15 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Jan Guderski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
15 Batalion Saperów (15 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. 17 kwietnia 1939[1], w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim, 8 batalion saperów sformował baon saperów typu IIa nr 15 przeznaczony dla 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.
Działania wojenne
W ostatnich dniach sierpnia 1939 batalion rozpoczął budowę 3 mostów na rz. Brdzie w rejonie Bydgoszczy, które ukończono w pierwszych dniach września, w tym samym okresie część batalionu przygotowywała zniszczenia mostu kolejowego na rz. Wiśle i drogowego w Tczewie. 7 września batalion wycofując się z rejonu Bydgoszczy bierze udział w walce w rejonie Gniewkowa. 16 września podczas dalszego wycofywania się osiąga rejon Brześć Kujawski i wykonuje przeprawę (2 mosty) na rz. Bzura. Po przekroczeniu rz. Bzura batalion dalej wycofuje się w rejon Warszawy, gdzie zakłada miny przeciwpancerne na przedpolu Warszawy, oraz pracuje przy budowie barykad[2].
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[3][4]
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr Jan Guderski
- zastępca dowódcy – kpt. Włodzimierz Bojko
- adiutant – ppor. Jerzy Mustajew
- oficer materiałowy – ppor. rez. Henryk Wacław Bałbaszewski[a]
- płatnik – por. Szymański
- lekarz – ppor. Niedziela
- 1 kompania saperów
- dowódca kompanii – por. Eustachy Wandycz
- dowódca plutonu – ppor. Paweł Jagodziński
- dowódca plutonu – ppor. Kędzierski
- 2 kompania saperów
- dowódca kompanii – por. Leon Tarajkowicz[7]
- dowódca plutonu – ppor. rez. Edwin Bernard Oszwałdowski[b]
- dowódca plutonu – pchor. Roguś
- 3 zmotoryzowana kompania saperów
- dowódca kompanii – por. Józef Dalecki
- dowódca plutonu – ppor. Bujno
- dowódca plutonu – ppor. Strauch
- dowódca plutonu – pchor. Arczyński
- kolumna saperska
- dowódca kolumny – por. rez. Adam Kisielewski[c]
- dowódca plutonu – chor. Kowalski
Uwagi
- ↑ Ppor. rez. Henryk Wacław Bałbaszewski (ur. 28 września / 11 października 1903 roku w Kobryniu), architekt, dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[5][6].
- ↑ Ppor. rez. Edwin Bernard Oszwałdowski (ur. 16 maja 1908 roku)[8].
- ↑ por. rez. Adam Kisielewski (ur. 22 sierpnia 1903 roku) dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[9][6].
Przypisy
- ↑ Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrzesniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3. s. 5-33.
- ↑ "Relacje z kampanii wrześniowej" B.I.27 G - Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 314.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 341.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 685.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Leon Tarajkowicz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-10-23]..
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 684.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 678.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Cutter Zdzisław. Mobilizacja wojsk saperskich we wrześniu 1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3, s. 5-33, 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-10-23].
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).