Łuniew

Artykuł

52°4′36″N 22°40′44″E

- błąd

38 m

WD

52°2'N, 22°39'E

- błąd

20166 m

Odległość

842 m

Łuniew
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

bialski

Gmina

Międzyrzec Podlaski

Liczba ludności (2013)

192[1][2]

Strefa numeracyjna

83

Kod pocztowy

21-560[3]

Tablice rejestracyjne

LBI

SIMC

0015852[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Międzyrzec Podlaski
Mapa konturowa gminy wiejskiej Międzyrzec Podlaski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Ziemia52°04′36″N 22°40′44″E/52,076667 22,678889

Łuniewwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski[5].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Krzewicy.

Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś stanowi sołectwo[7].

Części wsi

Integralne części wsi Łuniew[8][4]
SIMCNazwaRodzaj
1022713Starowieśczęść wsi

Historia

Wieś Łuniewo, bo tak się dawniej nazywała, została utworzona na terenie obecnej Międzyrzecczyzny przez Mikołaja z Domanina na gruntach nadanych w roku 1438 przez starostę brzeskiego Jana Nassutowicza.

W roku 1569, na mocy zawartej 28 czerwca na sejmie w Lublinie umowy unijnej Polski z Litwą, wieś Łuniewo została inkorporowana z Litwy przez Koronę.

Jako wieś bojarska, Łuniewo nie było zobowiązane do żadnych powinności o charakterze pańszczyźnianym. Dopiero w roku 1794 książę Adam Czartoryski obciążył mieszkańców wsi różnymi powinnościami. Wymiar powinności pańszczyźnianych był znacząco mniejszy niż miało to miejsce w przypadku chłopów pańszczyźnianych, jednakże nałożenie tych powinności skutkowało procesem, który mieszkańcy wioski wytoczyli w roku 1821 księciu Konstantemu Czartoryskiemu. Proces ten, podobnie jak miało to miejsce w przypadku wioski Pościsze, zakończył się niepowodzeniem dla mieszkańców Łuniewa.

W roku 1864 car Aleksander II wydał dekret o uwłaszczeniu włościan w Królestwie Polskim. Na jego podstawie, mieszkańcy dóbr międzyrzeckich, w tym bojarzy ze wsi Łuniewo, zostali zwolnieni z obowiązków pańszczyźnianych.

Zobacz też

Przypisy

  1. Wieś Łuniew w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-06-22] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-06-20].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
  6. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 120.
  7. Jednostki pomocnicze gminy Międzyrzec Podlaski. Urząd Gminy Międzyrzec Podlaski. [dostęp 2015-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-08)].
  8. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie