118 Batalion Schutzmannschaft
.jpg) | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1942 |
| Rozformowanie | 1944 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Konflikty zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Skład | trzy kompanie |
118 Batalion Schutzmannschaft (SchutzmannschaftsBtl 118) – nazistowski kolaborancki batalion policyjny, sformowany na wiosnę 1942 w Kijowie z byłych żołnierzy Kurenia Bukowińskiego (wcześniej wcielonych do 3. kompanii 115. batalionu Schutzmannschaft) oraz z byłych żołnierzy sowieckich, zwerbowanych w obozach jenieckich. Część służących w batalionie (wśród nich Grigorij Wasiura) brała udział w zbrodniach w Babim Jarze. Ochotnikom wstępującym do jednostki obiecywano służbę na Ukrainie w rejonie Kijowa.
Historia
Dowódcą batalionu był Sturmbannführer Erich Körner, jego zastępcą Konstanty Smowski. Szefem sztabu był Emil Zass, jego zastępcą Grigorij Wasiura. W praktyce, z powodu złego stanu zdrowia Körnera, dowództwo operacyjne należało do Wasiury.
Kompaniami dowodzili:
- 1. kompania - kpt. Hans Woellke oraz jego zastępca Winnicki,
- 2. kompania - Herman, zastępca Franczuk,
- 3. kompania - Müller, zastępca Naradko.
W listopadzie 1942 batalion został przeniesiony na Białoruś, gdzie służył do lipca 1944. W tym czasie brał udział w następujących niemieckich operacjach pacyfikacyjnych na tym terenie: Hornung, Draufgänger, Cottbus, Hermann i Wandsbeck.
Zabicie kpt. Hansa Woellke (mistrza olimpijskiego z 1936 i ulubieńca Adolfa Hitlera) przez sowieckich partyzantów, było przyczyną krwawej pacyfikacji przez batalion 22 marca 1943 wsi Chatyń na Białorusi, w której uprzednio partyzanci kwaterowali. W latach 80. podczas procesu Wasiury potwierdzono również udział batalionu w pacyfikacjach miejscowości Chmielewiczi, Koteli, Zarecze, Bobrowo, Osowy, Makow i Uborie.
Zdaniem Pera A. Rudlinga 1. kompania złożona głównie z melnykowców była najaktywniejszym pododdziałem batalionu. Pozostałe dwie kompanie, złożone głównie z Ukraińców ze wschodniej Ukrainy, były mniej zaangażowane w akcje oddziału. Oprócz Ukraińców, którzy stanowili większość, w batalionie służyli także Niemcy, Rosjanie i Białorusini.
W 1943 roku kilkudziesięciu policjantów 118. batalionu zdezerterowało i wstąpiło do UPA na Wołyniu.
Latem 1944 roku Niemcy wycofali batalion do Prus Wschodnich, gdzie połączyli go ze 115. batalionem. tworząc 63. Batalion Schutzmannschaft. Następnie policjantów z tego oddziału wcielono do 30 Dywizji Grenadierów SS.
Zobacz też
Bibliografia
- Per A. Rudling, Terror and local collaboration in occupied Belarus: The case of the Schutzmannschaft battalion 118., [w:] Historical Yearbook, Volume VIII, cz. I. BACKGROUND, Bukareszt: Romanian Academy, Nicolae Iorga History Institute, 2011 (ang.).
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
The Imperial Eagle or Emblem of the German Empire (German Reich, used 1935–1945), which features an eagle looking over its right shoulder, that is, looking to the left from the viewer's point of view. It is similar to the Parteiadler or Emblem of the Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP; known in English as the National Socialist German Workers' Party, or simply the Nazi Party), but the eagle of the latter is looking over its left shoulder, that is, looking to the right from the viewer's point of view.
Baza treningowa w Minsku 1942; Bataliony Szuma 102, 115 i 118 - liderzy.
The Imperial Eagle or Emblem of the German Empire (German Reich, used 1935–1945), which features an eagle looking over its right shoulder, that is, looking to the left from the viewer's point of view. It is similar to the Parteiadler or Emblem of the Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP; known in English as the National Socialist German Workers' Party, or simply the Nazi Party), but the eagle of the latter is looking over its left shoulder, that is, looking to the right from the viewer's point of view.