Zenon Hajduga

Zenon Hajduga
Data urodzenia11 stycznia 1935
Narodowośćpolska
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Zenon Hajduga (ur. 11 stycznia 1935) – polski trener hokeja na lodzie, działacz hokejowy i sportowy.

Urodził się 11 stycznia 1935[1]. Został trenerem hokeja na lodzie. Był trenerem reprezentacji Polski do lat 20, w tym na turnieju mistrzostw świata Grupy B 1980. W sezonie 1982/1983 był asystentem selekcjonera seniorskiej reprezentacji Polski Emila Nikodemowicza[2][3], w tym na turnieju mistrzostw świata 1983 Grupy B.

W późniejszych latach był menedżerem seniorskiej kadry Polski. Od 2000 do 2008 przez dwie kadencje sprawował stanowisko prezesa Polskiego Związku Hokeja na Lodzie[4][5][6]. Został członkiem zarządu Fundacji Kształcenia i Dokształcania Trenerów Polskich Związków Sportowych[7], członkiem rady nadzorczej Polskiego Komitetu Olimpijskiego[8].

W 2000 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu[9].

Przypisy

  1. Zenon Hajduga. monitorfirm.pl. [dostęp 2016-09-07].
  2. „Młoda fala” na lodowisku. „Nowiny”, s. 2, Nr 237 z 2 grudnia 1982. 
  3. Sport. Lepsza gra hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 56 z 8 marca 1983. 
  4. Zenon Hajduga ponownie prezesem PZHL. sport.wp.pl, 2004-06-26. [dostęp 2016-09-07].
  5. As z rękawa Hajdugi. nowytarg.pl, 2008-02-13. [dostęp 2016-09-07].
  6. Edyta Borkowska: Zenon Hajduga – odchodzę z podniesioną głową. rp.pl, 2008-06-11. [dostęp 2016-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].
  7. Fundacja Kształcenia i Dokształcania Trenerów Polskich Związków Sportowych. krs-online.com.pl. [dostęp 2016-09-07].
  8. Polski Komitet Olimpijski. krs-online.com.pl. [dostęp 2016-09-07].
  9. M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 74.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).