Zbór Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego w Krakowie

Zbór Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego w Krakowie
Państwo Polska
SiedzibaKraków
Data powołania1927
Wyznanieruch badacki
KościółZrzeszenie Wolnych Badaczy Pisma Świętego
Dom Modlitwyul. Nad Serafą 27
brak współrzędnych
Strona internetowa

Zbór Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego w Krakowie – chrześcijański unitariański zbór badacki działający w Krakowie od końca 1927 roku. Zbór należy do Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego i jest najstarszym zborem Zrzeszenia w Polsce.

Siedziba zboru mieści się w Domu Modlitwy przy ul. Nad Serafą 27.

Zbór Badaczy Pisma Świętego

Krakowski zbór Badaczy Pisma Świętego powstał w 1920 roku. Został on zorganizowany przez Jana Kusinę po jego powrocie ze Stanów Zjednoczonych, który wierzeniami Badaczy Pisma Świętego zainteresował niedużą grupę zainteresowanych[1]. W 1921 roku z Francji do Krakowa powrócili Katarzyna i Zygmunt Jaworscy, którzy również włączyli się w działalność ewangelizacyjną[2].

W 1921 roku w rodzinne strony powrócił Franciszek Puchała, który wierzenia Badaczy Pisma Świętego przyjął w Stanach Zjednoczonych, a ochrzczony został w roku 1918. Z powodu szykan ze względu na wyznawaną przez niego religię wydał on własnym kosztem ulotkę, zawierającą krytykę 13 doktryn katolickich. Ulotkę tą Puchała przygotował w oparciu o książkę ks. Antoniego Wapplera „Historya Kościoła Katolickiego”[3]. Treść ulotki stała się podstawą dyskusji, która miała miejsce 10 sierpnia 1922 roku w Krakowie w Podgórzu, w lokalu Badaczy Pisma Świętego przy ul. Kącik 5. Uczestniczyli w niej ze strony Badaczy Pisma Świętego: Franciszek Puchała, Czesław Kasprzykowski i Wacław Narodowicz, a ze strony jezuitów: Jan Rostworowski[4], Józef Gliwa, Stanisław Chodoleński, którym towarzyszył prawnik Adam Konopka. Na życzenie jezuitów odbyła się ona przy drzwiach zamkniętych z udziałem kilku świadków i stenotypistek. Treść dyskusji podjętej i przegranej przez teologów jezuickich została wydana w formie broszury pt. „Bitwa na niebie” w nakładzie 10 000 egzemplarzy, nie licząc późniejszych dodruków[5]. Między innymi dzięki temu w 1923 roku w Krakowie na uroczystości Pamiątki zgromadziło się 69 osób. Z czasem władze kościelne wywierały coraz większą presję na władze świeckie, nakłaniając je do aresztowań Badaczy Pisma Świętego[5].

Badacze Pisma Świętego byli nękani przez policję, zdarzały się pobicia i aresztowania. Szczególnie często aresztowany i skazywany był Kusina. W wyniku donosów w 1921 roku policja krakowska przerywała zebrania, w których uczestniczyło około 40 osób. Powoływano się wówczas na brak odpowiedniego zezwolenia ze strony władz na urządzanie zebrań w mieszkaniach prywatnych w celu wysłuchania wykładów biblijnych[1]. By uniknąć aresztowań latem zebrania urządzano nad Wisłą lub na Skałkach Twardowskiego, a zimą w mieszkaniach prywatnych. W tym czasie Józef Krett, pielgrzym ze Stanów Zjednoczonych złożył wizytę w krakowskim zborze[6]. Chrztu udzielano w Wiśle, a w porze zimowej w wielkim basenie łaźni parowej hotelu Krakowskiego przy ul. Dunajewskiego 8. Przy jednej z takich okazji na skutek donosu na teren basenu wkroczyła policja, przerywając uroczystość, której przewodził Jan Kusina, a chrztu udzielał Czesław Kasprzykowski[7]. Zbór krakowski zbierał się w Podgórzu przy ulicy Kącik 5, w domu zakupionym z przeznaczeniem na salę zborową, przez emigranta pochodzącego z Mielca członka zboru o nazwisku Winiarz. Od połowy lat 20. w ruchu badackim w Polsce następowały podziały, ale jeszcze zgromadzano się razem[1].

Historia zboru WBPŚ

Do II wojny światowej

W 1927 roku do Krakowa ze Stanów Zjednoczonych przyjechał August Stahn, który zaczął organizować zbory Wolnych Badaczy Pisma Świętego. Zatrzymał się on w mieszkaniu Jaworskich przy ul. Bonerowskiej 3, gdzie miał swoje biuro. Pod koniec 1927 roku powstał, niezależny od głównej grupy BPŚw związanej z Towarzystwem Strażnica, zbór WBPŚw który liczył około 25 osób. W latach 1927–1930 zebrania WBPŚw odbywały się w prywatnym mieszkaniu przy ulicy Sołtyka[2]. Sługą zboru był w tym czasie Stefan Kloc[6].

25 i 26 grudnia 1927 roku zorganizowano konwencję, w której uczestniczyło około 225 osób. Następne konwencje na początku listopada 1928 i w roku 1930 zbory WBPŚ zorganizowały już niezależnie od Towarzystwa Strażnica. Pierwsza Konwencja Generalna WBPŚ odbyła się w Krakowie 30, 31 października i 1 listopada 1932 roku. Przybyło na nią około 500 osób z 50 zborów z całej Polski. Kolejne Konwencje Generalne organizowano w Krakowie w latach 1933, 1935, 1937. Podczas Konwencji Generalnej w 1935 roku wyświetlano „Fotodramę stworzenia”[6]. W latach 1930–1933 zbór krakowski zbierał się ponownie w małej sali przy ulicy Bonerowskiej 3, a w latach 1933–1935 przy ulicy Krowoderskiej 63. Od 1935 roku zbór zgromadzał się na ulicy Warszawskiej, gdzie w dniach 4–6 czerwca 1938 roku odbył się pierwszy zjazd braci starszych i przedstawicieli zborów. Drugi taki zjazd odbył się w dniach 27–29 maja 1939. W latach 1936–1939 spotkania religijne organizowano na ul. Warszawskiej 17[2].

Wkrótce po wybuchu II wojny światowej Stanisław Draguła zgłosił krakowski zbór do władz niemieckich i uzyskał zezwolenie na przeprowadzanie nabożeństw. Zbór zgromadzał się w sali przy ul. Krakowskiej 26 do 1 czerwca 1941 roku gdy zakazano działalności wszelkim niezarejestrowanym związkom wyznaniowym w tym także przeprowadzania zebrań religijnych[6]. Od tej pory zebrania urządzano w niewielkich grupach i zaprzestano działalności zborowej. Zmniejszało to ryzyko aresztowań[8]. W okresie II wojny światowej zbór nie poniósł strat osobowych[6].

Okres powojenny

Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej Stanisław Draguła zgłosił krakowski zbór do władz co umożliwiło organizowanie zebrań[6]. Pierwszym po II wojnie światowej miejscem zebrań zboru krakowskiego były mieszkania prywatne a nieco później ponownie sala przy ul. Warszawskiej 17[9]. Od 25 grudnia 1948 do 31 października 2004 roku, miejscem zebrań zboru była sala przy ulicy św. Filipa 13 wydzielona na ten cel z prywatnego warsztatu przez członka zboru Stefana Ciechanowskiego[10]. W latach 50. starszym zboru był Leon Molo[9]. Tam też mieściła się siedziba Zarządu Zrzeszenia. Kraków był też miejscem organizowania większości Konwencji Generalnych oraz zjazdów braci starszych i przedstawicieli zborów.

Jesienią 1982 roku przy zborze krakowskim powstał Chór „SELA” wykonujący pieśni religijne na konwencjach Zrzeszenia oraz dokonujący nagrań muzycznych (na początku na kasetach magnetofonowych, a później na płytach CD). Wydane nagrania to: „Ja zaśpiewam o Chrystusie” (kaseta, 1984), „Pójdę za Jezusem” (kaseta, 1985), „Imię Jezus” (kaseta, 1987), „Mój Wielki Bóg” (kaseta, 1989), „Psalmy” (kaseta, 1990), „Pieśni Tęsknoty” (1997), „Myśli skrzydlate” (CD, 2003), „Pieśni Stopni” (CD, 2005) i „Śpiewajcie Panu pieśń nową” (2007)[11].

W 1988 roku zbór krakowski liczył 168 członków, a wraz z młodzieżą i sympatykami były to 263 osoby[6].

W latach 2004–2006 wynajmowano salę konferencyjną w budynku AZSOFT przy ulicy Życzkowskiego 41 C, a od 23 lipca 2006 do 2013 roku miejscem nabożeństw i konwencji było Nowohuckie Centrum Kultury. W tym czasie podjęto starania o wybudowanie nowych obiektów krakowskiego zboru. Wiosną 2007 roku zakupiono działkę budowlaną, na której budowę rozpoczęto w czerwcu 2011. 6 października 2013 roku odbyło się pierwsze nabożeństwo w nowym własnym Domu Modlitwy przy ulicy Nad Serafą 27. Od 1 listopada tego roku mieści się w nim również Biuro Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego oraz wydawnictwo Na Straży[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Rocznik Świadków Jehowy 1994 ↓, s. 182.
  2. ↑ a b c Od powstania zboru do początku II wojny światowej, zborkrakow.pl, 28 lutego 2011 [dostęp 2018-01-20].
  3. ↑ Krzysztof Biliński, Hiobowie XX wieku, Wrocław: Wydawnictwo A PROPOS, 2012, s. 71–88, ISBN 978-83-63306-15-1.
  4. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1994 ↓, s. 180.
  5. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 1994 ↓, s. 184.
  6. ↑ a b c d e f g Jan Szczepanik, Krótki zarys historii Zboru Ludu Pana w Krakowie, „Na Straży”, marzec 1988, s. 36.
  7. ↑ Stefan Machalewski, Nowa sekta. Tajemne zebranie „badaczy pisma świętego”. Gromadny chrzest sekciarzy, „Postęp. Pismo codzienne dla rodzin polskich.”, XXXII, Stanisław Strzyżowski, 31 grudnia 1921, s. 2.
  8. ↑ Przemysław Adamowicz, Piętno fioletowego trójkąta, „Na Straży”, Na Straży, czerwiec 2006, s. 211.
  9. ↑ a b Aleksander Zajda, Historia sali zboru krakowskiego przy ul. św. Filipa 13, „Na Straży”, Na Straży, lipiec 1997, s. 142.
  10. ↑ Historia po II wojnie światowej, zborkrakow.pl, 14 października 2016 [dostęp 2018-01-20].
  11. ↑ Z nagrań chóru „Sela”, dabhar.org [dostęp 2018-01-20].
  12. ↑ Na Straży, nastrazy.pl [dostęp 2018-01-14].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie