Shirley Fry

Shirley Fry
Ilustracja
Shirley Fry (1953)
Państwo Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia30 czerwca 1927
Akron
Data i miejsce śmierci13 lipca 2021
Naples
Grapraworęczna
Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu1 (1956)
Australian OpenW (1957)
Roland GarrosW (1951)
WimbledonW (1956)
US OpenW (1956)
Gra podwójna
Australian OpenW (1957)
Roland GarrosW (1950–1953)
WimbledonW (1951–1953)
US OpenW (1951–1954)

Shirley June Fry, zamężna Irvin (ur. 30 czerwca 1927 w Akron, Ohio, zm. 13 lipca 2021 w Naples, Floryda[1]) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni 17 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej.

Życiorys

Była jedną z nielicznych zawodniczek, które triumfowały we wszystkich imprezach wielkoszlemowych zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Zdobyła łącznie 17 tytułów, mimo iż przez większość kariery pozostawała w cieniu takich rywalek, jak Louise Brough, Margaret Osborne DuPont, Maureen Connolly czy Doris Hart. Z tą ostatnią tworzyła skuteczną parę deblową, razem wygrały czterokrotnie mistrzostwa USA i mistrzostwa Francji oraz trzykrotnie Wimbledon. Na Wimbledonie w 1953 Fry i Hart straciły w całym turnieju zaledwie cztery gemy (!), finał z Maureen Connolly i Julią Sampson wygrywając 6:0, 6:0.

Na mistrzostwach USA debiutowała w 1941 jako 14-latka. Przez kilkadziesiąt lat należał do niej tytuł najmłodszej uczestniczki turnieju – dopiero w 1979 wystąpiła młodsza tenisistka Kathy Horvath (w 1990 także Mary Joe Fernández). W 1942 Fry, nierozstawiona, doszła do ćwierćfinału. W 1944 zdobyła tytuł mistrzyni USA juniorek. W 1951 po raz pierwszy była finalistką mistrzostw USA, ale musiała uznać wyższość Maureen Connolly. Dopiero w swoim ostatnim, szesnastym starcie w turnieju udało się jej odnieść końcowe zwycięstwo. W półfinale pokonała Brytyjkę Shirley Bloomer (6:4, 6:4), a w finale Altheę Gibson.

Wimbledon wygrała w singlu w 1956. Pokonała wówczas w finale Brytyjkę Angelę Buxton. W 1951 w finale Wimbledonu doznała wysokiej porażki (1:6, 0:6) z rąk partnerki deblowej Hart. Z kolei w tym samym roku pokonała Hart w finale mistrzostw Francji, ale po znacznie bardziej wyrównanej walce. Mistrzostwa Australii wygrała w swoim jedynym występie w imprezie w 1957, po finałowym zwycięstwie nad Altheą Gibson. Jedyny tytuł wielkoszlemowy w mikście zdobyła w 1957 na Wimbledonie, partnerując Vicowi Seixasowi (wcześniej grającemu z Hart, która w 1956 przeszła na zawodowstwo). W 1951 udanie startowała w międzynarodowych mistrzostwach Włoch, w finale singla przegrywając z Doris Hart, ale wygrywając z nią debla oraz miksta z Filipińczykiem Felicisimo Amponem.

W latach 1944–1956 nieprzerwanie figurowała w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego, na pierwszym miejscu w 1956. Między 1946 a 1956 dziewięć razy znalazła się także w nieoficjalnym rankingu światowym pisma „Daily Telegraph”, na miejscu pierwszym w 1956. Wystąpiła w siedmiu edycjach Pucharu Wightman (1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956), zawsze w zwycięskiej ekipie amerykańskiej, notując bilans 4:2 w singlu i 6:0 w deblu. Była zawodniczką wszechstronną, praworęczną, o dobrych uderzeniach z głębi kortu, ale także solidnej grze wolejowej.

Zakończyła karierę w 1957 i wkrótce wyszła za mąż za Karla Irvina. W 1970 została uhonorowana miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych

  • mistrzostwa Australii
    • gra pojedyncza – wygrana 1957
    • gra podwójna – wygrana 1957 (z Altheą Gibson)
  • mistrzostwa Francji
    • gra pojedyncza – wygrana 1951, finały 1948, 1952
    • gra podwójna – wygrane 1950, 1951, 1952, 1953 (wszystkie z Doris Hart), finał 1948 (z Mary Arnold Prentiss)
    • gra mieszana – finał 1952 (z Erikiem Sturgessem)
  • Wimbledon
    • gra pojedyncza – wygrana 1956, finał 1951
    • gra podwójna – wygrane 1951, 1952, 1953, finały 1950, 1954 (wszystkie z Doris Hart)
    • gra mieszana – wygrana 1956 (z Vikiem Seixasem), finał 1953 (z Enrique Moreą)
  • mistrzostwa USA
    • gra pojedyncza – wygrana 1956, finał 1951
    • gra podwójna – wygrane 1951, 1952, 1953, 1954, finały 1949, 1950, 1955 (wszystkie z Doris Hart), 1956 (z Betty Rosenquest Pratt)
    • gra mieszana – finały 1951 (z Mervynem Rose), 1955 (z Gardnarem Mulloyem)

Finały singlowe w turniejach wielkoszlemowych:

  • mistrzostwa Francji 1948 – 2:6, 6:0, 0:6 z Nelly Landry
  • mistrzostwa Francji 1951 – 6:3, 3:6, 6:3 z Doris Hart
  • Wimbledon 1951 – 1:6, 0:6 z Doris Hart
  • mistrzostwa USA 1951 – 3:6, 6:1, 4:6 z Maureen Connolly
  • mistrzostwa Francji 1952 – 4:6, 4:6 z Doris Hart
  • Wimbledon 1956 – 6:3, 6:1 z Angelą Buxton
  • mistrzostwa USA 1956 – 6:3, 6:4 z Altheą Gibson
  • mistrzostwa Australii 1957 – 6:3, 6:4 z Altheą Gibson

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Shirley Fry Irvin 1953 (cropped).jpg
Autor: Harry Pot , Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
From left to right: the American tennis players Doris Hart, Shirley Fry (not yet Irvin) and Maureen Connolly at a Noordwijk tennis event (The Netherlands, 1953).