Władimir Zografski

Władimir Zografski

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1993 Samokow, Bułgaria
Klub	SK Samokow
Wzrost	163 cm[1]
Debiut w PŚ	14 grudnia 2008 w Pragelato (43. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	17 grudnia 2010 w Engelbergu (28. miejsce)
Rekord życiowy	214,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Bułgaria Mistrzostwa świata juniorów złoto Otepää 2011 indywidualnie Uniwersjada złoto Szczyrbskie Jezioro 2015 normalna Olimpijski festiwal młodzieży Europy srebro Szczyrk 2009 indywidualnie

Władimir Emiłow Zografski (bułg. Владимир Емилов Зографски; ur. 14 lipca 1993 w Samokowie^[2]) – bułgarski skoczek narciarski, zawodnik klubu NSA. Mistrz świata juniorów w skokach narciarskich z 2011 i srebrny medalista olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy z 2009.

24 marca 2019 podczas konkursu na Letalnicy w Planicy ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 214 m. Jest to równocześnie rekord Bułgarii^[3].

Przebieg kariery

Lata 2005–2010

Do oficjalnych zawodów międzynarodowych po raz pierwszy zgłoszony został jako jedenastolatek. W styczniu 2005 miał wystąpić w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Lauschy, lecz ostatecznie nie wystartował w żadnym z konkursów^[4]. W lutym 2007 zadebiutował w FIS Cup, zajmując 30. miejsce w Zakopanem. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2007. Zajął na nich 62. miejsce w zawodach indywidualnych^[5].

W sezonie 2007/2008 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. Pierwszymi zawodami, w których został sklasyfikowany, był konkurs Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oberstdorfie, w którym był 73. Wcześniej dwukrotnie nie wystartował mimo zgłoszenia do zawodów, a także dwukrotnie był dyskwalifikowany. W całym sezonie Zografski nie zdobył punktów Pucharu Kontynentalnego – najwyższym miejscem, jakie zajął, było 35. z Hinterzarten. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008, zajmując 54. miejsce indywidualnie i 13. w drużynie^[6].

We wrześniu 2008 w Villach Zografski zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, co dało mu prawo do startu w Pucharze Świata. Zadebiutował w nim 14 grudnia 2008 w Pragelato, zajmując 43. miejsce^[7]. Wystąpił na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2009. Podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego w skokach narciarskich skoczył 106,5 metra, ustanawiając rekord skoczni Skalite w Szczyrku. Jego wynik w czasie tych samych zawodów o 0,5 metra poprawił Peter Prevc. Zografski zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Prevcem^[8][9]. W tym samym roku zadebiutował na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Wziął udział w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 43. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 był 58.^[7].

W sezonie 2009/2010 dwukrotnie wziął udział w zawodach Pucharu Świata. W grudniu 2009 zajął 49. miejsce w Engelbergu, a w lutym 2010 był 46. w Willingen. Zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego: dwukrotnie był 9. w Bischofshofen. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 zajął 7. miejsce indywidualnie^[10].

Lata 2010–2013

Latem 2010 dwukrotnie stanął na drugim stopniu podium w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Ałmaty. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix w Klingenthal. 17 grudnia 2010 w Engelbergu zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 28. miejsce. W całym sezonie czterokrotnie, w zawodach rozgrywanych na przełomie grudnia i stycznia, zajmował miejsca w najlepszej trzydziestce. Najwyżej sklasyfikowany był 29 grudnia 2010 w Obertdorfie (na 16. miejscu)^[11]. 28 stycznia 2011 w Otepää zwyciężył w konkursie Mistrzostwach Świata Juniorów 2011. Wyprzedził w nim Stefana Krafta i Kaarela Nurmsalu^[12]. Wystartował też w obu konkursach indywidualnych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. Na skoczni normalnej zajął 34., a na skoczni dużej – 37. miejsce^[11].

Kilkukrotnie zajął miejsca w czołowej dziesiątce Letniego Grand Prix 2011. Najlepszym z nich było 4., zajęte w Ałmaty. 3 grudnia 2011 w Lillehammer po raz pierwszy w karierze znalazł się wśród 10 najlepszych zawodników Pucharu Świata, zajmując 8. pozycję. Poza tymi zawodami w sezonie 2011/2012 jeszcze pięciokrotnie zdobył punkty PŚ, przy czym najwyższym miejscem była 20. lokata z Oslo. Dwukrotnie był dyskwalifikowany za niezgodny z regulaminem kombinezon^[13].

W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany ponownie był na 4. pozycji, w tym przypadku w Sapporo. Punkty zdobywał również w większości pozostałych występów w cyklu. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najlepszy pojedynczy występ Zografskiego miał miejsce 15 grudnia 2012 w Engelbergu, gdy zajął 10. pozycję^[14]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 33. lokacie ze 183 punktami^[15]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata 2013, zajmując 40. miejsce na skoczni normalnej i 31. na dużej^[14].

Lata 2013–2017

W kilku kolejnych sezonach Zografski osiągał gorsze wyniki sportowe. W sezonie 2013/2014 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata. Mimo licznych prób tylko czterokrotnie przeszedł kwalifikacje. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Na skoczni normalnej nie awansował do konkursu głównego, a na dużej zajął 47. pozycję^[16].

W sezonie 2014/2015 dwukrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce zawodów Pucharu Świata, najwyżej na 24. pozycji. Na Mistrzostwach Świata 2015 był 30. na skoczni normalnej i 47. na dużej. Zdobył również złoty medal w konkursie indywidualnym Zimowej Uniwersjady 2015^[17].

W sezonie 2015/2016 w Pucharze Świata punkty zdobył raz^[18], a w sezonie 2016/2017 – wcale. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 42. miejsce na skoczni normalnej, a na dużej został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach^[19].

Po 2017

W Pucharze Świata 2017/2018 punkty zdobywał dwukrotnie, zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Był również 8. w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2017. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, zajmując 14. miejsce na skoczni normalnej i 35. na skoczni dużej^[20].

W ramach Letniego Grand Prix 2018 zajął 5. miejsce we wrześniowych zawodach w Râșnovie. W drugim konkursie Pucharu Świata 2018/2019, 24 listopada 2018 w Ruce, zajął 6. pozycję, najwyższą w sezonie. Na początku grudnia w Niżnym Tagile dwukrotnie zajmował 15. miejsce. W grudniowych i styczniowych zawodach cyklu regularnie zdobywał punkty, od lutego zaczął osiągać słabsze wyniki^[21]. Ostatecznie sezon zakończył na 33. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 134 punktami^[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Zajął 30. miejsce na skoczni dużej i 37. na normalnej^[21].

W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata siedmiokrotnie zdobył punkty. Najwyżej klasyfikowany był na 16. miejscu, w lutym 2020 w Willingen^[22]. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata punkty zdobywał czterokrotnie, w najlepszym występie, w lutym 2021 w Râșnovie, zajmując 21. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zajął 43. miejsce na skoczni normalnej i 37. na dużej^[23].

W ramach Letniego Grand Prix 2021 zajął 3. miejsce w konkursie w Szczuczyńsku rozgrywanym 5 września 2021. Łącznie trzykrotnie ukończył zawody cyklu w najlepszej dziesiątce^[24].

Życie prywatne

Jest synem Emiła Zografskiego, byłego skoczka narciarskiego i dwukrotnego olimpijczyka (Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988 i 1992)^[25]. Ojciec Zografskiego pełni funkcję trenera reprezentacji Bułgarii^[26]. Zografski urodził się i nadal mieszka w Samokowie. Zna języki: bułgarski, angielski^[27] i niemiecki^[28].

Skoki narciarskie uprawiał również jego młodszy brat, Martin^[29].

W maju 2019 wziął ślub z Polką Agnieszką Skowron^[30].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	nie zakwalifikował się (K-95)[31], 47. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	14. miejsce (K-98), 35. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	22. miejsce (K-95), 38. miejsce (K-125)

Starty W. Zografskiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
–	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	89,0 m		97,8 pkt	Nie zakwalifikował się.
47.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	110,0 m	–	89,3 pkt	189,4 pkt	Kamil Stoch
14.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	101,5 m	108,5 m	226,5 pkt	32,8 pkt	Andreas Wellinger
35.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	119,5 m	–	105,9 pkt	179,8 pkt	Kamil Stoch
22.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	97,0 m	245,3 pkt	29,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
38.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	125,0 m	–	112,5 pkt	183,6 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2009 Liberec	–	43. miejsce (K-90)
2011 Oslo	–	34. miejsce (K-95), 37. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	40. miejsce (K-95), 31. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	30. miejsce (K-90), 47. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	42. miejsce (K-90), dyskwalifikacja w kwalifikacjach (K-116)[32]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	30. miejsce (K-120), 37. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	43. miejsce (K-95), 37. miejsce (K-120)

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
43.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	–	105,0 pkt	177,0 pkt	Wolfgang Loitzl
34.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	–	99,7 pkt	169,5 pkt	Thomas Morgenstern
37.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	113,5 m	–	102,6 pkt	174,9 pkt	Gregor Schlierenzauer
40.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	90,0 m	–	94,6 pkt	158,0 pkt	Anders Bardal
31.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	120,5 m	–	121,4 pkt	174,4 pkt	Kamil Stoch
30.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	87,5 m	84,0 m	199,3 pkt	53,4 pkt	Rune Velta
47.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	103,5 m	–	66,2 pkt	202,5 pkt	Severin Freund
42.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	–	105,2 pkt	165,6 pkt	Stefan Kraft
–	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	DSQ			Nie zakwalifikował się.
30.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	117,0 m	DSQ	106,1 pkt	173,3 pkt	Markus Eisenbichler
37.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	87,0 m	–	80,1 pkt	138,2 pkt	Dawid Kubacki
43.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	92,5 m	–	103,7 pkt	165,1 pkt	Piotr Żyła
37.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	109,5 m	–	82,7 pkt	193,8 pkt	Stefan Kraft

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2022 Vikersund

–

34. miejsce

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	172,0 m	–	–	–	134,0 pkt	720,2 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2007 Tarvisio/ Planica	–	62. miejsce
2008 Zakopane	–	54. miejsce
2009 Szczyrbskie Jezioro	–	58. miejsce
2010 Hinterzarten	–	7. miejsce
2011 Otepää	–	złoty medal

Drużynowo

2008 Zakopane

–

13. miejsce[a]

Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
62.	15 marca	2007	Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	indywid.	65,0 m	–	56,5 pkt	211,5 pkt	Roman Koudelka
54.	27 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	81,0 m	–	82,5 pkt	169,5 pkt	Andreas Wank
13.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.[a]	83,0 m	–	350,5 pkt (108,5 pkt)	620,5 pkt	Niemcy
58.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	ind.	79,5 m	–	88,5 pkt	164,5 pkt	Lukas Müller
7.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	104,0 m	99,0 m	253,5 pkt	29,0 pkt	Michael Hayböck
1.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	98,0 m	95,0 m	255,0 pkt	–

Uniwersjada

Indywidualnie

2015 Szczyrbskie Jezioro

–

złoty medal

Starty W. Zografskiego na uniwersjadzie – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	27 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	95,0 m	94,0 m	248,8 pkt	–

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2009 Szczyrk

–

srebrny medal

Starty W. Zografskiego na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	17 lutego	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	106,5 m	102,0 m	268,0 pkt	1,5 pkt	Peter Prevc

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

stan na 6 marca 2022

Sezon 2008/2009
																											punkty
q	-	-	q	43	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	55	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	q	q	q	49	q	q	q	-	-	-	-	q	q	-	-	-	q	46	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
dq	48	-	-	28	47	23	16	19	dq	35	-	-	-	-	-	-	-	-	31	-	-	-	49	-	-	38
Sezon 2011/2012
																										punkty
dq	8	45	50	dq	29	43	22	41	q	-	-	-	q	26	49	37	39	29	50	-	-	q	20	-	-	61
Sezon 2012/2013
																											punkty
40	19	29	15	29	10	41	42	17	16	22	29	19	42	11	-	-	-	-	27	12	q	23	q	47	16	-	183
Sezon 2013/2014
																												punkty
q	q	50	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	q	-	-	q	45	q	q	50	q	q	q	q	q	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	27	32	-	-	q	51	q	45	48	q	-	32	41	-	-	41	45	49	44	35	dq	24	51	45	43	31	39	-	11
Sezon 2015/2016
																													punkty
q	25	q	-	-	q	44	q	46	42	47	-	q	q	q	-	-	-	-	q	q	48	-	-	q	q	-	-	-	6
Sezon 2016/2017
																										punkty
q	-	q	q	q	q	50	45	q	q	49	q	q	q	-	-	-	q	47	q	q	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	-	39	36	q	43	37	q	42	q	q	26	34	-	-	31	32	38	21	32	q	-	15
Sezon 2018/2019
																												punkty
47	6	48	15	15	19	26	23	25	27	28	28	27	31	-	-	q	39	q	18	-	-	34	q	q	q	q	27	134
Sezon 2019/2020
																											punkty
32	44	30	q	44	44	27	48	q	q	q	33	42	36	22	25	-	-	16	32	27	22	36	38	39	31	46	48
Sezon 2020/2021
																									punkty
46	37	-	-	-	-	-	29	31	46	44	30	40	q	-	25	44	34	31	44	44	21	q	46	-	19
Sezon 2021/2022
																												punkty
38	25	45	40	q	46	43	35	q	49	33	36	12	24	44	-	-	-	-	37	35	q	43	45					35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	5 września	2021	Szczuczyńsk	Burabaj	K-90	HS-99	94,0 m	89,5 m	245,9 pkt	3.	12,7 pkt	Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2021

2008
										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	0
2009
									punkty
q	q	q	q	-	-	44	47	37	0
2010
									punkty
17	5	-	-	-	-	-	-	29	61
2011
											punkty
37	5	5	16	10	48	-	-	4	dq	11	205
2012
									punkty
35	23	22	11	4	19	16	15	42	134
2013
											punkty
30	q	dq	41	-	-	-	-	36	32	-	1
2014
									punkty
-	-	-	47	41	-	-	-	q	0
2015
											punkty
q	q	47	q	-	-	-	-	-	-	16	15
2016
										punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	43	q	0
2017
									punkty
-	47	q	-	-	42	46	32	q	0
2018
									punkty
-	34	16	40	-	-	5	14	21	88
2019
								punkty
-	45	34	44	-	-	40	dq	0
2020
		punkty
41	22	9
2021
								punkty
24	28	-	3	7	-	10	-	132
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2007/2008
																												punkty
54	56	-	-	-	72	dq	dq	56	54	49	-	-	-	59	59	59	38	35	-	41	39	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	48	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	9	-	-	-	39	15	12	dq	-	-	-	-	-	96
Sezon 2014/2015
																										punkty
31	14	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23
Sezon 2015/2016
																											punkty
38	21	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	8	15	-	-	16	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	77
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	16	-	-	26
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	25 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	133,5 m	134,0 m	262,5 pkt	2.	10,8 pkt	Kamil Stoch
2.	26 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-105	98,0 m	101,0 m	244,5 pkt	2.[b]	12,5 pkt	Kamil Stoch
3.	2 lipca	2011	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	109,0 m	103,0 m	250,6 pkt	2.	4,7 pkt	Robert Kranjec
4.	3 lipca	2011	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	107,0 m	105,0 m	251,6 pkt	3.[c]	8,0 pkt	Jure Šinkovec

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2016

2007
									punkty
-	-	-	dq	73	-	-	61	dq	0
2008
											punkty
44	33	48	-	-	56	23	24	35	-	-	15
2009
											punkty
17	23	29	64	43	-	-	-	-	-	-	24
2010
															punkty
10	dq	13	33	18	4	14	7	34	53	49	2	2	-	-	323
2011
										punkty
2	3	-	-	-	-	-	-	-	-	140
2012
														punkty
14	21	25	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34
2014
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	50	-	-	0
2015
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	17	43	-	-	-	-	14
2016
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	dq	dq	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	27 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	94,0 m	253,0 pkt
2.	28 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,5 m	98,0 m	262,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,0 m	94,0 m	253,0 pkt	1.	–
2.	28 września	2014	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	97,5 m	98,0 m	262,0 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	43	-	-	-	1
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	24	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	142
Sezon 2008/2009
																						punkty
9	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	21	-	-	-	-	-	-	-	176
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19].