Władysław Osmański

Władysław Osmański SVD (ur. 28 sierpnia 1917 w Radomnie, zm. 29 grudnia 1942 w Dachau (KL)) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Był synem Jana i Marianny z domu Karczewskiej. 28 sierpnia 1917 roku został ochrzczony^[1]. W 1931 roku wstąpił do Niższego Seminarium Misyjnego Księży Werbistów w Górnej Grupie, a nowicjat rozpoczął 5 września 1939 roku w Domu Misyjnym św. Stanisława Kostki w Chludowie.

Po wybuchu II wojny światowej Niemcy, 25 stycznia 1940 internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne. Po aresztowaniu, które nastąpiło 22 maja 1940 roku przewieziony został do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) i zarejestrowany został pod numerem 11095^[2]. Od 2 sierpnia 1940 przebywał w obozie Mauthausen-Gusen (zarejestrowany został pod numerem 6825), a 8 grudnia 1940 powtórnie przewieziony do Dachau (KL), zarejestrowany został pod numerem i otrzymał numer 22114^[2].

W obozie, 4 października 1942 roku przeniesiono go ze względu na gruźlicę do odosobnionego baraku – rewir, blok nr 29, gdzie zmarł wycieńczony katorżniczą pracą i chorobą.

Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)^[1].

Zobacz też

• 108 błogosławionych męczenników
• Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
• wstawiennictwo świętych

Przypisy

Źródła internetowe

• Notatka biograficzna
• MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III) (poz. 81) (ang.)