Ut unum sint

Ut unum sint
Ilustracja
Autor

Jan Paweł II

Tematyka

ekumenizm

Typ utworu

encyklika papieska

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Watykan

Język

łacina

Data wydania

1995

Wydawca

Libreria Editrice Vaticana

poprzednia
Evangelium Vitae
następna
Fides et ratio

Ut unum sint (łac. Aby byli jedno) – ogłoszona 25 maja 1995 roku encyklika Jana Pawła II (dwunasta z kolei). Jest kolejną encykliką w historii papiestwa, która traktuje sprawę ekumenizmu. Spotkała się z dość powszechnym uznaniem wśród różnorodnych odłamów chrześcijańskich: luteranizmu, anglikanizmu, starokatolicyzmu oraz prawosławia. Zostało w niej podkreślone, że Kościół zmierza w stronę jedności.

W paragrafie 54 znalazło się stwierdzenie:

W tej perspektywie jeszcze pełniejszego uzasadnienia nabiera wyrażenie, którym posłużyłem się wiele razy: Kościół musi oddychać obydwoma płucami! W pierwszym tysiącleciu historii chrześcijaństwa wyrażenie to odnosiło się nade wszystko do dwoistości Bizancjum — Rzym; od Chrztu Rusi jego znaczenie się rozszerza: ewangelizacja zatacza szersze kręgi i coraz rozleglejsze obszary, tak że ogarnia cały Kościół. Jeśli się zważy ponadto, że to zbawcze wydarzenie nad brzegami Dniepru nastąpiło w czasie, kiedy Kościół na Wschodzie i na Zachodzie pozostawał nie podzielony, można łatwo zrozumieć, że do pełnej komunii należy dążyć w perspektywie jedności, która nie usuwa uprawnionej różnorodności. Podkreśliłem to stanowczo w Encyklice Slavorum apostoli, poświęconej świętym Cyrylowi i Metodemu[1].

By osiągnąć pełną zgodność wiary wskazane zostało pogłębianie następujących zagadnień:

  1. relacje między Pismem Świętym, najwyższym autorytetem w sprawach wiary a świętą Tradycją – nieodzowną interpretacją słowa Bożego
  2. Eucharystia, sakrament Ciała i Krwi Chrystusa, ofiara uwielbienia składana Ojcu, pamiątka ofiary i rzeczywista obecność Chrystusa, uświęcające wylanie Ducha Świętego
  3. święcenia – pojmowane jako sakrament – do potrójnej posługi episkopatu, prezbiteratu i diakonatu
  4. magisterium Kościoła, powierzone papieżowi i biskupom w komunii z nim, rozumiane jako sprawowana w imię Chrystusa władza i odpowiedzialność za nauczanie i zachowanie wiary
  5. Maryja Dziewica, Matka Boża i Ikona Kościoła, duchowa Matka, która wstawia się za uczniów Chrystusa i całą ludzkość[1].

Przypisy

  1. a b Ut unum sint (2) - Jan Paweł II - Portal OPOKA, www.opoka.org.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

John paul 2 coa.svg
Autor: Magul, Licencja: CC-BY-SA-3.0

DETAILED (MULTILINGUAL) DESCRIPTION AT THE HOLY SEE WEBSITE: Coat of Arms of His Holiness John Paul II (The Holy See Press Office).

Herb Jana Pawła II.
W błękitnym polu tarczy, krzyż złoty łaciński, (stykający się z krawędzią tarczy jak w przypadku figury zaszczytnej), przesunięty w prawo. Pod poprzeczną belką krzyża, po lewej (heraldycznie) stronie, złota litera M, oznaczająca Maryję.
Dewiza wybrana przez Jana Pawła II brzmiała Totus Tuus (Cały twój). Zgodnie jednak z zasadą konstrukcji stosowaną w herbach papieskich, dewiza ta nie była zamieszczana w herbie.