Stanisław Szpinalski
 Stanisław Szpinalski przed 1939 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Wydawnictwo | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Leopold Szpinalski (ur. 15 listopada 1901 w Jekaterinodarze, zm. 12 czerwca 1957 w Paryżu) – polski pianista i pedagog, laureat II nagrody na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Syn Franciszka. Na fortepianie zaczął grać w wieku kilku lat. W latach 1911–1918 uczył się w Konserwatorium Moskiewskim. Po zakończeniu I wojny światowej powrócił z rodziną do Polski i rozpoczął studia w Konserwatorium Warszawskim. Ponadto w latach 1925–1926 przebywał na studiach w Paryżu[1]. Dodatkowe nauki pobierał u Ignacego Jana Paderewskiego[2].
Kariera pianistyczna
W 1927 wystąpił na I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie zdobył II nagrodę. Cały Konkurs wygrał Rosjanin Lew Oborin[3]. Sukces na Konkursie pozwolił Szpinalskiemu rozwinąć karierę. Do czasu wybuchu II wojny światowej wystąpił w Szwajcarii, Anglii, Niemczech, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Belgii, Holandii i we Francji. W 1934 został profesorem, a potem dyrektorem w Konserwatorium Wileńskim[4].
W czasie drugiej wojny światowej mieszkał w Wilnie. Po wojnie prowadził zajęcia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu[2]. W latach 1951–1957 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie[4]. Do jego uczniów należeli m.in. Andrzej Czajkowski i Jerzy Godziszewski[2]. W 1949[5] i 1955[6] był zapraszany do grona jurorów Konkursów Chopinowskich.
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1937) oraz Krzyżem Komandorskim (1954)[7] i Krzyżem Oficerskim (1951)[8] Orderu Odrodzenia Polski[2]. Pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim (aleja zasłużonych, grób 72)[9].
Repertuar
Dysponował bogatym repertuarem, w którym znajdowały się utwory wielu polskich i zagranicznych kompozytorów. W trakcie swej kariery nagrał tylko trzy płyty (dla wytwórni Polskie Nagrania „Muza” i HMV)[10].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 37.
- ↑ a b c d Małgorzata Kosińska: Stanisław Szpinalski. culture.pl, listopad 2007. [dostęp 2016-03-23]. (pol.).
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 21.
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 39.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 57.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 63.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 105, poz. 1377.
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 990.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Szpinalski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 40.
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 37–40. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
| Dyrektorzy Szkoły Dramatycznej w Warszawie |
|
|---|---|
| Dyrektorzy Szkoły Publicznej Muzyki Elementarnej/Instytutu Muzyki i Deklamacji |
|
| Dyrektorzy Szkoły Głównej Muzyki w Warszawie |
|
| Dyrektorzy Instytutu Muzycznego Warszawskiego |
|
| Rektorzy Państwowego Konserwatorium Warszawskiego |
|
| Rektorzy Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie |
|
| Dyrektorzy Staatliche Musikschule in Warschau |
|
| Rektorzy Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie |
|
| Rektorzy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie |
|
| Rektorzy Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie. Wejście główne
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Stanisława Szpinalskiego na Starych Powązkach