Żniwa (obraz Pietera Bruegla starszego)

Żniwa

Autor	Pieter Bruegel
Data powstania	1565
Medium	Olej na desce
Wymiary	119 × 162 cm
Miejsce przechowywania
Miejscowość	Nowy Jork
Lokalizacja	Metropolitan Museum of Art

Żniwa (niderl. De oogst) – obraz niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla namalowany w 1565, znajdujący się w zbiorach Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku^[1]. Dzieło namalowane zostało techniką olejną na desce i ma wymiary 119 × 162 centymetry.

Podobnie jak w wielu innych obrazach Pietera Bruegla, malarz skoncentrował się na chłopach i pracy przez nich wykonywanej. Obraz należy do cyklu przedstawiającego poszczególne miesiące danej pory roku, wykonane dla prywatnego zleceniodawcy Nicolaasa Jonghelincka. Wszystkie miały podobne formaty. Obecnie zachowało się jedynie pięć obrazów: Myśliwi na śniegu, Pochmurny dzień, Powrót stada, Sianokosy i Żniwa.

Opis

Dominującymi kolorami na obrazie są barwy ciepłe oddające atmosferę panującą podczas lata – między innymi odcienie żółci, mające na celu sprawić odczucie ciepła emanującego z letniego pejzażu. Dojrzałe pole pszenicy zostało częściowo ścięte i ułożone w snopy. Na pierwszym planie grupa chłopów, zrobiła sobie przerwę w żniwach i piknikuje w cieniu gruszy. Za nimi i po ich lewej stronie widać, że praca trwa: para zbiera pszenicę w snopki i wiąże je; trzej mężczyźni (dwóch na bliższym, trzeci na dalszym planie) ścinają łodygi kosami a kobiety idą ścieżką na polu, niosąc na ramionach snopy zboża. Scena rozgrywa się również w oddali, gdzie znajduje się dolina ożywiona scenami z życia na wsi, kolejne ogromne pole pszenicy i zatoka z ruchem kilku statków^[1].

Chłopi piknikujący na pierwszym planie używają stogów ziarna jako ławek i oprócz gruszek z drzewa konsumują chleb i mleko z misek. Naprzeciw nich śpi mężczyzna w pozycji całkowitego odosobnienia, co jest powtórzeniem Bruegla z jego obrazu Kraina szczęśliwości znajdującym się w zbiorach Starej Pinakoteki w Monachium. W humorystyczny sposób dwaj chłopi spożywający posiłek wpatrują się w nas, sugerując że możemy być oglądanymi, a oni widzami^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Rose-Marie Hagen, Rainer Hagen: Bruegel. Dzieła wszystkie. Warszawa: Edipresse Polska, 2001. ISBN 83-913311-5-6.