Żyła nadnerczowa

Żyła nadnerczowa
suprarenal vein
vena suprarenalis
Ilustracja
Na obrazie widoczna lewa żyła nadnerczowa uchodząca do lewej żyły nerkowej

Żyła nadnerczowa (łac. vena suprarenalis) – zbiera krew z nadnerczy. Powstaje w miąższu nadnerczy i uchodzi po prawej stronie do żyły głównej dolnej, a po lewej stronie do żyły nerkowej lewej.

Przebieg

Przebieg prawej żyły nadnerczowej

Żyły włosowate zatokowe rdzenia nadnerczy przechodzą w żyły rdzenia w początkowym przebiegu nie posiadające mięśni, natomiast w dalszym przebiegu wyposażone w silne wałeczki mięśniowe. Żyły te tworzące nieregularną sieć w miąższu nadnercza łączą się w nim w jedną żyłę centralną (vena centralis), która wychodząc z nadnercza przechodzi z żyłę nadnerczową. Żyła nadnerczowa prawa biegnie poziomo i po krótkim przebiegu uchodzi pod ostrym kątem do żyły głównej dolnej.

Przebieg lewej żyły nadnerczowej

Żyły włosowate zatokowe rdzenia nadnerczy przechodzą w żyły rdzenia w początkowym przebiegu nie posiadające mięśni, natomiast w dalszym przebiegu wyposażone w silne wałeczki mięśniowe. Żyły te tworzące nieregularną sieć w miąższu nadnercza łączą się w nim w jedną żyłę centralną (vena centralis), która wychodząc z nadnercza przechodzi z żyłę nadnerczową. Żyła nadnerczowa lewa biegnie po powierzchni przedniej nadnercza, krzyżuje od przodu tętnicę nerkową lewą i uchodzi pod kątem prostym do żyły nerkowej lewej.

Różnice w przebiegu prawej i lewej żyły nadnerczowej

Lewa żyła nadnerczowa przebiega bardziej do przodu niż prawa żyła nadnerczowa. Prawa żyła nadnerczowa nie może być uwidoczniona, bez uruchomienia gruczołu, w związku z tym podczas zabiegu operacyjnego istnieje ryzyko zerwania tej żyły, natomiast lewa żyła nadnerczowa ma 2-3 cm długości i jest dobrze widoczna[1].

Dopływy

Żyła nadnerczowa nie ma dopływów.

Odmiany

Zespolenia

Zastawki

Żyła nadnerczowa nie posiada zastawek.

Przypisy

  1. a b Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 190. ISBN 83-200-0798-4.

Bibliografia

  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. II. Warszawa: PZWL, 1992, s. 763-764. ISBN 83-200-1556-1.
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 419. ISBN 83-200-1628-2.
  • Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 200. ISBN 83-200-0798-4.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Gray1121.png
Posterior abdominal wall, after removal of the peritoneum, showing kidneys, suprarenal capsules, and great vessels. (Corning).