ŁKS Łódź (piłka nożna)

ŁKS Łódź

Łódzki Klub Sportowy

stadion klubu
Pełna nazwa	Ł.K.S. Łódź S.A.[1]
Przydomek	Rycerze Wiosny[2]
Maskotka	Rycerz Bodzio
Barwy	biało-czerwono-białe
Data założenia	1908
Debiut w najwyższej lidze	3 kwietnia 1927 ŁKS – Klub Turystów Łódź 2:0[3]
Liga	I liga
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Adres	al. Unii Lubelskiej 2 94-020 Łódź
Stadion	Stadion im. Władysława Króla Łódź
Prezes	Jarosław Olszowy
Trener	Kazimierz Moskal
Asystent trenera	Marcin Pogorzała
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Łódzki Klub Sportowy – polski klub piłkarski z siedzibą w Łodzi, występujący w I lidze. Powstał w 1908, oficjalnie zarejestrowany rok później. Pozostaje najstarszym istniejącym łódzkim klubem sportowym, a także jest jednym z założycieli Ligi Polskiej (1927). ŁKS zdobył dwa razy mistrzostwo Polski (1958 i 1998) oraz raz Puchar Polski (1957). Łódzki Klub Sportowy zajmuje 6. miejsce w Tabeli wszech czasów Ekstraklasy.

Kalendarium najważniejszych wydarzeń

Kamień upamiętniający pierwszy mecz Ligi Polskiej, Klub Turystów – ŁKS

Drużyna ŁKS w drodze na mecz; zdjęcie wykonano w 1936 roku

• 1908 – działania organizacyjne na rzecz powstania klubu z inicjatywy Henryka Lubawskiego, Arnolda Heimana i Jerzego Hirszberga.
• 1909 – rejestracja stowarzyszenia 14 sierpnia 1909.
• 1912 – pierwsze zwycięstwo w mistrzostwach Łodzi w piłce nożnej – Lodzer Fussball Verband.
• 1913 – kolejne zwycięstwo w tych samych mistrzostwach.
• 1921 – udział w pierwszych Mistrzostwach Polski.
• 1922 – pierwszy medal w MP (brąz), do spółki z Cracovią.
• 1924 – Wawrzyniec Cyl pierwszym reprezentantem Polski w barwach ŁKS.
• 1927 – udział w premierowej edycji Ligi Polskiej, 3 kwietnia w pierwszym meczu Ligi Polskiej ŁKS zmierzył się z Klubem Turystów Łódź.
• 1938 – Antoni Gałecki, jako pierwszy z piłkarzy z al. Unii, bierze udział w mistrzostwach świata; pierwszy spadek do niższej klasy rozgrywkowej – wówczas A klasa.
• 1947 – awans do pierwszej edycji MP po II wojnie światowej.
• 1952 – ŁKS spada ponownie, tym razem do II ligi.
• 1953 – powrót do ekstraklasy po zaledwie jednym roku absencji.
• 1954 – zdobycie wicemistrzostwa Polski.
• 1957 – zdobycie Pucharu Polski i 3. miejsca w mistrzostwach Polski.
• 1958 – zdobycie pierwszego mistrzostwa Polski.
• 1968 – spadek do II ligi.
• 1971 – awans do I ligi.
• 1974 – Mirosław Bulzacki i Jan Tomaszewski pierwszymi medalistami mistrzostw świata w barwach ŁKS.
• 1993 – 3. miejsce w sezonie 1992/1993.
• 1994 – finał Pucharu Polski i Superpucharu Polski
• 1998 – zdobycie drugiego Mistrzostwa Polski i finał Superpucharu Polski oraz udział w eliminacjach do Ligi Mistrzów UEFA, gdzie łodzianie ulegli przyszłym triumfatorom tych rozgrywek Manchesterowi United.
• 2000 – po 29. latach nieprzerwanej gry w I lidze, ŁKS spada do II ligi.
• 2006 – ŁKS po 6. latach przerwy awansuje do ekstraklasy.
• 2009 – degradacja ŁKS do I ligi z powodu nieotrzymania licencji na grę w Ekstraklasie (klub zajął 7. miejsce w lidze na zakończenie sezonu).
• 2011 – powrót do ekstraklasy (mistrzostwo rozgrywek I ligi)
• 2012 – ŁKS opuszcza szeregi ekstraklasy po zaledwie jednym sezonie.
• 2013 – ŁKS wycofuje się z rozgrywek w I lidze z powodu problemów finansowych, na skutek czego w kolejnym sezonie rozpoczyna grę od IV ligi.
• 2014 – awans do III ligi.
• 2017 – awans do II ligi.
• 2018 – awans do I ligi.
• 2019 – awans do Ekstraklasy.
• 2020 – spadek do I ligi.

Sukcesy

Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski (stan na: 2021)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	2	1958, 1998
	II miejsce	1	1954
	III miejsce	3	1922, 1957, 1993
Puchar	zdobywca	1	1957
	finalista	1	1994

Sukcesy juniorów w mistrzostwach Polski

• 3x Mistrz Polski juniorów starszych U-19 : 1962,1983,1999
• 2x Mistrz Polski juniorów młodszych U-17 : 1987 (spartakiada młodzieży), 1994, 1999
• 3x Wicemistrz Polski juniorów U-17 : 1953, 1955, 2002

Klubowe rekordy

• Debiut w ekstraklasie: 3 kwietnia 1927 vs Klub Turystów Łódź 2:0
• Najwyższe zwycięstwo: 13:2 vs PKS Szczecin, mistrzostwa Polski 1947
• Najwyższe ligowe zwycięstwo: 8:1 vs Lech Poznań, 10 sierpnia 1957 w Łodzi
• Najwyższa przegrana: 0:7 vs Stal Mielec (8 sierpnia 1973) w Mielcu
• Najwięcej ligowych występów: Marek Chojnacki, 452, 1978–1996 (rekord Polski wśród zawodników grających w jednym klubie)
• Najwięcej bramek w ekstraklasie: Władysław Król, 104, 1928–1938
• Najwięcej bramek w jednym sezonie w ekstraklasie: Henryk Herbstreit, 23, 1931
• Najwięcej występów w reprezentacji Polski: Jan Tomaszewski, 62, 1971-1981
• Królowie strzelców ekstraklasy: Władysław Soporek, 19, 1958; oraz Mirosław Trzeciak, 18, 1997
• Lata gry w Ekstraklasie (do sezonu 2007/2008 pod nazwą I liga): 65 (1927–1938, 1948–1952, 1954–1967/68, 1971/72–1999/00, 2006/07–2008/09, 2011/2012, 2019/2020)
• Lata gry w I lidze (do sezonu 2007/2008 pod nazwą II liga): 16 (1939, 1953, 1968/69–1970/71, 2000/01–2005/06, 2009/10–2010/11, 2012/2013, 2018/2019, 2020-)

Najlepsi strzelcy ŁKS w poszczególnych sezonach

Przydomek Rycerze Wiosny

Przydomek Rycerze Wiosny piłkarze ŁKS zawdzięczają osobie Jerzego Zmarzlika. 7 kwietnia 1957 łodzianie wysoko pokonali na wyjeździe (5:1) drużynę zabrzańskiego Górnika, grając przez prawie całe spotkanie w osłabieniu^[4]. Nazajutrz po tym wielkim triumfie Zmarzlik, będący wówczas zastępcą redaktora naczelnego Przeglądu Sportowego, sprawozdaniu z tego meczu nadał znamienny tytuł: Panowie, kapelusze z głów! Tak grają Rycerze Wiosny, tym samym nadając drużynie ŁKS-u miano, które przylgnęło do nich na zawsze^[2].

Przydomek Rycerze Wiosny nie był pierwszym jaki używano w stosunku do piłkarzy Łódzkiego Klubu Sportowego. W początkach istnienia określano ich mianem Szulcowych, ze względu na rozgrywanie meczów w Pasażu Szulca (dziś 1 Maja), a po odzyskaniu niepodległości przez długi czas Czerwonymi, bo koszulki takiego koloru zakładali do gry^[5].

Klubowy herb

Symbolem nieodzownie związanym z Łódzkim Klubem Sportowym jest Przeplatanka, która pojawiła się w samych początkach istnienia klubu^[6]. Drugim, równie znanym herbem klubu jest biało-czerwono-biała chorągiewka z wypisanymi na niej literami ŁKS. Oba powyższe znaki były przez pewien czas zajęte przez komornika^[7]. W zamian za nie niektóre z sekcji łódzkiego klubu używały loga zastępczego (biało-czerwono-biała tarcza z napisem ŁKS i datą powstania – 1908)^[8]. W 2012 akcjonariuszom klubu udało się odzyskać utracone symbole^[9][10].

Barwy

• biało – czarne (początki istnienia klubu)
• czerwone (okres dwudziestolecia międzywojennego)
• zielone (lata 50 XX wieku; reorganizacja sportu w Polsce)
• biało-czerwono-białe (dziś)^[5]

Historyczne nazwy

• 1908 – Łodzianka
• 1909 – Łódzki Klub Sportowy
• 13.03.1949 – ŁKS Włókniarz (fuzja z Dziewiarskim Klubem Sportowym oraz Stowarzyszeniem Sportowym Włókniarz)^[11]
• 1956 – powrót do nazwy ŁKS^[12]

Stadion

Stary stadion ŁKS; widok na wschodnią trybunę, tzw. „Galerę”

Po powstaniu klubu w 1908, ełkaesiacy rozgrywali mecze przeważnie na boiskach należących do klubów niemieckich^[13] i krótko przy al. Szulca (dziś: 1-go Maja). Sytuacja ta zmieniła się w kilka lat później. 16 maja 1912 oficjalnie otwarto pierwsze boisko ŁKS, które znajdowało się przy ul. Srebrzyńskiej. Zostało ono ofiarowane bezinteresownie władzom klubu przez Towarzystwo Akcyjne I.K. Poznański^[14]. Wybuch I wojny światowej i działania wojenne spowodowały, że w 1918 łodzianie zostali ponownie bez obiektu, na którym mogliby rozgrywać mecze.

W 1922 z inicjatywy m.in. Józefa Wolczyńskiego^[13], późniejszego prezesa ŁKS oraz Aleksego Rżewskiego, pierwszego prezydenta Łodzi po odzyskaniu niepodległości, powołano komitet, który miał na celu doprowadzić do wybudowania Parku Sportowego dla Łódzkiego Klubu Sportowego, w którego skład miał wchodzić także stadion. Jego budowa trwała do 1924. Pierwszym meczem jaki na nim rozegrano był mecz międzypaństwowy, Polska kontra Turcja^[15].

Stadion przechodził kilka modernizacji^[16]. Najważniejsze z nich miały miejsce na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, kiedy to wybudowano jupitery oraz trybunę na 10 tys. miejsc wraz ze znajdującą się pod nią halą sportową^[13]. Od czerwca 2007 obiekt należy do Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Łodzi^[17], spółki należącej do miasta.

W niedzielę 2 sierpnia 2015 uroczyście otwarto nowy stadion, położony w odległości kilkudziesięciu metrów od starego. W pierwszym pojedynku na nowo wybudowanym obiekcie ŁKS pokonał Pogoń Lwów 2:1, a inauguracyjną bramkę zdobył napastnik Rycerzy Wiosny, Adam Patora^[18].

Stadion, na którym swoje mecze rozgrywają popularni Rycerze Wiosny od 2 czerwca 2021 ma patrona. Jest nim legendarny sportowiec i trener, Władysław Król^[19].

• Adres: al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź
• Pojemność: 18,029 miejsc (wszystkie zadaszone)
• Oświetlenie: 2.000 lux
• Wymiary boiska: 105 × 68 m
• Nawierzchnia: naturalna trawiasta
• Dodatkowe wyposażenie: podgrzewana murawa
• Okres budowy: 2013-2015 (pierwsza trybuna), 2019-2022 (pozostałe trzy trybuny)

ŁKS w poszczególnych sezonach

Historia występów ŁKS Łódź w rozgrywkach ligowych

Wyniki ze wszystkich sezonów ŁKS^[20]:

Sezon	Rozgrywki okresu zaborów
1911	Premierowy udział w rozgrywkach o mistrzostwo Łodzi – Lodzer Fußball Verband
1912	mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
1913	mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
Sezon	Rozgrywki ligowe (mistrzowskie)		Uwagi	Puchar Polski (rozgrywki centralne)	Rozgrywki europejskie
	Liga				Puchar	Etap
1921	Mistrzostwa Polski	5	1. miejsce w łódzkiej Klasie A	Nie rozgrywano	Nie rozgrywano
1922	Mistrzostwa Polski	3	1. miejsce w łódzkiej Klasie A 2. miejsce w grupie północnej, brak awansu do finału; brązowy medal ex aequo z Cracovią.
1923	Mistrzostwa Polski	5-6	1. miejsce w łódzkiej Klasie A 3. miejsce w gr. zachodniej, brak awansu do finału.
1924	Klasa A (gr. łódzka)	1/5	W sezonie 1924 mistrzostw Polski nie przeprowadzono. ŁKS awansował do Mistrzostw Polski 1925.
1925	Mistrzostwa Polski	4-6	2. miejsce w gr. południowej, brak awansu do ścisłego finału.
1926	Klasa A (gr. łódzka)	2/6	Po sezonie ŁKS współtworzył Ligę.	GR-III
1927	Liga	7/14	ŁKS zagrał w pierwszym historycznym meczu polskiej ekstraklasy.	Nie rozgrywano
1928	Liga	11/15
1929	Liga	5/13
1930	Liga	10/12
1931	Liga	6/12
1932	Liga	4/12
1933	Liga	5/12
1934	Liga	8/12
1935	Liga	6/11
1936	Liga	7/10
1937	Liga	8/10
1938	Liga	9/10
1939	Liga okręgowa (gr. łódzka)	1/11	Przegrane eliminacje o awans do Ligi
1940-1945	Rozgrywki zawieszone z powodu II wojny światowej.
1946	Mistrzostwa Polski	4
1947	Mistrzostwa Polski	7-9	3. miejsce w grupie eliminacyjnej, brak awansu do ścisłego finału, uzyskanie prawa do gry w I lidze 1948.
			Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach mistrzowskich: ŁKS – PKS Szczecin 13:2.
1948	Liga	8/14
1949	I liga	6/12	Zmiana nazwy na ŁKS-Włókniarz.
1950	I liga	9/12
1951	I liga	9/12		1/4
1952	I liga	12/12	Faza grupowa Pucharu Zlotu Młodych Przodowników.	1/16
1953	II liga	2/14		Nie rozgrywano
1954	I liga	2/11		1/16[21]
1955	I liga	8/12	Powrót do nazwy ŁKS.	1/4	–
1956	I liga	4/12		1/16
1957	I liga	3/12	Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie: 10 sierpnia 1957: ŁKS – Lech Poznań 8:1.	Z
1958	I liga	1/12	Władysław Soporek królem strzelców – 19 goli.	Nie rozgrywano
			Pierwszy tytuł mistrzowski. ŁKS jedenastym klubem mistrzowskim.
1959	I liga	8/12			Puchar Europy	RW
1960	I liga	10/12			–
1961	I liga	9/12
1962	I liga	10/14		1/4
1962/1963	I liga	12/14		1/8
1963/1964	I liga	10/14		1/8
1964/1965	I liga	9/14		1/2
1965/1966	I liga	12/14		1/8
1966/1967	I liga	5/14		1/16
1967/1968	I liga	13/14		1/8
1968/1969	II liga	5/16		1/16
1969/1970	II liga	3/16		1/16
1970/1971	II liga	2/16		1/8
1971/1972	I liga	12/14		1/16
1972/1973	I liga	6/14		1/8
1973/1974	I liga	6/16		1/4
1974/1975	I liga	13/16		1/4	2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1975/1976	I liga	13/16		1/8	–
1976/1977	I liga	7/16	Faza grupowa Pucharu Ligi	1/4
1977/1978	I liga	4/16		1/16
1978/1979	I liga	12/16		1/16
1979/1980	I liga	7/16		1/2
1980/1981	I liga	13/16		1/4
1981/1982	I liga	12/16		1/4
1982/1983	I liga	7/16		1/16	3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1983/1984	I liga	14/16		1/4	–
1984/1985	I liga	6/16		1/4
1985/1986	I liga	8/16		1/2
1986/1987	I liga	9/16		1/2
1987/1988	I liga	4/16		1/4
1988/1989	I liga	10/16		1/8	4. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1989/1990	I liga	8/16		1/8	–
1990/1991	I liga	11/16		1/4
1991/1992	I liga	11/18		1/2
1992/1993	I liga	3/18		1/4
1993/1994	I liga	4/18		F
1994/1995	I liga	7/18		1/8	Puchar Zdobywców Pucharów	1/16
1995/1996	I liga	4/18		1/16	–
1996/1997	I liga	6/18	Mirosław Trzeciak królem strzelców – 18 goli.	1/16	5. miejsce w grupie Pucharu Intertoto	FG
1997/1998	I liga	1/18	Drugi tytuł mistrzowski.	1/16	–
1998/1999	I liga	11/16		1/8	Liga Mistrzów	2RK
					Puchar UEFA	1R
1999/2000	I liga	15/16	1/4 finału Pucharu Ligi.	1/8	–
2000/2001	II liga	12/20	III runda Pucharu Ligi.	1/16
2001/2002	II liga	14/20	II runda Pucharu Ligi.	1/4
2002/2003	II liga	9/18		1/16
2003/2004	II liga	8/18		1R
2004/2005	II liga	9/18		FG
2005/2006	II liga	2/18		1/16
2006/2007	I liga	9/16	Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy.	1/8
2007/2008	I liga	11/16	Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy.	1/8
2008/2009	Ekstraklasa	16/16	Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy.	1/8
			ŁKS zajął 7. miejsce w tabeli, jednak został przesunięty na ostatnie w związku z nieotrzymaniem licencji na grę w ekstraklasie w sezonie 2009/2010
2009/2010	I liga	4/18		1/16
2010/2011	I liga	1/18		1/8
2011/2012	Ekstraklasa	15/16		1/16
2012/2013	I liga	18/18	Drużyna wycofała się z rozgrywek po 22. kolejce. Karna degradacja administracyjna do IV ligi (grupa łódzka)	1/16
2013/2014	IV liga (gr. łódzka)	1/20		–
2014/2015	III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	5/18
2015/2016	III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	6/18
2016/2017	III liga (gr. I)	2/18	Awans w związku z nieotrzymaniem licencji na rozgrywki II-ligowe przez Drwęcę Nowe Miasto Lubawskie.
2017/2018	II liga	2/18	Awans
2018/2019	I liga	2/18		1/16
2019/2020	Ekstraklasa	16/16	Spadek	1/8
2020/2021	I liga	5/18	Przegrane baraże o awans	1/8
2021/2022	I liga	10/18		1/16
2022/2023	I liga			1R

Europejskie puchary

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1959/60	Puchar Europy	Q	Jeunesse Esch	2–1	0–5	2–6
1994/95	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	FC Porto	0–1	0–2	0–3
1996	Puchar Intertoto	Grupa 8	KAMAZ Nabierieżnyje Czełny		0–3	5. miejsce
			Spartak Warna	1–1
			TSV 1860 Monachium		0–5
			Kaučuk Opava	0–3
1998/99	Liga Mistrzów	1Q	Kəpəz Gəncə	4–1	3–1	7–2
		2Q	Manchester United	0–0	0–2	0–2
	Puchar UEFA	1R	AS Monaco	1–3	0–0	1–3

Trenerzy

Obecnie funkcję pierwszego trenera pełni Marcin Pogorzała.

Łódzki Klub Sportowy w historii łącznie szkoliło 68. trenerów. Najwięcej na ławce zasiadał Władysław Król – 6 razy. Zaraz za nim plasują się: Leszek Jezierski wraz z Ryszardem Polakiem i Markiem Chojnackim – 5. krotnie. Trenerem z najdłuższym stażem jest przed chwilą wspomniany Król (w sumie ok. 16 lat), za którym znajduje się jego uczeń, Leszek Jezierski (ok. 14 lat), słynny Napoleon^[22][23].

W historii klubu z al. Unii Lubelskiej 2 kilka razy zdarzyło się, że pierwszym trenerem drużyny był jednocześnie aktywny zawodnik (w jednym przypadku byli to dwaj piłkarze). Do tego grona zaliczają się: Józef Panek, Zenon Sienkiewicz, Bernard Miller, Adam Obrubański, Antoni Gałecki do spółki z Władysławem Karasiakiem, Władysław Król oraz Jan Tomaszewski, któremu na zakończenie kariery futbolisty na początku lat 80. na krótko powierzono także funkcję trenera.

Lista dotychczasowych trenerów piłkarzy ŁKS

Adam Obrubański – trener klubu w latach 1920-22

Lajos Czeizler – trener klubu w latach 1923-28

Władysław Król – trener klubu w latach 1939, 1945-46, 1947, 1952-59, 1963-64, 1965-66

Kazimierz Górski – trener klubu w 1973, także de facto w 1972

Wojciech Łazarek – trener klubu w 1991

Kazimierz Moskal – trener klubu w latach 2018-20 i od 2022

Lp.	Imię i nazwisko	Okres urzędowania
1.	Józef Panek	1909	1909
2.	Zenon Sienkiewicz	1910	1910
3.	Bernard Miller	1911	1914
4.	Adam Obrubański	1920	1922
5.	Lajos Czeizler	1923	1928
6.	Karl Linsmayer	1928	1929
7.	Zygmunt Otto	1930	1931
8.	Emil Loeby	1932	1932
9.	Rudolf Křenek	1933	1933
10.	Antoni Gałecki Władysław Karasiak	1934	1934
11.	Lajos Czeizler	1935	1936
12.	Rudolf Schurman	1937	1938
13.	Władysław Król Zygmunt Otto	1939	1939
14.	Władysław Król	1945	1946
15.	Zygmunt Otto	1946	1946
16.	Władysław Czyżewski	1946	1946
17.	Zygmunt Otto	1947	1948
18.	Władysław Król	1949	1949
19.	Jan Wiszniowski	1949	1950
20.	Władysław Pegza	1951	1951
21.	Edward Drapiński	1951	1952
22.	Władysław Król	1952	1959
23.	Kazimierz Radwański	1960	1960
24.	Stanisław Baran	1961	1962
25.	Wacław Pegza	1962	1962
26.	Władysław Król	1963	1964
27.	Tadeusz Foryś	1964	1965
28.	Władysław Król	1965	1966
29.	Longin Janeczek	1966	1967
30.	Wacław Pegza	1967	1968
31.	Leszek Jezierski	1968	1968
32.	László Hari	1969	1969
33.	Józef Walczak	1970	1972
34.	Paweł Kowalski	1972	1972
35.	Kazimierz Górski	1973	1973
36.	Grzegorz Polakow	1974	1974
37.	Henryk Sass	1975	1975
38.	Stanisław Stachura	1975	1976
39.	Longin Janeczek	1976	1976
40.	Leszek Jezierski	1976	1978
41.	Zygmunt Małolepszy	1978	1978
42.	Józef Walczak	1979	1980
43.	Marian Geszke	1980	1981
44.	Jan Tomaszewski	1981	1981
45.	Leszek Jezierski	1981	1984
46.	Stanisław Ferszt	1984	1984
47.	Zygmunt Gutowski	1985	1987
48.	Leszek Jezierski	1987	1990
49.	Zdzisław Ulatowski	1991	1991
50.	Wojciech Łazarek	1991	1991
51.	Ryszard Polak	1991	1995
52.	Jan Tomaszewski	1995	1995
53.	Zbigniew Lepczyk	1995	1995
54.	Leszek Jezierski	1995	1996
55.	Marek Dziuba	1996	1997
56.	Ryszard Polak	1997	1998
57.	Marek Dziuba	1998	1998
58.	Ryszard Polak	1999	1999
59.	Bogusław Pietrzak	2000	2000
60.	Ryszard Polak	2000	2000
61.	Bogusław Pietrzak Adam Topolski	2000	2000
62.	Bogusław Pietrzak	2000	2000
63.	Ryszard Polak	2000	2000
64.	Mirosław Dawidowski	2001	2001
65.	Dragan Popović	2001	2001
66.	Dariusz Wójtowicz	2001	2002
67.	Marek Woziński	2002	2002
68.	Włodzimierz Gąsior	2002	2002
69.	Bogusław Pietrzak	2002	2003
70.	Włodzimierz Tylak	2003	2003
71.	Wojciech Borecki	2003	2004
72.	Marek Chojnacki	2005	2005
73.	Dragan Dostanić	2005	2005
74.	Wiesław Wojno	2005	2006
75.	Jerzy Kasalik	2006	2006
76.	Marek Chojnacki	2006	2007
77.	Wojciech Borecki	2007	2007
78.	Mirosław Jabłoński	2007	2008
79.	Marek Chojnacki	2008	2008
80.	Grzegorz Wesołowski	2008	2010
81.	Andrzej Pyrdoł	2010	2011
82.	Dariusz Bratkowski	2011	2011
83.	Michał Probierz	2011	2011
84.	Tomasz Wieszczycki (tymczasowo)	2011	2011
85.	Ryszard Tarasiewicz	2011	2012
86.	Andrzej Pyrdoł	2012	2012
87.	Marek Chojnacki	2012	2013
88.	Piotr Zajączkowski	2013	2013
89.	Wojciech Robaszek	2013	2014
90.	Andrzej Kretek	2014	2014
91.	Marek Chojnacki	2014	2015
92.	Robert Szwarc	2016	2016
93.	Wojciech Robaszek	2016	2016
94.	Marcin Pyrdoł	2016	2017
95.	Wojciech Robaszek	2017	2018
96.	Kazimierz Moskal	2018	2020
97.	Wojciech Stawowy	2020	2021
98.	Ireneusz Mamrot	2021	2021
99.	Marcin Pogorzała (tymczasowo)	2021	2021
100.	Kibu Vicuña	2021	2022
101.	Marcin Pogorzała	2022	2022
102.	Kazimierz Moskal	2022	nadal

Selekcjonerzy reprezentacji

Kazimierz Górski – trener ŁKS-u w 1973 r.

Spośród wielu trenerów jakich w swojej bogatej historii miał ŁKS, pięciu spośród nich było selekcjonerami reprezentacji. Łodzian i narodową kadrę Polski szkolili: nazywany powszechnie Trenerem Tysiąclecia^[24] Kazimierz Górski (pełnił tę funkcję nieoficjalnie będąc konsultantem, trenerem zaś oficjalnie był Paweł Kowalski)^[25], a także Adam Obrubański (1924; pełnił on funkcję kapitana związkowego, czyli de facto był selekcjonerem), Tadeusz Foryś (pojedyncze mecze w latach 1952, 1963–1964) i Wojciech Łazarek (1986–1989). Z kolei węgierski trener Lajos Czeizler był selekcjonerem Włoch (prowadził tę ekipę podczas mundialu w Szwajcarii w 1954).

Zawodnicy

Lista dotychczasowych reprezentantów kraju

Jan Tomaszewski – rekordzista Rycerzy Wiosny w barwach narodowych

Najwięcej meczów w reprezentacji Polski, spośród zawodników występujących w ŁKS rozegrał Jan Tomaszewski, który zaliczył 60 występów (ogółem 63). Na drugim miejscu znajduje się Marek Dziuba – 51 gier (ogółem 53), a na trzecim Stanisław Terlecki – 29 spotkań. Ostatni z ww. trójki strzelił ponadto najwięcej bramek – 7. W dwudziestoleciu międzywojennym najwięcej spotkań rozegrał Antoni Gałecki, który będąc podporą kadry przez wiele lat (zagrał na IO 1936 oraz MŚ 1938), zanotował na swoim koncie 18 spotkań z orzełkiem na piersi wraz 4. na IO, które nie są jednak wliczane do oficjalnych występów w reprezentacji.

Uczestnicy Igrzysk Olimpijskich

• Wawrzyniec Cyl – 1924
• Antoni Gałecki – 1936
• Henryk Szczepański – 1960
• Jan Tomaszewski – 1976 (2. miejsce)
• Tomasz Wieszczycki – 1992 (2. miejsce)

Uczestnicy mistrzostw świata

• Antoni Gałecki – 1938
• Mirosław Bulzacki – 1974 (3. miejsce)
• Jan Tomaszewski – 1974 (3. miejsce), 1978
• Bohdan Masztaler – 1978
• Marek Dziuba – 1982 (3. miejsce)

Rekordziści

Do niedawna rekordzistą pod względem ilości gier w ekstraklasie był Marek Chojnacki^[26], który tytuł ten dzierżył przez ponad 18 lat. Jego wynik został pobity przez Łukasza Surmę. Chojnacki nadal jest jednak najlepszym piłkarzem pośród tych, którzy przez całą karierę występowali tylko w jednym polskim klubie.

W sierpniu 2014 do elitarnego grona Klubu 100, czyli zawodników z „setką” strzelonych bramek w ekstraklasie, trafił Marek Saganowski^[27], który jest wychowankiem ŁKS.

Laureaci plebiscytów

Na Piłkarza Roku w Plebiscycie tygodnika Piłka Nożna wybierano Jacka Ziobera (1990) oraz Mirosława Trzeciaka (1998).

Tytuł Odkrycia Roku przyznano piłkarzom ŁKS trzykrotnie. Byli to: Mirosław Bulzacki (1973; premierowa edycja), Stanisław Terlecki (1976; do spółki ze Zbigniewem Bońkiem) oraz Tomasz Kłos (1997).

Ponadto, w 2006 ten sam tygodnik piłkarski wytypował Jedenastkę obcokrajowców roku, w której znalazł się bośniak, Ensar Arifović.

Piłkarze ŁKS wygrywali także Plebiscyt redakcji Sportu, tzw. Złote Buty, które były wręczane najlepszemu piłkarzowi sezonu. Jego laureatami byli: Robert Grzywocz (1958; do spółki z Edwardem Szymkowiakiem), Henryk Szczepański (1960; do spółki z Romanem Koryntem).

Zdobywcy hat-tricka

Tomaszewski

Szczepański

Gałecki

Chojnacki

Dziuba

Wieszczycki

Suski

Soporek

Ziober

Baran

Sadek

Jedenastka 100-lecia ŁKS-u Łódź

W 2007 z inicjatywy kibiców Łódzkiego KS postanowiono nagrodzić wszystkich piłkarzy, którzy zdołali strzelić w jednym meczu ligowym 3 bramki (tzw. hat-trick), dyplomem oraz melonikiem. Pierwszym piłkarzem, który tego dokonał był Roman Jańczyk (1927). Oprócz niego sztuki tej dokonali także: Stefan Sowiak, Józef Moskal, Wawrzyniec Cyl, Władysław Król, Henryk Herbstreit, Antoni Lewandowski, Henryk Koczewski, Longin Janeczek, Stanisław Baran, Marian Łącz, Joachim Kubocz, Władysław Soporek, Jerzy Wieteski, Henryk Szymborski, Jerzy Sadek, Jerzy Kasalik, Henryk Miłoszewicz, Andrzej Milczarski, Ryszard Robakiewicz, Robert Kozielski, Mirosław Trzeciak, Marek Saganowski, Adam Grad, Radosław Matusiak, Łukasz Mierzejewski, Igor Sypniewski^[28], a także Marcin Mięciel, Adam Patora, który ustrzelił jubileuszowego 50. hat-tricka^[29], Wojciech Łuczak, Rafał Kujawa oraz Pirulo. Do tej pory trzy bramki w jednym meczu zaliczyło 32 zawodników.

Jedenastka 100-lecia

W jedenastce stulecia znaleźli się następujący piłkarze: w bramce Jan Tomaszewski, w obronie Marek Dziuba, Henryk Szczepański, Antoni Gałecki, Marek Chojnacki, w pomocy Tomasz Wieszczycki, Piotr Suski, Władysław Soporek, Jacek Ziober i w ataku Stanisław Baran, Jerzy Sadek. Na ławce rezerwowych: Bogusław Wyparło (bramkarz), Tomasz Kłos, Witold Bendkowski, Mirosław Bulzacki, Wawrzyniec Cyl, Mirosław Trzeciak, Stanisław Terlecki (zawodnicy z pola). Pierwszym trenerem wybrano Władysława Króla, na jego asystentów: Leszka Jezierskiego, Pawła Kowalskiego oraz Ryszarda Polaka^[30].

Obecny skład

Stan na 16.11

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Aleksander Bobek 3 2 obrońcaOB Artemijus Tutyškinas 4 2 obrońcaOB Nacho Monsalve 5 2 obrońcaOB Maciej Dąbrowski 6 2 obrońcaOB Vladyslav Okronchuk 7 3 pomocnikPO Mateusz Kowalczyk 8 2 obrońcaOB Kamil Dankowski 9 4 napastnikNA Nelson Balongo 10 3 pomocnikPO Dawid Kort 14 4 napastnikNA Maciej Radaszkiewicz 15 2 obrońcaOB Oskar Koprowski 16 3 pomocnikPO Marcel Wszołek 17 4 napastnikNA Grzegorz Glapka 18 3 pomocnikPO Kelechukwu Ibe-Torti 19 3 pomocnikPO Michał Trąbka 20 3 pomocnikPO Pirulo 23 3 pomocnikPO Jan Kuźma 24 3 pomocnikPO Bartosz Biel

Nr Poz. Piłkarz 25 1 bramkarzBR Michał Kołba 26 2 obrońcaOB Bartosz Szeliga 27 2 obrońcaOB Mateusz Bąkowicz 28 2 obrońcaOB Mieszko Lorenc 30 4 napastnikNA Daniel Gmosiński 37 4 napastnikNA Piotr Janczukowicz 56 1 bramkarzBR Marek Kozioł 88 2 obrońcaOB Adam Marciniak 98 4 napastnikNA Stipe Jurić 99 1 bramkarzBR Dawid Arndt ? 3 pomocnikPO Piotr Gryszkiewicz

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz - 3 pomocnikPO Mikołaj Maschera (wypożyczony do Sokoła Aleksandrów Łódzki) - 1 bramkarzBR Michał Kot (wypożyczony do Świt Nowy Dwór Mazowiecki)

Władze klubu

Zarząd

• Prezes Zarządu: Jarosław Olszowy

Pozostali członkowie zarządu

Pion organizacyjny klubu

• dyrektor klubu – Dariusz Lis
• dyrektor sportowy – Janusz Dziedzic

Sztab szkoleniowy i medyczny

• I trener – Kazimierz Moskal
• asystent trenera – Marcin Pogorzała
• trener bramkarzy – Michał Zapart
• kierownik drużyny – Jacek Żałoba
• przygotowanie motoryczne – Paweł Dreschler
• lekarz – Kamil Rosiński
• fizjoterapeuta – Marek Jędrzejewski
• fizjoterapeuta – Damian Krajewski

Kibice

(c) Bluntman1908, CC-BY-SA-3.0

Kibice ŁKS podczas meczu

ŁKS w momencie powstania (1908) stał się pierwszym w Łodzi klubem polskim, w którym uprawiano piłkę nożną, dzięki czemu cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem wśród łodzian, w tym przede wszystkim garnącej się do uprawiania sportu młodzieży^[31]. Szerokie i stale rozrastające się grono sympatyków klubu potwierdziło swą znaczącą rolę w kraju w 1932, kiedy to ŁKS wygrał plebiscyt Przeglądu Sportowego dla największej liczby kibiców na meczach swojej drużyny w piłkarskiej I lidze (dziś ekstraklasa), za co dostał zegar świetlny firmy Omega^[32].

Piłkarze ŁKS przez wiele lat byli wspierani w znaczącej liczbie przez swych sympatyków zarówno na meczach rozgrywanych u siebie, jak i na wyjeździe. Na decydujący o tytule mistrza Polski pojedynek w 1958 z Górnikiem Zabrze pojechało prawie 10 tysięcy łodzian^[5]! Radość z mistrzostwa była ogromna. Fetowano ją dwukrotnie: najpierw pod Grand Hotelem przy którym zatrzymał się autokar z zespołem, a następnie w późnych godzinach nocnych, gdy ze Śląska pociągiem powróciła druga grupa kibiców. Pojawili się oni pod hotelem z transparentem: "Mistrzowi Polski ŁKS – kibice"^[33]. W latach 70. XX wieku na mecze ŁKS chodziła rekordowa liczba osób – mecze na odnowionym stadionie, w blasku najnowocześniejszych wówczas jupiterów, oglądało ponad 40 tysięcy ludzi^[34].

Także dziś kibice wspierają swój klub. Na początku 2014, na przedsezonowej prezentacji piłkarzy w Atlas Arenie – występujących wówczas w IV lidze – przybyło 3 tys. sympatyków^[35]. Od 2006 działa tzw. Klub 100, którego celem jest wspieranie finansowo-organizacyjne łódzkiego klubu^[36].

Znani sympatycy klubu

Klub miał i ma nadal liczne grono sympatyków spośród m.in. polityków i artystów, którzy chodzili i chodzą na jego mecze. Wśród nich znajdziemy takie nazwiska jak: Aleksy Rżewski, pierwszy prezydent Łodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918, Menachem Bornszatjn ps. „Ślepy Maks”, aktorzy Ludwik Benoit, Leon Niemczyk i Marian Łącz, raper O.S.T.R., poeta Ludwik Jerzy Kern, pisarz fantasy Andrzej Sapkowski^[5] czy muzyk Jacek Bieleński.

Upamiętnienia

W 2008 Poczta Polska wydała okolicznościowe (na 100. rocznicę powstania Łódzkiego Klubu Sportowego) kartę i znaczek pocztowy^[37][38] oraz stempel^[39]. Na kopercie znajduje się archiwalne zdjęcie byłego piłkarza klubu, Henryka Szymborskiego, który cieszy się ze zdobytego gola; z kolei na znaczku przedstawione są główne dyscypliny sportowe, które miały lub wciąż mają swoje sekcje w klubie: piłka nożna, hokej na lodzie, koszykówka, tenis i siatkówka.

W Łodzi ustanowiono trzy ulice, których patronami zostali byli piłkarze ŁKS. Uhonorowanymi są: Wawrzyniec Cyl, Antoni Gałecki, oraz Władysław Król^[40]. Ponadto, podobizna ostatniego z nich znajduje się na fresku „Łódź w pigułce”, na którym pojawiły się 33. najbardziej znane i zasłużone dla miasta osoby.

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Łódzkiego Klubu Sportowego