103 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego

103 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Organizacja
Numer

poczty polowej nr 54803

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Po-2

103 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (103 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Eskadrę sformowano na bazie eskadry radzieckiej w kwietniu 1944 roku w Grigoriewskoje[a].

Pod koniec kwietnia eskadrę przesunięto na Ukrainę do Trojanowa w rejonie żytomierskim. W maju eskadra przybyła do Łucka, w trzeciej dekadzie lipca bazowała pod Chełmem, a następnie stacjonowała pod Lublinem[1].

W dniu zakończenia wojny eskadra liczyła 95 ludzi, 12 samolotów Po-2, 10 samochodów i 1 traktor[1].

W grudniu 1945 roku przemianowano eskadrę na 9 samodzielną eskadrę łącznikową Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego[1]. Na miejsce stacjonowania wyznaczono jej lotnisko Bielany[2].

Działania bojowe

W okresie walk 1 Armii WP na przyczółku warecko-magnuszewskim eskadra wykonywała zadania z lądowisk w Kurowie oraz pod Garwolinem. Podczas walk w rejonie Warszawy eskadra bazowała w Soplicowie koło Otwocka. 17 stycznia 1945 roku została przesunięta na lądowisko, w rejonie Błonia, a od 19 stycznia bazowała na lotnisku Sanniki. 20 stycznia przeleciała do Brześcia Kujawskiego, a 22 lutego do Bydgoszczy. W lutym i marcu eskadra stacjonowała w Więcborku koło Sępolna, Złotowie, Jastrowia i Szwecji. Na początku kwietnia stacjonowała w Naroście. Podczas operacji berlińskiej również kilkakrotnie zmieniała miejsce postoju.

Od 19 kwietnia 1944 roku, do zakończenia wojny 10 załóg eskadry wykonało 1512 zadań. Po wojnie eskadra powróciła do kraju na lądowisko pod Katowicami[1].

Obsada personalna eskadry

  • dowódca eskadry — mjr A. Kuwajew
  • zastępca dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych — mjr Jerzy Bogdanowski
  • szef sztabu — kpt. Wałdaj

Uwagi

  1. ↑ Rozkaz dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z 1 kwietnia 1944 roku

Przypisy

  1. ↑ a b c d Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). s. 273.
  2. ↑ Izydor Koliński, Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, s. 16.

Bibliografia

  • Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Czesław Krzemiński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1980: zarys dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0782-5.
  • Izydor Koliński. Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1, 1984. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0043-7182. 
Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Korpusy lotnicze
Dywizje lotnicze
Pułki lotnicze
Eskadry lotnicze

Korpusówka wojsk lotniczych1960.jpg

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Po-2LNB PICT0044.jpg
Autor: Michał Derela (Pibwl), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Polikarpov U-2LNB light bomber in markings of the Polish aviation in the USSR during World War II, at the Polish Aviation Museum in Kraków