Łucja Bałzukiewicz

Łucja Bałzukiewicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1887
Wilno

Data i miejsce śmierci

11 maja 1976
Lublin

Narodowość

Polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

podpis

Łucja Bałzukiewicz (ur. 13 grudnia 1887 w Wilnie, zm. 11 maja 1976 w Lublinie) – polska malarka. Siostra malarza Józefa i rzeźbiarza Bolesława Bałzukiewiczów.

Życiorys

Grób Łucji Bałzukiewicz na cmentarzu przy ul. Lipowej

Uczyła się początkowo w domu, następnie w gimnazjum i wileńskiej Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa. W latach 1907–1909 przebywała w Paryżu, ucząc się malarstwa u Olgi Boznańskiej i Henri Martina (1860–1943). W latach 1909–1946 mieszkała w Wilnie, ucząc rysunku w Państwowym Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Od 1939 była członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków[1]. W 1946 zamieszkała w Lublinie. Wstąpiła do Związku Polskich Artystów Plastyków[2]. Od 1964 była członkiem grupy artystów plastyków „Zachęta". Jej twórczości poświęcone były dwie wystawy indywidualne w Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Lublinie w latach 1962 i 1970[1].

Zmarła w Lublinie, została pochowana na tamtejszym cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Lipowej (sek. 1, rz. 3)[3].

Twórczość

Portret Olgi Boznańskiej, 1909

Posługiwała się głównie techniką olejną. W jej twórczości widać wpływy Olgi Boznańskiej, u której studiowała w Paryżu. Z tego też okresu pochodzą liczne studia portretowe (m.in Portret Olgi Boznańskiej, 1909). W okresie wileńskim malowała głównie nastrojowe i realistyczne krajobrazy oraz obrazy sakralne. Tematykę jej dzieł stanowiły m.in. zabytkowe kościoły, rozstajne drogi leśne, młyny, krzyże i stare cmentarze Wileńszczyzny. W swoich pracach uwieczniała również miejsca związane z Adamem Mickiewiczem (ruiny dworku i zamku w Nowogródku)[4]. W 1919 przebywała przez kilka miesięcy w Krakowie i Zakopanem. Uwieczniła wówczas na płótnie m.in. Kopiec Kościuszki, Skałkę od strony Wisły, Giewont, Stary cmentarz w Zakopanem[5]. W okresie powojennym namalowała obrazy o tematyce religijnej dla kościołów ziemi lubelskiej, nadal tworzyła także pejzaże (m.in. serię widoków ze Sławinka), studia portretowe i martwe natury[4].

Wybrane dzieła

Portrety

  • Portret Olgi Boznańskiej (1909)
  • Portret Cyganki (1909)
  • Studium portretowe I (1910)
  • Studium portretowe II (1910)
  • Portret Ojca (1914)
  • Portret siostry (1946)
  • Autoportret (1965)

Pejzaże

  • Droga w Zelwie (1914) (do cyklu należą też Rozstajne drogi i Zelwa – pejzaż)[6]
  • Rozstajne drogi z rozległej panoramy Trynopol pod Wilnem (1927)
  • Trzy stogi[7]
  • Sławinek – dwór (1947)
  • Widok z okna – jesień (1955)
  • Kościół św. Mikołaja – Lublin (1959)
  • Kazimierz – zamek (1966)
  • Żniwa na Sławinku (1968)

Kwiaty i martwe natury

  • Róże (1959)
  • Nasturcje (1961)
  • Astry i owoce (1964)

Obrazy sakralne

  • Matka Boska Dobrej Rady – kościół w Dziadkowicach (ok. 1930)
  • Św. Franciszek z Asyżu – kaplica w Udryczach (1933)[9]
  • Chrzest Chrystusa – kościół w Łubinie Kościelnym (1938)
  • Matka Boska Ostrobramska – kościół w Chodorówca (1947)
  • Matka Boska Częstochowska – kościół w Kopisku (1951)
  • Św. Teresa – kościół w Mońkach (lata 50. XX w.)
  • Serce Pana Jezusa i Matka Boska z Góry Karmel – kościół w Osmoli (1952)[1]
  • Miłosierdzie Boże – kościół parafialny w Horyszowie
  • Matka Boża Nieustającej Pomocy – kościół parafialny w Rogóźnie
  • Św. Antoni Padewski – kościół Podwyższenia Krzyża Św. w Księżopolu
  • Trzy obrazy sakralne – kaplica św. Piotra i Pawła w Kornelówce
  • Kopia obrazu M. B. Ostrobramskiej – Kaplica Dylewska w Kadzidle

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grób Łucji Bałzukiewicz.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Łucji Bałzukiewicz na cmentarzu przy Lipowej
Łucja Bałzukiewicz signature.jpg
Подпись Луции Балзукевич