Wilhelmshaven

Wilhelmshaven
(c) Foto: Martina Nolte, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Herb Flaga
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Dolna Saksonia
Zarządzający	Andreas Wagner↗
Powierzchnia	106,91 km²
Wysokość	2 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2011[1]) • liczba ludności • gęstość	76 926 720 os./km²
Nr kierunkowy	04421-04423, 04425
Kod pocztowy	26382–26389
Tablice rejestracyjne	WHV
Położenie na mapie Dolnej Saksonii Wilhelmshaven
Położenie na mapie Niemiec Wilhelmshaven
53°31′N 8°08′E/53,516667 8,133333
Strona internetowa
Portal Niemcy

Ratusz

Zatoka Jadebusen

Wilhelmshaven – miasto na prawach powiatu w północno-zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad zatoką Jadebusen Morza Północnego. Najbliżej położone duże miasta to: Oldenburg ok. 50 km na południe, oraz holenderskie Groningen ok. 100 km na zachód.

Przez miasto przebiega Droga krajowa B210 oraz Autostrada A29.

Dzielnice

W skład miasta wchodzą następujące dzielnice: Aldenburg, Altengroden, Bant, Ebkeriege, Fedderwarden, Fedderwardergroden, Heppens, Heppenser Groden, Himmelreich/Coldewei, Innenhafen, Innenstadt, Langewerth, Maadebogen, Neuende, Neuengroden, Rüstersiel, Rüstersieler Groden, Rüstringer Stadtpark, Schaar, Sengwarden, Siebethsburg, Voslapp i Voslapper Groden.

Historia

20 lipca 1853 roku Królestwo Prus odkupiło od Wielkiego Księstwa Oldenburga 313 hektarów ziemi wraz z wioskami Heppens i Neuende nad zatoką Jadebusen. 23 listopada 1854 roku teren ten zwany Königliches Preußisches Jadegebiet przekazano admirałowi pruskiej marynarki, Księciu Adalbertowi von Preußen. Zadaniem Księcia było stworzenie pierwszego pruskiego portu wojennego dla marynarki KP. Od tego czasu losy miasta są ściśle powiązane z Marine.

W 1856 roku zapada decyzja o budowie portu i miasta. Początkowo nazywane Hafen Heppens od 1869 roku nosi nazwę Wilhelmshaven. Po powstaniu w 1871 roku II Rzeszy Niemieckiej Wilhelmshaven nad Morzem Północnym oraz Kilonia nad Bałtykiem zostały podniesione do rangi Portów Rzeszy. Wilhelmshaven stało się siedzibą Kaiserliche Marine. W 1873 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie. 1 kwietnia 1937 roku na mocy ustawy o utworzeniu Wielkiego Hamburga do Wilhemshaven przyłączone zostało miasto Rüstringen, a nowy organizm włączono do kraju Oldenburg.

5 maja 1945 roku po jedenastodniowej bitwie w porcie wojennym w Wilhelmshaven gen. Stanisław Maczek, dowódca 1 Dywizji Pancernej, przyjął kapitulację dowództwa twierdzy, bazy Kriegsmarine, floty „Ostfriesland”, 10 Dywizji Piechoty i ośmiu pułków piechoty i artylerii.

Demografia

Polityka

W radzie miejskiej zasiada 44 radnych: SPD 17, CDU 14, FDP 5, Zieloni 3, inni 4, NDP 1.

Sport

• SV Wilhelmshaven – klub piłkarski
• Wilhelmshavener HV – klub piłki ręcznej mężczyzn

Osoby urodzone w mieście

• Eilhard Mitscherlich – niemiecki chemik, profesor Uniwersytetu Berlińskiego.
• Heinz Prüfer – matematyk

Współpraca

Miejscowości partnerskie:

• Bad Harzburg, Dolna Saksonia
• Bromberg, Austria (kontakty utrzymuje dzielnica Sengwarden)
• Bydgoszcz, Polska
• Dunfermline, Szkocja
• Logroño, Hiszpania
• Norfolk, Stany Zjednoczone
• Qingdao, Chiny
• Vichy, Francja

Przypisy

Bibliografia

• JerzyJ. Majka JerzyJ., Generał Stanisław Maczek, Rzeszów: Libra, 2005, s. 83, ISBN 83-89183-10-2, OCLC 69312537 .
• Die Kaiser-Wilhelm-Brücke in Wilhelmshaven – ein Jahrhundertbauwerk, FreukeF. Adrian, Wilhelmshaven: Brune-Mettcker, 2007, ISBN 3-930510-33-2, OCLC 244018300 .
• Werner Brune (Hrsg.): Wilhelmshavener Heimatlexikon, Band 1–3. Brune, Wilhelmshaven 1986–1987.
• Edgar Grundig: Chronik der Stadt Wilhelmshaven. Band I und II, Wilhelmshaven 1957.
• Gerhard Koop, Erich Mulitze: Die Marine in Wilhelmshaven – eine Bildchronik zur deutschen Marinegeschichte von 1853 bis heute. Bernard & Graefe Verlag, Bonn 1997, ​ISBN 3-7637-5977-8​.
• Louise vonL. Krohn Louise vonL., Vierzig Jahre in einem deutschen Kriegshafen – Heppens – Wilhelmshaven. Die Wilhelmshavener Erinnerungen der Louise von Krohn, Wilhelmshaven: Lohse-Eissing, 2001, ISBN 3-920602-38-2, OCLC 52387413 .
• C. Lohse (Hrsg.): Wilhelmshaven – Ein Führer für Fremde und Einheimische. Nachdruck Brune-Mettcker, Wilhelmshaven 2003, ​ISBN 3-930510-22-7​.