10 Dywizja Artylerii Armat
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1956 |
| Rozformowanie | 1957 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Józef Petruk |
| Organizacja | |
| Numer | JW 3004[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
10 Dywizja Artylerii Armat (10 DAA) – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jesienią 1956, na bazie 14 Brygady Artylerii Armat oraz brygad artylerii utworzonych od nowa z rozwiązanych pułków artylerii ciężkiej korpusów (112 i 120 paa z 2 i 11 KA), zorganizowano 10 Dywizję Artylerii Armat[2].
Wiosną 1957 w wyniku redukcji wojska rozwiązano 10 Dywizję Artylerii Armat[3], pozostawiając tylko jedną brygadę – 31 Brygadę Artylerii Armat, w skład której włączono również 73 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. 35 Brygadę Artylerii Armat przeformowano na dywizjon artylerii haubic, który przekazano do 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej.
Dowództwo dywizji
- dowódca – płk Józef Petruk
- szef sztabu – ppłk Zygmunt Gałązka
Struktura organizacyjna
- Dowództwo dywizji – Głogów[4]
- 14 Brygada Artylerii Armat w Bolesławcu
- 31 Brygada Artylerii Armat w Głogowie
- 35 Brygada Artylerii Armat w Tarnowskich Górach
- 77 bateria dowodzenia – Głogów
- 73 dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego – Głogów
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 185.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 187.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 281.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO. Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
