Łożysko przodujące

Łożysko przodujące
placenta praevia
ICD-10

O44

O44.0

Łożysko przodujące, bez krwawienia

O44.1

Łożysko przodujące, z krwawieniem

Łożysko przodujące (łac. placenta praevia) – powikłanie ciąży polegające na nieprawidłowo niskim zagnieżdżeniu łożyska w macicy.

Epidemiologia

Powikłanie stwierdza się w 0,1–1,0% wszystkich porodów. Jest jednym z najczęstszych powodów krwawień z dróg rodnych (pochwowych) w II i III trymestrze ciąży, odpowiadając za 22% krwotoków[1].

Czynniki ryzyka

Patogeneza

W zależności od stosunku łożyska do ujścia wewnętrznego szyjki macicy, wyróżnia się cztery podtypy łożyska przodującego[4]:

  • łożysko przodujące całkowicie (łac. placenta praevia totalis)
    • łożysko przodujące centralnie (łac. placenta praevia centralis)
  • łożysko przodujące częściowo (łac. placenta praevia partialis)
  • łożysko przodujące brzeżnie (łac. placenta praevia marginalis)
  • łożysko przodujące bocznie (łac. placenta praevia lateralis).

Objawy i przebieg

Głównym objawem jest nagłe krwawienie. Pierwsze (anonsujące) krwawienie jest zazwyczaj bezbolesne i mało obfite, najczęściej objawy występują w okolicach 34. tygodnia ciąży. Kolejne krwawienia są bardziej obfite, powodując znaczną utratę krwi. Objawy korelują ze stopniem przodowania jedynie w ograniczonym stopniu.

Łożysko przodujące jest czynnikiem ryzyka łożyska przyrośniętego.

Częściej współistnieje z nim położenie poprzeczne i ukośne oraz położenie podłużne miednicowe płodu. Innymi powikłaniami są immunizacja matki, naczynia przodujące, hipotrofia wewnątrzmaciczna (IUGR).

Rozpoznanie

Podstawową metodą rozpoznania łożyska przodującego przy podejrzeniu tej patologii jest badanie ultrasonograficzne. Bezwzględnie przeciwwskazane jest badanie wewnętrzne narządu rodnego.

W ostatnim czasie wskazuje się na użyteczność rezonansu magnetycznego w obrazowaniu łożyska przodującego i jego stosunku do szyjki macicy[5].

Rozpoznanie różnicowe

W diagnostyce różnicowej łożyska przodującego należy uwzględnić:

Postępowanie

W przypadku ciąży niedojrzałej przyjmuje się zazwyczaj postawę wyczekującą i wybiera postępowanie zachowawcze, na które składają się zalecenie leżenia i odpoczynku oraz, w razie potrzeby, tokoliza.

Gdy płód jest już dojrzały, postępowaniem z wyboru jest zakończenie ciąży przez cesarskie cięcie[4].

Przypisy

  1. ↑ Grzegorz H. Bręborowicz: Położnictwo i ginekologia. T. 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 119. ISBN 83-200-3082-X.
  2. ↑ D. S. Weerasekera. Placenta praevia and scarred uterus - an obstetrician's dilemma. „Journal of obstetrics and gynaecology : the journal of the Institute of Obstetrics and Gynaecology”. 5 (20), s. 484–5, wrzesień 2000. DOI: 10.1080/014436100434659. PMID: 15512632. 
  3. ↑ R. A. Jackson, K. A. Gibson, Y. W. Wu, M. S. Croughan. Perinatal outcomes in singletons following in vitro fertilization: a meta-analysis. „Obstetrics and gynecology”. 3 (103), s. 551–63, marzec 2004. DOI: 10.1097/01.AOG.0000114989.84822.51. PMID: 14990421. 
  4. ↑ a b Grzegorz H. Bręborowicz: Położnictwo i ginekologia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 122–125. ISBN 83-200-3082-X.
  5. ↑ Grzegorz H. Bręborowicz: Położnictwo i ginekologia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 504. ISBN 83-200-3082-X.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.