Łosośnica

Łosośnica

wieś
Łosośnica
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	łobeski
Gmina	Resko
Sołectwo	Łosośnica
Wysokość	50[1] m n.p.m.
Liczba ludności (2015)	324[2]
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	72-317
Tablice rejestracyjne	ZLO
SIMC	0782570
Położenie na mapie gminy Resko Łosośnica
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Łosośnica
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Łosośnica
Położenie na mapie powiatu łobeskiego Łosośnica
53°42′17″N 15°16′22″E/53,704722 15,272778

Łosośnica (niem. Lasbeck, Kreis Regenwalde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko.

Przy zachodniej części wsi płynie struga Łosośnica.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Żerzyno. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łosośnica, po jej zniesieniu w gromadzie Resko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Kalendarium

• XV w. – wybudowano kościół zbudowany z kamienia narzutowego, wielokrotnie przebudowany, wewnątrz ambona i stalle z XVII w., chrzcielnica z XVIII w., krucyfiks z XIX w., obok cmentarz przykościelny^[3][4]
• 1817 – z powiatu Nowogard do Powiatu Regenwalde włączono wsie: Łosośnicę, Dargomyśl, Dobrkowo, Gostomin, Maliniec, Mieszewo, Miłogoszcz, Orle, Pogorzelicę, Radzim, Rogowo, Siwkowice, Troszczyno, Wojcieszyce, Wołkowo i Żelmowo
• 1874-1910 – istniał tu urząd stanu cywilnego^[5]
• 1913 – majątek we wsi miała rodzina von Bismarck (ojciec Philipp von Bismarck (1844-1894)^[6], a następnie syn Herbert Rudolf von Bismarck – starosta powiatu)^[7], którego zarządcą do roku 1941 był Heidemann
• 1905 – rejon Łosośnicy liczył 200 mieszkańców^[8]
• 1925 – gmina Lasbeck miała 457 mieszkańców, z których 230 to mężczyźni (50,3%), a 227 kobiet (49,7%). Mieszkało tu średnio 8,6 osoby na dom lub 36,3 mieszkańców na kilometr kwadratowy w 87 gospodarstwach domowych z tego 453 protestantów (99,1%) i 2 katolików (0,4%)^[9]
• 1930 – gmina Łosośnica miała 12,6 km² i były tu 53 budynki mieszkalne i 2 miejscowości Lasbeck i Neu Lasbeck
• 1940 – we wsi była oberża i poczta, którą prowadził gospodarz Uecker
• 1940 – kierownikiem jednoklasowej szkoły niemieckiej był Rogonlei.

Współczesność

W roku 1949 w Łosośnicy jako jednej z wielu okolicznych miejscowości utworzono państwowe gospodarstwo rolne, dzięki któremu zawdzięcza ona znaczy postęp urbanistyczny. W Ówczesnych czasach mieszkańcy Łosośnicy mogli cieszyć się nowoczesną gorzelnią oraz mleczarnią i owczarnią. Ze względu na niewielką liczbę mieszkańców, wybudowano dwa dwuskrzydłowe budynki wielokondygnacyjne (bloki), które stały się domem dla nowo-przybyłych pracowników. Wzrost ludności, oraz potrzeby PGR-u powodowały dalszą modernizację wsi. Powstały drogi o powierzchni bitumicznej, szkoła podstawowa, biblioteka, straż pożarna, ośrodek zdrowia i poczta. W roku 1993 rozwiązano państwowe gospodarstwo rolne, a władze przejęła spółka Z o.o Porta Agra, która w roku 2003 zamknęła działalność w Łosośnicy. Jednak miejscowość była już na tyle samowystarczalna, że nie odbiło się to znacząco na jej mieszkańcach. Do dnia dzisiejszego w Łosośnicy znajduje się szkoła podstawowa wraz z boiskiem o nawierzchni bitumicznej, świetlica dla dzieci, plac zabaw, biblioteka, przychodnia, kościół^[10], ochotnicza straż pożarna, tartak, dwa sklepy spożywcze, plantacja borówki amerykańskiej, agencja pocztowa, oczyszczalnia ścieków oraz boisko piłkarskie klubu sportowego „Jastrząb Łosośnica”^[11], który reprezentuje mieszkańców w piłce nożnej na poziomie klasy A^[12], pierwszej grupy szczecińskiej. Wysoki poziom infrastruktury wsi połączony ze stosunkowo niewielką liczbą mieszkańców, malowniczymi łąkami i lasami oraz dobrym połączeniem komunikacyjnym z takimi miastami jak Gryfice, Płoty, Resko, Nowogard, Goleniów, Szczecin, dzięki PKS oraz prywatnym firmą przewozowym takim jak „Bartwal^[13]”, oraz „Fedeńczak”^[14], sprawiają że Łosośnica jest miejscowością rozwijającą się, przez co chętnie wybierana jest przez młode małżeństwa jako miejsce osiedlenia.

Zabytki

Znajduje się tu zabytkowy kościół, o którym mówi się, że został wybudowany przez Templariuszy, którzy w XIII w. przejęli kilka okolicznych miejscowości: Dobra i Dargomyśl w roku 1261^[15]. Kościół filialny pw. św. Ducha z XV w. z kamienia narzutowego, częściowo barokowe wyposażenie (ambona, stalle, chrzcielnica)^[16], cmentarz przykościelny. Obiekt zabytkowy – nr rej. 522 z 22.12.1965 r. Przy kościele znajduje się pomnik poświęcony mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej. Na kamieniach ułożonych wokół pomnika wyryto nazwiska poległych. We wsi jest aleja dębowa, która jest pomnikiem przyrody.

Galeria

• 

  Aleja dębowa

• 
• 

  Dom rodziny von Bismarck

• 

  Nazwiska na kamieniach

• 

  Kościół

Przypisy

Bibliografia

• Zbigniew Harbuz: Kalendarium ziemi i powiatu łobeskiego, „Łabuź”, Łobez 2007, ISSN 1509-6378.