Łachwa (rzeka)

Łachwa

(c) DmitryKravchenko, CC BY 3.0 Łachwa na wysokości Bouszawy
Kontynent	Europa
Państwo	Białoruś
Rzeka
Długość	90 km
Spadek	0,6%
Powierzchnia zlewni	731 km²
Źródło
Miejsce	Staraja Wadwa
Współrzędne	54°05′06,7″N 30°13′25,3″E/54,085200 30,223700
Ujście
Recypient	Dniepr
Miejsce	Załachwiennie
Współrzędne	53°35′55,6″N 30°15′30,8″E/53,598778 30,258556
Położenie na mapie obwodu mohylewskiego źródło ujście
Położenie na mapie Białorusi źródło ujście

Łachwa (biał. Лахва; ros. Лахва; pol. hist. Łochwa) – rzeka na Białorusi, w obwodzie mohylewskim. Prawy dopływ Dniepru. Należy do zlewiska Morza Czarnego.

Rzeka i dolina

Szerokość rzeki zazwyczaj wynosi do 20 m, miejscowo dochodząc nawet do 40 m. Brzegi mają ok. 0,5-1 m wysokości, w dolnym biegu spotykane są także wyższe brzegi do 2 m. Najwyższy poziom wód występuje końcem marca, gdy głębokość może wynieść do 2,2 m w dolnym biegu.

Dolina płaskodenna o kształcie trapezu. W górnym biegu szeroka na 0,5-0,8 km, w dolnym jej szerokość waha się pomiędzy 1 a 1,5 km. Zbocza są łagodne i umiarkowanie strome.

Przebieg

Jej źródła znajdują się ok. 1 km na północny wschód od wsi Staraja Wadwa, w rejonie szkłowskim. Następnie rzeka płynie na południe przez rejon mohylewski, od zachodu omijając Mohylew. Z większych miejscowości przepływa tu przez Kniażyce oraz mija m.in. drogę magistralną M4, linię kolejową Osipowicze – Mohylew i drogę republikańską R93.

Końcowy odcinek rzeki leży na terenie rejonu bychowskiego, gdzie w pobliżu ujścia przepływa pod linią kolejową Mohylew – Żłobin oraz drogą republikańską R97. Uchodzi do Dniepru we wsi Załachwiennie, w pobliżu Monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego w Barkułabowie.

Prowadzona na niej jest turystyka kajakowa^[1].

Dopływy

Do znaczniejszych dopływów zaliczają się: Łachwica, Żywarezka i Praciunica.

Przypisy

Bibliografia

• Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь (ros.). [dostęp 2021-04-01].
• Лахва (ros.). [dostęp 2021-04-01].
• Google Maps
• Łochwa, rz., [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 675 .