Yoriie Minamoto

Yoriie Minamoto
(源頼家)

Imię japońskie
Kanji 源頼家 Transkrypcja Hepburna Minamoto Yoriie
Ósmy siogun Drugi siogun siogunatu Kamakura
Mon rodu Minamoto
Siogun
Okres	od 1202 do 1203
Poprzednik	Yoritomo Minamoto
Następca	Sanetomo Minamoto
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	11 września 1182 Kamakura
Data śmierci	14 sierpnia 1204
Ojciec	Yoritomo Minamoto
Matka	Masako Hōjō

Grób Yoriie Minamoto

Yoriie Minamoto (jap. 源 頼家 Minamoto Yoriie; ur. 11 września 1182, zm. 14 sierpnia 1204) – ósmy siogun w historii Japonii, drugi siogun epoki Kamakura (1185–1333). Był jednym z najkrócej panujących siogunów w Japonii. Starszy syn i następca Yoritomo Minamoto. Jego matką była Masako Hōjō^[1].

Życie

Yoriie był synem Masako Hōjō i wnukiem Tokimasy Hōjō. Urodził się w rezydencji Yoshikazu Hiki w Kamakurze. Jego opiekunkami (także mamkami) były żony wpływowych ludzi m.in. z rodu Hiki^[2].

Yoriie już w młodości wykazywał uzdolnienia do posługiwania się bronią i jeździectwa^[3]. Po śmierci ojca w 1199, jako 17-letni chłopak, został przywódcą klanu Minamoto, a w 1202 został siogunem.^[2] Był jednak krytykowany za rezygnację z polityki ojca. Jego polityka charakteryzowała się ogromną brutalnością i bezwzględnością, co wraz z nadmierną samowolą, nie pozwoliło mu cieszyć się długo tytułem sioguna. Panował jedynie przez 14 miesięcy^[4], nawet matka zabroniła mu działalności politycznej^[2]. 30 czerwca 1203 została mu odebrana formalna władza i przekazana 13 starszym przedstawicielom rodu, kontrolowanym przez jego dziadka, Tokimasę Hōjō.^[2] Yoriie próbował przy pomocy klanu Hiki podporządkować sobie klan Hōjō, ale przegrał i został umieszczony w areszcie domowym, zmuszony do abdykacji i ostatecznie zamordowany 17 czerwca 1204 w Izu^[2].

Następcą Yoriie został jego młodszy brat Sanetomo, ostatni z linii rządzącej Seiwa-Genji.

Trzech synów Yoriie

Yoriie miał trzech synów: Ichimana, Kugyō (Yoshinari), Senjumaru. Wszyscy zmarli gwałtowną śmiercią, byli ofiarami walki o władzę po śmierci Yoritomo.

Ichiman (1198-1203) był najstarszy. Jego matką była Tsubone Wakasa, córka Yoshikazu Hiki. Dorastał wychowywany przez klan Hiki. Zginął w ogniu, który zniszczył rezydencję klanu Hiki^[5].

Drugi syn, Kugyō (Yoshinari 1201-1219), jako jedyny dożył dorosłego wieku, musiał stać się mnichem buddyjskim. W 1219 r. na kamiennych schodach świątyni Tsurugaoka Hachiman-gu w Kamakurze zamordował swojego wuja Sanetomo. Za ten akt został tego samego dnia został zabity^[6].

Trzeci syn, Senjumaru (1201-1214) miał 12 lat, gdy Chikahira Izumi zbuntował się przeciwko Hōjō, robiąc z dziecka sioguna. Po klęsce Chikahiry, chłopiec – jak jego starszy brat, Yoshinari – został zmuszony do zostania mnichem buddyjskim. Rok później Yoshimori Wada również zbuntował się, ale jak Chikahira, został pokonany i Senjumaru zmarł razem z innymi z klanu Wada.

Przypisy

Bibliografia

• Ōmachi, by the Kamakura Citizen’s Net, accessed on September 30, 2008
• Katsuji Kusumoto: Kamakura Naruhodo Jiten. Tokyo: Jitsugyō no Nihonsha, 2002. ISBN 978-4-408-00779-3.
• Papinot, E. (1910). „Historical and Geographical Dictionary of Japan.” 1972 Printing. Charles E. Tuttle Company, Tokyo, ISBN 0-8048-0996-8.
• Motohisa Yasuda: Kamakura, Muromachi Jinmei Jiten. Tokyo. ISBN 978-4-404-01757-4. OCLC 24654085.
• Michinori Kamiya: Fukaku Aruku – Kamakura Shiseki Sansaku Vol. 1 & 2. Kamakura: Kamakura Shunshūsha. ISBN 4-7740-0340-9. OCLC 169992721.