), 6:0, 7:5 |
Zwyciężczyni | 2. | 01/05/2005 | Torrent | 25 000 | Ceglana | Paula García | Núria Roig Gabriela Velasco Andreu | 6:7(5), 6:4, 6:2 |
Finalistka | 3. | 09/07/2005 | Cuneo | 50 000 | Ceglana | Giulia Gabba | Marija Korytcewa Galina Woskobojewa | 3:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 3. | 21/10/2005 | Sewilla | 25 000 | Ceglana | María José Martínez Sánchez | Gabriela Niculescu Monica Niculescu | 6:2, 7:6(5) |
Finalistka | 4. | 10/03/2006 | Las Palmas de Gran Canaria | 25 000 | Ceglana | Giulia Gabba | Nina Bratczikowa Ałła Kudriawcewa | 1:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 4. | 08/07/2006 | Cuneo | 50 000+H | Ceglana | Karin Knapp | Giulia Gatto-Monticone Darja Kustawa | 6:3, 7:6(5) |
Zwyciężczyni | 5. | 26/01/2007 | Capriolo | 25 000 | Ceglana | Giulia Gabba | Marija Korytcewa Darja Kustawa | 6:4, 7:5 |
Zwyciężczyni | 6. | 31/03/2007 | Latina | 50 000 | Ceglana | Giulia Gabba | Stéphanie Cohen-Aloro Salima Safar | 6:3, 1:6, 7:6(2) |
Zwyciężczyni | 7. | 11/10/2019 | Riba-roja de Túria | 25 000 | Ceglana | Lara Arruabarrena | Marie Benoît Ioana Loredana Roșca | 3:6, 6:4, 10–8 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
W grze pojedynczej
Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2015 | Faza grupowa | Karolína Plíšková Jelena Janković | 0:6, 3:6 4:6, 5:7 |
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Runda | Przeciwniczka | Wynik |
---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo Włochy | ||
I runda | Australia: Samantha Stosur | 3:6, 2:6 |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Włochy [9] | ||
I runda | Stany Zjednoczone: Venus Williams | 3:6, 1:6 |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Włochy | ||
I runda | Holandia: Kiki Bertens | 4:6, 6:4, 6:4 |
II runda | Czechy: Barbora Strýcová [16] | 6:2, 6:2 |
III runda | Rosja: Darja Kasatkina | 5:7, 2:6 |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Włochy | ||
I runda | Rosyjski Komitet Olimpijski Anastasija Pawluczenkowa [13] | 0:6, 1:6 |
Gra podwójna
Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Włochy | |||
I runda | Roberta Vinci [2] | Czechy: Lucie Šafářová / Petra Cetkovská | 6:2, 6:3 |
II runda | Słowenia: Andreja Klepač / Katarina Srebotnik | 7:5, 4:6, 6:4 | |
Ćwierćfinał | Stany Zjednoczone: Serena Williams / Venus Williams | 1:6, 1:6 | |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Włochy | |||
I runda | Roberta Vinci [8] | Niemcy: Angelique Kerber / Andrea Petković | 6:2, 6:2 |
II runda | Chiny: Xu Yifan / Zheng Saisai | 6:2, 6:3 | |
Ćwierćfinał | Czechy: Lucie Šafářová / Barbora Strýcová | 6:4, 4:6, 4:6 | |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Włochy | |||
I runda | Jasmine Paolini [Alt] | Stany Zjednoczone: Nicole Melichar / Alison Riske [8] | 6:3, 5:7, 10–2 |
II runda | Ukraina: Ludmyła Kiczenok / Nadija Kiczenok | 6:7(4), 2:6 |
Gra mieszana
Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Włochy | |||
I runda | Andreas Seppi | Stany Zjednoczone: Lisa Raymond / Mike Bryan [3] | 5:7, 3:6 |
Przypisy
- ↑ Rafał Smoliński: Koniec okresu panowania Włoszek, Shuai Peng nową liderką rankingu deblowego. sportowefakty.pl, 2014-02-14. [dostęp 2014-02-14].
- ↑ WTA Staff: Errani vows to return ‘stronger than ever’ (ang.). wtatennis.com, 2017-08-09. [dostęp 2017-12-19].
- ↑ The Associated Press: Sara Errani Is Suspended Two Months for a Doping Violation (ang.). The New York Times, 2017-08-07. [dostęp 2017-12-19].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-01-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-01-02] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2020-01-02] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Autor: François GOGLINS, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sara Errani aux Internationaux de tennis de Roland Garros, le 31 mai 2017, dans son match contre Kristina Mladenovic.