148 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

148 Dywizja Zapasowa,
148 Dywizja Rezerwowa,
148 Dywizja Piechoty

Division Nr. 148,
148. Reserve-Division,
148. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1 grudnia 1939
Rozformowanie	28 kwietnia 1945
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	pierwotnie Gliwice (niem. Gleiwitz)
Rodzaj sił zbrojnych	lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota

148 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

Dywizję sformowano jako jednostkę zapasową do nadzorowania oddziałów szkolnych i zapasowych na Śląsku (Division Nr. 148)^[1]. W 1941 r. dywizję przeniesiono do Metz we Francji i 1 października 1942 r. zreorganizowano w 148 Dywizję Rezerwową (148. Reserve-Division)^[2]. W listopadzie 1942 r, dywizja wzięła udział w okupacji Vichy i została przeniesiona do Tuluzy. 18 września 1944 r. jednostkę przekształcono w jednostkę liniową (148 Dywizja Piechoty, 148. Infanterie-Division)^[3].

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:

281., 285. i 286. pułk grenadierów, 1048. pułk artylerii, 1048. batalion pionierów, 148. batalion fizylierów, 1048. oddział przeciwpancerny, 1048. oddział łączności, 1048. kompania Fla, 1048. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe^[4];

Dowódcy

• Generalleutnant Konrad Stephanus od 1 grudnia 1939,
• Generalleutnant Hermann Böttcher od 7 lutego 1940,
• General der Infanterie Hubert Gercke od 10 stycznia 1942,
• Generalleutnant Hermann Böttcher od 2 kwietnia 1942,
• Generalleutnant Friedrich-Wilhelm von Rothkirch und Panthen od 1 kwietnia 1943,
• Generalleutnant Otto Fretter-Pico od 25 września 1943,
• Generalleutnant Otto Schönherr od 20 marca 1944^[5].

Szlak bojowy

148 Dywizja Piechoty została podporządkowana Grupie Armii G już w sierpniu 1944 r. Do akcji weszła podczas alianckiej operacji desantowej w południowej Francji (Operacja Dragoon) w ramach 19 Armii. Następnie została przeniesiona do Masywu Esterel, gdzie blokowała Aliantom przejście przez Alpy francuskie do Włoch. Później jednostkę podporządkowano Grupie Armii C i skierowano w 1945 r. do walk na wybrzeżu tyrreńskim i dolinie Padu. Po załamaniu się całej Grupy Armii C dywizja kapitulowała 28 kwietnia 1945 r^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.