134 Pułk Piechoty (1939)

134 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Erwin Wolanek

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
bitwa pod Różanem
bitwa pod Włodawą
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

33 Dywizja Piechoty

134 Pułk Piechoty (134 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie pułku

134 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej wojska, lecz był jednostką formowaną w czasie mobilizacji. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” pułk był formowany w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Czas przeprowadzenia mobilizacji wynosił 72 godziny. Jednostkami mobilizującymi były: batalion KOP „Orany”, batalion KOP „Sejny” i 41 Suwalski pułk piechoty. Przy czym ten ostatni korzystał ze sprzętu batalionu KOP „Suwałki”, nieistniejącego od stycznia 1939 roku.

Dowództwo pułku, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych i kompania gospodarcza (bez orkiestry) oraz plutony łączności, pionierów i przeciwgazowy były mobilizowane w Oranach przez dowództwo tamtejszego batalionu KOP. W odróżnieniu od innych regulaminowych jednostek, 134 pp nie posiadał kompanii przeciwlotniczej.

I batalion 134 pp i kompania przeciwpancerna były mobilizowane w m. Porzecze przez kompanię odwodową „Porzecze” baonu KOP „Orany”, natomiast kompania zwiadowcza przez kompanię odwodową „Olkieniki” baonu KOP „Orany”.

II batalion 134 pp był mobilizowany w Sejnach przez batalion KOP „Sejny”, natomiast III batalion w Suwałkach przez 41 pp. Do stycznia 1939 roku jednostką mobilizującą III/134 pp był batalion KOP „Suwałki”.

Mobilizacja pułku została przeprowadzona w dniach 24-27 sierpnia 1939 roku. Po jej zakończeniu pułk został podporządkowany dowódcy 33 Rezerwowej Dywizji Piechoty. 28 sierpnia 1939 roku, pułk został przetransportowany w okolice stacji Śniadowo.

Obsada etatowa

  • dowódca pułku – ppłk Erwin Alojzy Wolanek
  • adiutant – kpt. Kazimierz Grzybowski
  • II adiutant - ppor. rez. Ludwik Kamionko
  • kwatermistrz - kpt. Jan Świętochowski
  • dowódca I batalionu – mjr Tadeusz Hordt
  • dowódca 1 kompanii ckm – kpt. Jan Mihułka
  • dowódca II batalionu – kpt. Stanisław Zmarz
  • dowódca 2 kompanii ckm – kpt. Jan Jakub Lermer † 1940 Charków
  • dowódca III batalionu – kpt. Adolf Pawlikowski

Bibliografia

  • Tadeusz Hordt: Sprawozdanie z kampanii wrześniowej 1939 r.. www.pism.co.uk, 1945, B.I.15c s. 4-14. [dostęp 2016-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-07)].
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  • Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).