10 (4) Królewskohucki Pułk Piechoty im. Czwartaków
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | kwiecień 1921 |
| Rozformowanie | czerwiec 1921 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| III powstanie śląskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
10 (4) Królewskohucki Pułk Piechoty im. Czwartaków – pułk piechoty polskiej okresu III powstania śląskiego.
Historia
Sformowany w miejscowości Lipiny jako grupa taktyczna, już w nocy z 2/3 maja pododdział z tej grupy pod dowództwem Henryka Majętnego przystąpił do opanowania Królewskiej Huty, lecz po interwencji wojsk koalicyjnych wycofał się Lipin.
Ponownie w związku z działaniami niemieckich bojówek w dniu 7 maja oddziały grupy opanowały Królewską Hutę wypierając z niej niemieckie bojówki. Następnie za zgodą władz międzysojuszniczych kontrolował miasto. W dniu 10 maja otrzymał numer 4 a następnie 10 w Grupie „Wschód”.
Pod koniec maja został skierowany na front wchodząc w skład 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. W dniu 2 czerwca 1921 roku zajął pozycję obronną na linii: Januszkowice – Raszowa – Łąki Kozielskie – Cisowa, liczył wtedy około 2400 żołnierzy. W czasie zajmowania tych pozycji został on zaatakowany przez wojska niemiecki ulegając częściowemu rozproszeniu. Pozostałe siły pułku wycofując się prowadziły walki obronne.
Wkrótce po tym pułk został wycofany z frontu do miejscowości Szywałd i do końca powstania brał udział w tzw. cernowaniu Gliwic.
W czasie likwidacji III powstania śląskiego przeszedł do Królewskiej Huty i został tam rozwiązany.
Obsada pułku
- Dowódca – Karol Gajdzik
- Zastępca dowódcy – Leon Dopierała, od 9 czerwca 1921 – Roman Horoszkiewicz
- Dowódca 1 batalionu – Jan Wilim
- Dowódca 2 batalionu – Henryk Majętny
- Dowódca 3 batalionu – P. Gajka
- Dowódca 4 batalionu – Alojzy Starzyński
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982, s. 257.
| 1919 |
|
|---|---|
| 1921 |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pomnik Powstańców Śląskich w Katowicach.