Witold Waszczykowski

Witold Waszczykowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1957
Piotrków Trybunalski

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Grzegorz Schetyna

Następca

Jacek Czaputowicz

Ambasador RP w Iranie
Okres

od 1999
do 2002

Poprzednik

Stefan Szymczykiewicz

Następca

Witold Śmidowski

podpis
Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Zasługi (Rumunia)

Witold Jan Waszczykowski (ur. 5 maja 1957 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski historyk, dyplomata i polityk.

W latach 2005–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2008–2010 zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 2011–2019 poseł na Sejm VII i VIII kadencji, w latach 2015–2018 minister spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło oraz rządzie Mateusza Morawieckiego, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys

W 1980 ukończył studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1991 na Wydziale Stosunków Międzynarodowych University of Oregon. W latach 1992–1993 odbył studia podyplomowe na temat bezpieczeństwa międzynarodowego i kontroli zbrojeń w Geneva Centre for Security Policy w Genewie. W 1993 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy Stany Zjednoczone a strategiczne rokowania rozbrojeniowe 1919–1936.

W latach 1981–1987 pracował jako asystent na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego[1]. W 1992 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[1], kolejno był starszym ekspertem w Departamencie Systemu Narodów Zjednoczonych i Departamencie Instytucji Europejskich, a od 1996 wicedyrektorem w Departamencie Instytucji Europejskich, a następnie w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa[2].

W 1997 był pełniącym obowiązki szefa Biura Łącznikowego RP przy NATO w Brukseli[2]. Od 1997 do 1999 zajmował stanowisko zastępcy stałego przedstawiciela RP przy NATO. W latach 1999–2002 pełnił funkcję ambasadora RP w Teheranie[1]. Następnie pracował w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ i jako zastępca dyrektora Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu[2].

4 listopada 2005 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił jednocześnie funkcję głównego negocjatora w rozmowach ze Stanami Zjednoczonymi dotyczących tarczy antyrakietowej[2]. 11 sierpnia 2008 odwołano go ze stanowisk zajmowanych w MSZ[3].

27 sierpnia 2008 został powołany na stanowisko zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 6 lipca 2010 złożył dymisję[4], dzień później został odwołany ze stanowiska[5]. W wyborach samorządowych w 2010 został zgłoszony jako kandydat na prezydenta Łodzi z ramienia komitetu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości (przegrał w pierwszej turze).

W 2011 kandydował w wyborach do Sejmu RP z pierwszego miejsca na liście PiS w okręgu wyborczym nr 9 w Łodzi i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 36 854 głosy (10,17% głosów oddanych w okręgu)[6]. Po objęciu mandatu posła (w listopadzie 2011) został członkiem PiS. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i delegata do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO. Bez powodzenia kandydował z listy tej partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[7].

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PiS w okręgu sieradzkim. Otrzymał 32 909 głosów, uzyskując poselską reelekcję[8]. 16 listopada 2015 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło[9]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[10]. 9 stycznia 2018 został odwołany z funkcji ministra spraw zagranicznych[11].

W wyborach europejskich w 2019 był liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat posła do Europarlamentu IX kadencji, otrzymując 168 021 głosów[12]. Został członkiem frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, członkiem Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony oraz wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych[13].

W sierpniu 2021 ujawnił publicznie, że choruje na polineuropatię. Stało się to po tym, jak cześć komentujących jego wywiad w radiu Tok FM zarzuciła mu, że był pod wpływem alkoholu podczas tej audycji[14].

Odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 454.
  2. a b c d Witold Waszczykowski: minister spraw zagranicznych. gov.pl. [dostęp 2019-05-15].
  3. Waszczykowski odwołany. wprost.pl, 11 sierpnia 2008. [dostęp 2019-05-15].
  4. Dymisja zastępców szefa BBN. bbn.gov.pl, 6 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  5. Pożegnanie zastępców Szefa BBN. bbn.gov.pl, 7 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  6. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-12].
  7. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-04].
  8. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  9. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  10. Powołanie rządu Morawieckiego. tvn24.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  11. Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  12. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-28].
  13. Witold Jan Waszczykowski. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-08-11].
  14. Agnieszka Mazur-Puchała: Zarzucili mu, że był pijany. Waszczykowski odpowiada: to poważna choroba. medonet.pl, 9 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-11].
  15. Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Pentru Merit” (rum.). presidency.ro. [dostęp 2016-10-21].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Beata Szydlo 2015.jpg
Autor: Platforma Obywatelska RP from Polska, Licencja: CC BY-SA 2.0
"Rozmowa o Polsce" - debata Premier Ewy Kopacz z Beatą Szydło, 19.10.2015
Witold Waszczykowski signature.jpg
Podpis Witolda Waszczykowskiego
Logo Ministerstwa Spraw Zagranicznych.svg
Logo Ministerstwa Spraw Zagranicznych
ROU Order For Merit 2000 GOfficer BAR.svg
Baretka: Order Narodowy "Za Zasługi" (model 2000) – Wielki Oficer – Rumunia.
Pl-Witold Waszczykowski.ogg
Wymowa "Witold Waszczykowski".