Wolfgang Schäuble
_(cropped).jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 września 1942 |
|---|---|
| Przewodniczący Bundestagu | |
| Okres | od 24 października 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister finansów Niemiec | |
| Okres | od 28 października 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | Peter Altmaier (p.o.) |
| Minister spraw wewnętrznych Niemiec | |
| Okres | od 22 listopada 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący CDU | |
| Okres | od 1998 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw wewnętrznych Niemiec | |
| Okres | od 21 kwietnia 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Szef Urzędu Kanclerza Federalnego | |
| Okres | od 15 listopada 1984 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Waldemar Schreckenberger |
| Następca | |
 | |
| Odznaczenia | |
      | |
Wolfgang Schäuble (ur. 18 września 1942 we Fryburgu Bryzgowijskim[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) i jej przewodniczący w latach 1998–2000, długoletni poseł do Bundestagu, w rządach Helmuta Kohla szef Urzędu Kanclerza Federalnego (1984–1989) i minister spraw wewnętrznych (1989–1991), w gabinetach Angeli Merkel minister spraw wewnętrznych (2005–2009) oraz minister finansów (2009–2017), od 2017 do 2021 przewodniczący Bundestagu.
Życiorys
W 1961 zdał egzamin maturalny w Hausach. Studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie we Fryburgu oraz na Uniwersytecie w Hamburgu. W 1966 i 1970 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia, w 1971 doktoryzował się w zakresie prawa na podstawie pracy pt. Berufsrechtliche Stellung von Wirtschaftsprüfern in Wirtschaftsprüfungsgesellschaften. Pracował w administracji skarbowej Badenii-Wirtembergii, a w latach 1978–1984 praktykował jako prawnik przy sądzie w Offenburgu[1][2].
W 1961 został członkiem chadeckiej młodzieżówki Junge Union[2], a w 1965 wstąpił do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej[1]. W 1972 po raz pierwszy został wybrany do Bundestagu z okręgu wyborczego Offenburg. Mandat poselski odnawiał od tego czasu w kolejnych wyborach w 1976, 1980, 1983, 1987, 1990, 1994, 1998, 2002, 2005, 2009, 2013[1], 2017[3] i 2021[4]. Stał się w międzyczasie najdłużej sprawującym mandat posłem do Bundestagu[5].
Awansował jednocześnie w partyjnej strukturze, stając się bliskim współpracownikiem Helmuta Kohla. W latach 1976–1984 kierował komitetem doradczym CDU do spraw sportu, od 1981 był jednocześnie sekretarzem frakcji parlamentarnej CDU/CSU. W gabinetach Helmuta Kohla był ministrem do zadań specjalnych oraz szefem Urzędu Kanclerza Federalnego (od listopada 1984 do kwietnia 1989), a następnie ministrem spraw wewnętrznych (od kwietnia 1989 do listopada 1991)[1][2].
12 października 1990 w czasie spotkania wyborczego w Oppenau został dwukrotnie postrzelony (w szczękę i rdzeń kręgowy) z rewolweru przez chorego psychicznie mężczyznę[5][6]. Wolfgang Schäuble doznał wówczas ciężkiego urazu kręgosłupa i od tego czasu, częściowo sparaliżowany, porusza się na wózku inwalidzkim[5].
W 1991 odszedł z rządu, obejmując funkcję przewodniczącego frakcji parlamentarnej CDU/CSU[1]. W latach 90. był powszechnie uznawany za następcę Helmuta Kohla. Dotychczasowy kanclerz w kwietniu 1997 zapowiedział jednak zamiar ubiegania się o reelekcję na kolejną kadencję. Chadecy przegrali jednak wybory w 1998, co skutkowało ustąpieniem Helmuta Kohla z przywództwa w partii. 7 listopada 1998 Wolfgang Schäuble został nowym przewodniczącym CDU, pozostając jednocześnie na czele frakcji poselskiej. Wkrótce kierowana przez niego partia odnotowała dobre wyniki w wyborach w kilku krajach związkowych oraz w wyborach europejskich w 1999[2].
Jego karierze politycznej zagroziła wkrótce ujawniona pod koniec 1999 afera dotycząca finansowania CDU. Wolfgang Schäuble przyznał wówczas, że w 1994 przyjął od lobbysty Karlheinza Schreibera 100 tys. marek niemieckich dla swojej partii. Ujawniono również, że odbył więcej spotkań z lobbystą, co próbował początkowo ukrywać. Polityk przepraszał publicznie za to postępowanie. Twierdził, że kopertę bez otwierania przekazał posłance Brigitte Baumeister, której wersja pozostawała w sprzeczności z jego oświadczeniem. W toku prowadzonego postępowania Wolfgangowi Schäuble nie przedstawiono żadnych zarzutów karnych. 16 lutego 2000 ogłosił swoją rezygnację z przywództwa w CDU i z kierowania frakcją poselską[2][5]. Na czele ugrupowania stanęła wówczas Angela Merkel.
Wolfgang Schäuble pozostał posłem do Bundestagu, a w 2002 objął funkcję wiceprzewodniczącego opozycyjnego wówczas klubu deputowanych CDU/CSU[2]. Znalazł się w gronie najbliższych współpracowników Angeli Merkel, w kampanii wyborczej w 2005 był jej ekspertem do spraw bezpieczeństwa i polityki zagranicznej[7].
W powołanym w listopadzie 2005 pierwszym rządzie Angeli Merkel, tworzonym przez tzw. wielką koalicję (CDU/CSU i SPD), objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych. W zaprzysiężonym w październiku 2009 rządzie koalicyjnym CDU-FDP dotychczasowej kanclerz przeszedł na urząd ministra finansów. Pozostał na tym stanowisku także w utworzonym w grudniu 2013 trzecim gabinecie Angeli Merkel, tworzonym przez odnowioną koalicję chadeków i socjaldemokratów[1].
24 października 2017 został wybrany na przewodniczącego Bundestagu, otrzymując 501 głosów[8]. W konsekwencji zrezygnował z funkcji rządowej. Funkcję tę sprawował do 26 października 2021, gdy w kolejnej kadencji zastąpiła go socjaldemokratka Bärbel Bas[9].
Życie prywatne
Wolfgang Schäuble jest żonaty, ma czworo dzieci[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN (Niemcy, 1991)
- Medal Zasługi Badenii-Wirtembergii (2008)
- Order Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (Włochy, 1986)
- Order Narodowy Zasługi II klasy (Francja, 1988)
- Komandor Legii Honorowej (Francja, 1998)
- Order Korony Dębowej II klasy (Luksemburg, 2011)[1]
- Nagroda Karola Wielkiego (2012)[10]
- Doktor honoris causa Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg, Uniwersytetu we Fryburgu, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Uniwersytetu Eberharda Karola w Tybindze, Uniwersytetu Korwina w Budapeszcie
- Nagroda Specjalna Lewiatana przyznawana przez Konfederację Lewiatan (2016)[11]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Dr. Wolfgang Schäuble (niem.). bundestag.de. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ a b c d e f Wolfgang Schäuble (niem.). kas.de. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen (niem.). bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26].
- ↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen (niem.). bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27].
- ↑ a b c d Adriana Rozwadowska: Drugie życie Wolfganga Schäublego. wyborcza.biz, 14 lipca 2015. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Serge Schmemann: German Interior Minister Is Shot at Political Rally (ang.). nytimes.com, 13 października 1990. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Charles Hawley: Taming the Lions with Angela Merkel (ang.). spiegel.de, 20 października 2005. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Wolfgang Schäuble zum Bundestagspräsidenten gewählt (niem.). spiegel.de, 24 października 2017. [dostęp 2017-10-24].
- ↑ Bas zur Bundestagspräsidentin gewählt (niem.). tagesschau.de, 26 października 2021. [dostęp 2021-10-26].
- ↑ Dr. Wolfgang Schäuble: Karlspreisträger 2012 (niem.). aachen.de. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ Nagrody Lewiatana. konfederacjalewiatan.pl. [dostęp 2022-01-10].
Linki zewnętrzne
- Wolfgang Schäuble – strona oficjalna (niem.). [dostęp 2016-11-01].
|
|
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Wielki.
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Medal Za Zasługi dla Badenii-Wirtembergii
Ribbon of a Cordon Grand Cross of Merit of the Italian Republic
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F045625-0010 / Engelbert Reineke / CC-BY-SA 3.0
Autor: Ricardo Stuckert/PR, Licencja: CC BY 3.0 br
Angela Merkel, chancellor of Germany.
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Baretka Wielkiego Oficera Orderu Korony Dębowej (Luxemburg)
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre national du Mérite, Grand Officier
Autor: European People's Party, Licencja: CC BY 2.0
4th EPP St Géry Dialogue; Jan. 2014