Szlafrok

Szlafrok

Szlafrok – wyraz zapożyczony z języka niemieckiego (Schlafrock) oznaczający luźny strój domowy, używany zazwyczaj do okrycia przed położeniem się do łóżka lub krótko po wstaniu, często na piżamę lub nocną koszulę. Znajduje także zastosowanie jako strój dzienny w szpitalach, dla chorych mogących chodzić. Zazwyczaj jest to rodzaj płaszcza albo luźnej lekkiej togi, często bez zapięcia, wiązanego w pasie paskiem. Na ogół szlafroki występują bez kaptura, choć spotykane są także wersje z kapturami. Często funkcję szlafroka pełni płaszcz kąpielowy.

Odmianą damskiego szlafroka jest peniuar (zapożyczone z fr. peignoir, pierwotnie jako pelerynka zabezpieczająca odzież przed zabrudzeniem podczas czesania, od peigner – czesać; później zakres semantyczny tego określenia rozciągnął się na kobiecy strój poranny), natomiast męskiego – bonżurka (fr. bonjour – „dzień dobry”).

W latach pięćdziesiątych XX wieku tygodnik „Przekrój” ogłosił na swoich łamach konkurs na nowy wyraz zastępujący niemiecką nazwę „szlafrok”. Zwyciężyła nazwa „podomka”^[1][2]. W następnych dziesięcioleciach wyraz ten zadomowił się w polszczyźnie i współcześnie używany jest zamiennie ze słowem szlafrok. Po II wojnie światowej puryści językowi promowali wyraz „okryjciałko”^[3]; określenie to nie przyjęło się jednak w języku.

Przypisy