Władimir Artiemjew

Władimir Andriejewicz Artiemjew (ur. 6 lipca 1885 w Petersburgu, zm. 11 września 1962 w Moskwie) – radziecki konstruktor rakiet z silnikami na ciekłe materiały pędne, inżynier i pirotechnik. Pracownik Laboratorium Gazodynamicznego w Leningradzie (1921-1933) i Instytutu Badawczego Napędów Odrzutowych w Moskwie (od 1934 roku).

Życiorys

W 1905 ukończył gimnazjum klasyczne w Petersburgu i ochotniczo wstąpił do 4 wschodniosyberyjskiego pułku piechoty, w składzie którego wziął udział w wojnie z Japonią. W 1908 ukończył szkołę wojskową w Moskwie i w stopniu podporucznika został skierowany do służby w twierdzy brzeskiej. Otrzymał stopień porucznika i od 1915 służył jako inżynier wojskowy w Moskwie, gdzie w 1920 wraz z Nikołajem Tichomirowem założył warsztat mechaniczny, w laboratorium którego zajmował się badaniem nad materiałami wybuchowymi. Od 1921 pracował nad technika rakietową[1]. W 1922 został aresztowany pod zarzutem niedbalstwa i szpiegostwa, a w 1923 skazany na 3 lata pozbawienia wolności; karę odbywał do 1925 w łagrze sołowieckim. Po wyjściu na wolność kontynuował pracę nad techniką rakietową, w 1927 przeniósł laboratorium do Leningradu. W latach 20. XX wieku, jako pracownik 6. Oddziału Komitetu Artyleryjskiego był asystentem Tichomirowa i jego kierownikiem badań – rozwijającego pierwsze uzbrojenie rakietowe dla Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej. Zaproponował, m.in. zastosowanie prochu piroksylinowego na nielotnym rozpuszczalniku.

3 marca 1928 roku na Głównym Poligonie Artyleryjskim dokonał wystrzelenia z moździerza 23-kilogramowej miny odrzutowej.

Jego prochy złożono w kolumbarium Cmentarza Nowodziewiczego.

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

Bibliografia

  • red. Włodzimierz Zonna: Kopernik – Astronomia – Astronautyka – przewodnik encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973. (pol.)
  • Władimir Bieszanow. Artyleria rakietowa RKKA. „Technika Wojskowa Historia”. 5, 2013. Magnum-X. ISSN 2080-9743 (pol.).