Szafi’ici

Szafi’ici – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od Asz-Szafi’iego (zm. 820)[1].

Założyciel szkoły, Asz-Szafi’i, uważany jest za „największego reformatora i systematyka prawa muzułmańskiego”[2]. Jego prestiż przyczynił się do znaczenia tej szkoły. Za równoprawne obok Koranu źródło prawa uważa się w niej sunnę Proroka, co prowadzi do odrzucenia lub ograniczenia takich metod wyprowadzania prawa jak istislah czy istihsan. Asz-Szafi’i stworzył natomiast takie metody jak idżma i kijas, które posiadają podstawowe znaczenie w tej szkole, a ich wprowadzenie „jest wielką zasługą szafiʾitów”[3]. Szafiʾizm obowiązywał w Egipcie do momentu jego podboju przez Fatymidów i później aż do okresu osmańskiego. Do czasu upowszechnienia się szyizmu w Iranie był tam główną szkołą prawa. Obecnie jest nadal popularny w Dolnym Egipcie, Jemenie, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Wschodniej.

Przypisy

  1. ↑ Szafi’ici, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-28].
  2. ↑ Danecki 1997 ↓, s. 224.
  3. ↑ Danecki 1997 ↓, s. 220.

Bibliografia

  • Janusz Danecki: Podstawowe wiadomości o islamie. T. 1. Warszawa: „Dialog”, 1997. ISBN 83-86483-40-7.