Witold Budryk

Witold Budryk (ur. 24 lutego 1891 w Białymstoku, zm. 18 listopada 1958 w Krakowie) – polski inżynier górnictwa, profesor zwyczajny Akademii Górniczej, późniejszej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, później jej rektor. Współtwórca teorii opisującej wpływ eksploatacji na zachowanie powierzchni terenu.

Życiorys

Grób Witolda Budryka i jego żony Stanisławy Budryk na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie w 2008 roku

Studia górnicze w Instytucie Górniczym w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i w Politechnice Warszawskiej. Pierwszy w historii polski doktor górnictwa (w 1928 roku), członek Akademii Nauk Technicznych (od 1936 roku). 6 listopada 1939 roku wraz z gronem profesorskim Uniwersytetu Jagiellońskiego aresztowany i do lutego 1940 roku więziony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki w latach 1949-1950. rektor AGH (w latach 1956-1958), od 1952 roku członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w alei zasłużonych^[3].

Na Górnym Śląsku, na granicy Siemianowic Śląskich i Chorzowa istnieje osiedle Falklandy oficjalnie nazwane imieniem Witolda Budryka. Poza tym w Siemianowicach Śląskich imię Witolda Budryka nadane jest Szkole Podstawowej nr 4 przy ulicy Marii Dąbrowskiej 10. Prof. W. Budryk jest też patronem Szkoły Podstawowej nr 28, tzw. tysiąclatki, w Gliwicach przy ob. ulicy ks. Marcina Strzody. Jego imieniem nazwano również leżącą w Ornontowicach kopalnię Budryk. W Bełchatowie z kolei na cześć Witolda Budryka nazwano główną ulicę jednego z większych osiedli Binków. W Krakowie ulica Budryka znajduje się na Miasteczku Studenckim AGH. Witold Budryk jest również patronem jednej z komór w kopalni soli w Wieliczce, udostępnionej do zwiedzania w ramach trasy turystycznej.

↑ 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566
↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 256.
↑ Karolina Grodziska (kwatera LXVII-płn. 2-4)Opis trasy zwiedzania cmentarza Rakowickiego [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie wyd. przez Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, Agencja Omnipress Warszawa 1988, s. 133

Akademia Górnicza	Antoni Maria Emilian Hoborski (1919–1922) Jan Studniarski (1922–1924) Jan Krauze (1924–1926) Edmund Chromiński (1926–1928) Stanisław Skoczylas (1928–1930) Henryk Korwin-Krukowski (1930–1931) Zygmunt Bielski-Sariusz (1931–1933) Władysław Takliński (1933–1939) Walery Goetel (1939–1949)
Akademia Górniczo-Hutnicza	Walery Goetel (1949–1951) Zygmunt Kowalczyk (1951–1956) Witold Budryk (1956–1958) Feliks Olszak (1958–1961) Tadeusz Kochmański (1961–1963) Kiejstut Żemaitis (1963–1969)
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie	Jan Anioła (1969–1972) Roman Ney (1972–1975) Henryk Filcek (1975–1979) Roman Ney (1979–1981) Antoni Stanisław Kleczkowski (1981–1987) Jan Janowski (1987–1993) Mirosław Handke (1993–1998) Ryszard Tadeusiewicz (1998–2005) Antoni Tajduś (2005–2012) Tadeusz Słomka (2012–2020) Jerzy Lis (od 2020)