Storting
 | Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Rok założenia | 1814 |
| Kierownictwo | |
| Przewodniczący Stortingu | Masud Gharahkhani (Partia Pracy) |
| Wiceprzewodniczący Stortingu |
|
| Struktura | |
 | |
| Liczba członków | 169 |
| Stowarzyszenia polityczne | Koalicja rządząca Opozycja |
| Ordynacja | |
| Ostatnie wybory | |
| Siedziba | |
.jpg) | |
| Budynek Parlamentu Oslo | |
| Strona internetowa | |
Norwegia Ustrój i polityka Norwegii Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Monarcha Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Polityka zagraniczna Wikiprojekt Polityka |
Storting (norw. Stortinget) – jednoizbowy parlament Królestwa Norwegii. Najwyższy organ władzy politycznej w Norwegii, ma władzę ustawodawczą oraz sprawuje kontrolę nad rządem. Wybierany co 4 lata, liczy 169 posłów (do 2005 r. – 165). W ciągu trwania kadencji Storting nie może zostać rozwiązany. Storting jest jednoizbowy. Jednak do 2009 r. na pierwszym posiedzeniu posłowie dzielili się na dwie grupy, pracujące nad projektami ustaw osobno. Były to Lagting (1/4 posłów) oraz Odelsting (3/4 posłów). Podział izby na dwie części został zniesiony 20 lutego 2007[1]. Mandaty przydzielane są według systemu proporcjonalnego.
Historia
Storting po raz pierwszy został powołany w roku 1814, na mocy konstytucji z Eidsvoll, która proklamowała niepodległość Norwegii. Początkowo wybory odbywały się przy dużym cenzusie majątkowym, jednak już w 1833 roku chłopi norwescy zdołali zapewnić sobie w nim większość na kilka lat. Wpływ na to miał przywódca chłopski Ole Gabriel Ueland[2]. Od 1898 posłów do norweskiego parlamentu wybiera się w głosowaniu powszechnym. W 1937 została wprowadzona 4-letnia kadencja parlamentu.
Obecny skład Stortingu
Ostatnie wybory do Stortingu zostały przeprowadzone w Norwegii 13 września 2021. Do parlamentu weszło 10 partii. Partie Arbeiderparteit oraz Senterpartiet, utworzyły rząd mniejszościowy. Łącznie zdobyły 76 mandatów i tym samym utworzyły pierwszy Rząd Jonasa Gahra Større[3][4].
| Partia | Głosy % | M-ca |
|---|---|---|
| Norweska Partia Pracy (Arbeiderpartiet – Ap) | 26.3 | 48 |
| Norweska Partia Konserwatywna (Høyre – H) | 20,4 | 36 |
| Norweska Partia Centrum (Senterpartiet – SP) | 13,5 | 28 |
| Partia Postępu (Fremskrittspartiet – Frp) | 11.6 | 21 |
| Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti – SV) | 7,6 | 13 |
| Partia Czerwonych (Rødt) Norweska Partia Lewicy (Venstre – V) | 4.7 | 8 |
| Norweska Partia Lewicy (Venstre – V) | 4.6 | 8 |
| Partia Zielonych (Miljøpartiet de Grønne – Mdg) | 3.9 | 3 |
| Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti – KrF) | 3,8 | 3 |
| Pasientfokus | 0,3 | 1 |
| Razem[4] | 100 | 169 |
Zobacz też
- Budynek parlamentu w Oslo
- Lista przewodniczących Stortingu
Przypisy
- ↑ stortinget.no.
- ↑ Cieślak 1978 ↓, s. 43.
- ↑ Regjeringens medlemmer, Regjeringen.no, 20 września 2021 [dostęp 2021-12-06] (norw.).
- ↑ a b Valgresultat for Norge, NRK [dostęp 2021-12-06] (norw. bokmål).
Bibliografia
- Tadeusz Cieślak: Zarys historii najnowszej krajów skandynawskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.
- ↑ Republika Kosowa jest obecnie uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 państw członkowskich UE, w tym przez Polskę, oraz 24 z 28 państw członkowskich NATO (stan na 11 lutego 2014)
Media użyte na tej stronie
An outdated clock with a serious icon
Autor:
- Stortinget,_Oslo,_Norway.jpg: gcardinal from Norway
Stortinget, Oslo, Norway
Logo of Stortinget