Tang Shaoyi
| |||||||||
Nazwisko chińskie | |||||||||
| |||||||||
Tang Shaoyi (ur. 2 stycznia 1862 w Xiangshan w prowincji Guangdong, zm. 30 września 1938 w Szanghaju) – chiński polityk i dyplomata, pierwszy premier Republiki Chińskiej.
Kształcił się na nowojorskim Columbia University. Był współpracownikiem Yuan Shikaia i po obaleniu monarchii oraz objęciu przez niego urzędu prezydenta został 13 marca 1912 roku pierwszym premierem Republiki Chińskiej. Szybko poróżnił się z Yuanem, sprzeciwiając się jego dyktatorskim dążeniom i już 27 czerwca zrezygnował z funkcji premiera. Przeszedł na stronę Sun Jat-sena. W 1916 roku oraz w latach 1924-1925 był ministrem spraw zagranicznych.
Po śmierci Sun Jat-sena był przeciwnikiem Czang Kaj-szeka. Zginął zamordowany przez członków Kuomintangu.
Bibliografia
- Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.
|
Media użyte na tej stronie
Táng Shàoyí (simplified Chinese: 唐绍仪; traditional Chinese: 唐紹儀; pinyin: Táng Shàoyí; Wade-Giles: T'ang Shao-i; Yale: Tong4 Siu6 Yee4; changed to 唐绍怡 to avoid taboo of Puyi's name, later restored; Courtesy Shaochuan 少川) (January 2, 1862 — September 30, 1938), was a Chinese diplomat, politician. He was the father-in-law of Wellington Koo and Lee Seng Gee.